Alþýðublaðið - 01.04.1960, Blaðsíða 15

„Ég held að það sé bezt
að fara á vinnumiðlunarskrif
stofu. Ég get fari'ð þangað
sem ég fékk stöðuna hjá herra
Jackson á”.
„Nei, farðu ekki þangað.
kannske þeir hafi fleiri vinnu
veitendur eins og hanri. Það
er mjög góð skrifstofa í Cond
uit Street. Skrifstofusúlkan
okkar kom þaðan. Það er ein
hver ungfrú Lynd, sem rekur
hana, eigum við að gá í síma
skrána?”
Þær fundu hei’milisfangið
og Cherry ritaði það hjá sér.
Beryl leit á klukkuna og sagð
ist verða að hraða sér,
„Farðu bara“, sagði
Cherry. „Ég skaUsjá um allt
hér“.
„Elfeku vina mín, ég vil
ekki’ að þú gerir þetta allt“.
„Láttu ekki eins og fífl“.
Venjulega skiptu þær heim
ilistörfunum með sér. Þær
voru vanar að láta morgun
laust rekið allar hugsanir um
Jeremy á dyr? Nú hugsaði
hún viljandi um hann meðan
hún fór inn á herbergi si'tt og
skipti um föt og hún komst
að þeirri' niðurstöðu að sár-
saukinn,,sem hún hafði fund
ið til, þegar hún fékk bréfið
frá honum var orðinn að smá
óþaegindum.
Hún leit upp. Hún myndi,
ná sér eftir það. Það var svo
margt annað, sem gerði lífið
iþess virði að li'fa því. Ein-
séð öll saman. Og svo tók hún
meðmælin frá herra Laycick
og lagði þau á borðilð.
Ungfrú Lynd las þau full
áhuga. Þar var sagt að sá sem
réði' ungfrú Cherry Blake
myndi aldrei iðra þess. Hrað
ritun hennar væri stórkostleg
og vélritunin gallalaus. Hún
væri þægileg í umgengni,
viljug, samvizkusöm, vi'nnu-
söm og . . . dálítið sem var
mjög þýðingarmiki'ð fyrir
einkaritara . . . Þökul eins og
„Get ég náð sambandi við
þennan herra Layeock?“
spurði ungfrú Lynd.
Chierry óskaði þess að hún
gæti sagt já, en hún svaraði'
að það væri þvf miður mjög
erfitt, því herra Laycock væri
í Ameríku. Annars væri hún
ékki, atvinnulaus.
„Ég skil“, ungfrú Lynd
hamraði með fingrunum á
borðplötuna. „Það var ’leitt,
uppþvottinn bíða og þvo upp
eftir vinnutíma.
Beryl leit i'nn um dyrnar
skömmu seinna þegar Cherry
var að þvo borðið.
„Nú fer ég. Gangi þér vel!
Ég vona að ég fái góðar frétt
i'r, þegar ég kem heim“.
„Ég vona það sama, en ég
verð ekki heima í kvöld. Ég
er boðin út með Andrew.
„Já, það er alveg rétt, ég
var búin að gleyma því. Get-
urðu ekki hitt mig um há-
degið?“
„Allt í lagi. Ég verð fyrir
utan hjá „Aggie“ klukkan
eitt“.
Beryl þaut af stað og úti-
dyrahurðin small í lás að
ibaki hennar. Cherry heyrði
hana hlaújpa niður stigann
og gekk út að glugganum til
að veifa henni. Svo fór hún
að hreinsa. Það var ótrúlegt
að svo mikið ryk skyldi hafa
safnazt fyrir á einni viku én
eftir klukkutíma var allt orð
ið hreint og Cherry setti ryk
suguna inn í skáp og tók af
sér svuntuna og þá ski'ldi hún
að hún hafði sungið meðan
hún var að vinna. Hún gekk
að speglinum og leit á and-
lit sitt. Gat það verið að þetta
væri sú sama Cherry, sem
'hafði haldið fyrir viku síðan
að hjarta si'tt ætlaði að bresta
af sorg? Eða var skapgerð
hennar virkilega svo heil-
steypt að hún gæti fyrirvara
mitt núna, þennan morgun
gat hvað sem var komið fyrir
hana. Eftir smá stund gengi'
hún út og sækti um nýja
vinnu, kannske beið leitthvaö
skemmti'legt og spennandi
hennar hinum megin við
hornið.
Hún var í mjög góðu skapi.
Hún tók fram nýju nýtízku-
legu dragti'na, sem hún hafði
keypt fyrir hálfum mánuði
síðan og aldrei farið í. Svo
náði hún í tösku, skó og
hanzka sem fóru vel við. Og
þegar hún hafði lokið við að
klæða gig og lieit í spegi'linn
var hún sannfærð um að ef
útlitið réði ei'nhverju yrði
ekki erfitt fyrir hana áð fá
stöðu. Hún var velklædd án
þess að vera áberandi' og hár
ið sem sást undan litlum hatt
inum var nýþvegið og vel-
hirt. Hún var máluðmn svo
vel að það sást varla.
'Hálftíma seínna kom hún
inn á skrifstofu ungfrú Lind
og beið unz hún fékk að tala
við hana sjálfa. Og þegar hún
sat andspænfs henni sagði
hún brosandi að hún væri að
leita sér að einbaritarastöðu.
Ungfrú Lynd var miðaldra,
gráhærð kona með töfrandi
framkomu. Hún bað Cherry
um að sýna prrófskírteini og
meðmælabréf.
