Fréttablaðið - 29.10.2001, Side 10

10
Heimilisblaðið
29. október til 4. nóvember 2001
íbúar hússíns
Klapparstígur 42
Þetta fallega hús er númer 42 og
stendur ofarlega við Klappar-
stíg. Talið er að upphaflega hafi það
verið byggt við Tjarnargötu 11 en
flutt árið 1906 á svokölluðu Litla-
holtslóð við Skólavörðustíg. Lengi
tilheyrði það þeirri götu og var
númer 15b. Eigandi þess var Run-
ólfur Stefánsson en hann seldi það
ári síðar þeim Magnúsi Árnasyni,
Jónasi Jónsyni og Olafi Jónsyni. I
kringum 1910 eru skráðir tólf íbúar
í húsinu á fimm heimilum. Árið
1916 keyptu Christian Berndsen og
Jónas Jónsson húsið og í kringum
1925 eignaðist Christían það einn og
mun það lengst af hafa verið í hans
eigu. í maí 1939 varð sú breyting að
húsið taldist til Klapparstígs og hef-
ur það tilheyrt Klapparstígnum síð-
an.
Kristján Þorvaldsson heildsali
ólst upp hjá afa sínum og ömmu
þeim Christian og Guðríði Þor-
valdsdóttur. Hann segir afa sinn
hafa búið í húsinu allt þar til hann
lést 1979 en amma hans féll frá
1930. „Það fór mjög vel um mig á
Klapparstígnum og ég átti góða
æsku í þessu húsi. Auk okkar ömmu
og afa bjuggu þar uppeldissystkini
mín þau Þorvaldur, Ingibjörg og
Hansína en þau voru jafnframt
systkini föður míns. Við bjuggum á
neðri hæðinni en afi leigði risið
framan af. Hann kvæntist aftur
danskri konu sem hét Elíza og bjó
hann í húsinu til dauðadags 1979 en
Elíza flutti í litla íbúð á Norðurbrún
1, þegar húsið var selt.“
Af dánarbúinu keyptu húsið þær
Maríanna Friðjónsdóttir og Þórdís
Bachmann. „Það hafði staðið autt í
nokkurn tíma þegar við fengum
augastað á því. Við vorum ungar og
barnlausar og í stað þess að vera á
leigumarkaðinum keyptum við
þetta hús saman. Ég bjó á efri hæð-
inni en Þórdís vinkona mín á þeirri
neðri.“ segir Maríanna. Hún segir
húsið hafa verið í slæmu ásigkomu-
lagi en þær hafi komið því í það
horf að hægt var að búa í því. „Ég á
minningar frá þessum tíma þar
sem ég sat kvöld eftir kvöld og
skrapaði panelinn. Þá var ég búin
að rífa nokkur lög af dagblöðum og
betreki. Mig minnir að ég hafi rifið
niður fjögur vörubílshlöss úr ris-
inu. Mér leið líka vel þegar allt ris-
ið var orðið einn geymur og ekkert
inni nema eitt baðkar sem stóð þá á
miðju gólfi. Yndislegast af öllu var
að liggja í baðkerinu, lesa dagblöð
frá fyrri hluta aldarinnar og horfa
upp í stjörnubjartann himininn.
Maríanna segir góðan anda hafa
verið í húsinu og alltaf hafi henni
liðið vel þar. „Við seldum húsið
tveimur árum síðar þeim Þráni
Bertelssyni og Sólveigu Eggerts-
dóttur." ■
Óskuðu mér
velfar
Elsa Finnsdóttir
:
irna
óttir og Örn .
aðar í húsinu
Arnar
husið á
Klapparstígnum af Guðrúnu og
Zsimon Kuran og hafa búið þar frá
1989. Húsið hafði að mestu verið
endurbyggt þegar þau tóku við því