Cherfy rétti henni þau og
hugsaði' um það á meðan að
þau virtust mjög áhrifarík
Mincing Lange, sem þarfnað-
ist einkaritara strax. En hún
var hrædd um að þessa unga
stúlka hentaði ekki vel. Ung
frú Blake var greinilega allt-
of ung, auk þess var hún ó-
venjulega falleg og klæddist
mjög smekklega. í þessum
fötum var vel hægt að taka
hana fyrir sýningarstúlku eða
fyrirsætu í misgripum.
Ungfrú Lynd hélt að herra
Bond væri einum um of öðru
vísi en annað fólk. Hann
heimtaði að einkaritari hans
væri ljót og hefði engan kyn-
þokka. Hann hafði undirstrik
að þetta til að vera viss um
að ungfrú Lynd léti ekki sem
hún sæi það ekki.
Hún leit upp og lei’t beint
inn í augun á ungfrú Blake —
augu sem án efa hefði feng-
ið hvert einasta karlmanns-
hjarta til að slá hraðar og
hristi höfuðið. Nei, þessi unga
stúlka hentaði alls ekki.
því flestir vilja gjarnan tala
við fyrrverandi atvinnuveit-
enda. En fyrst það er svona
erfitt þá“, ungfrú Lind leit
á mieðmælin11. Þau eru dag-
sett fyrir sex vikum síðan.
Hvað hafið þér haft að gera
á meðan?“
Cherry hikaði. Hana lang
aði til að segja að hún hefði'
fengið sér frí því það var að
vissu leyti' rétt, en hún ákvað
að halda sér við sannnleik-
ann. „Ég var ráðinn 1 vinnu,
en kunni ekki við mig þar.
Og . . . ég vil helzt ekki að
þér talið við manninn, sem
égvannhjá“.
Ungfrú Lynd leit rannsak-
andi á ihana. „Því ekki?“
Cherry roðnaði. „Af per-
sónulegum ástæðum. „Hana
langaði ekki til að seg.ja ung
frú Lynd að hún hefði' farið
sína leið, vegna þess að at-
vinnuveitandi hennar, giftur
maður, hefði ásótt hana.
Ungfrú Lynd leit á bréf,
sem lá fyrir framan hana á
skrifborðinu. Það var frá
herra Bond, teinnflytjanda í
Henni fannst það leitt, því
henni leist mjög vel á hana.
Samt sagði hún: „Ég hief
bréf frá herra Bond, en þó ég
geri' ráð fyrir að þér hæfið að
mörgu leyti í þá stöðu get ég
ekki sent yður til hans“.
Cherry kipptist við. Herra
Bind . . . ? Svo sagði hún
sjálfri sér að Bond væri mjög
algengt nafn, það gat ekki
verið, nei það kom alls ekki
til má)la að iþetta væri sá
herra Bond, sem hún hafði
séð á veðhlaupabrautinni.
Slíkt kom ekki fyrir!
„Því etið þér ekki sent mig
þangað?“ spurði hún. „Ef ég
henta á margan hátt á hvaða
hátt henta ég þá ekki?“
Ungfrú Lynd brosti.
„Þér eruð alltof ung og
falleg vina mín“.
Chterry leit undrandi' á
fullorðnu, gráhærðu konuna.
Nei, þetta var áreiðanlega
ekki hann Michael Bond henn
ar. Maðurinn, sem hafði litið
á hana út um bílglu gganri,
hefði áreiðanlega heimtað að
einkaritari hans væri of ung
og falleg. Hún vissi að alls-
staðar var þesS krafi'st að
maður væri dugleg í hvívetna
og væri þræll, já, jafnveli
„fótaþurrka“ húsbónda síns
og herra, en hún vissi einnig
af eigin reynslu að aðlaðandi
útlit, vingjarnlegt bros á
fögru andliti, var eigileiki
sem flestir yfirmenn kunnu
að meta.
„Hvað er að herra Bond?“
spurði hún full áhuga.
„Það sama hef ég yerið að
brjóta heilanum um, en það
er nú samt það sem hann
segir.“ Ungfrú Bond las hluta
ibréfsins hátt. „Hann hefur
án efa sínar ástæður fyrir
slíkum skilyrðum“.
„Kannske 'hiefur hann lent
Uppboð
Uppboð verður haldið næstk. miðvikudag 4. apríl
kl. 10 árd. við Nýju bílastöðina í Hafnarfirði.
Seldur verður tveggja tonna trillubátur með
nýlegri vél, eign dánarbús Bjarna Árnasonar, —
Hafnarfirði.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
verður haldið í skrifstofu borgarfógeta eftir kröfu
Guðlaugs Einarssonar hdl. og Svein Finnssonar hdl.
laugardaginn 9. apríl nk. fcl. 11 f. h. Selifc verður veð-
skuldabréf, útg 30. nóv. 1959, að fjárhæð kr. 51 249,80,
tryggt með veði f húseigninni nr 26 í Heiðargerði, tal-
iðeign Unnsteins R. Jóhannessonar, og veðskuldabréf,
útg. 28. jan. 1960 af Gunnari Waage, að fjárhæð kr.
40 000,00, tryggt með 3ja veðrétti í vb. Val, VE 279,
talið eign Samvinnufélagsins Björg, Drangsnesi.
Enn fremur verða seldar útistandandi skuldir þrota-
bús Byggingarfélagsins Bær hf., að fjárhæð kr.
27.345,44.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
BORGARFÓGETINN í REYKJAVÍK.

Alþýðublaðið
í'ióahnié'rúlA - —
apríl 1960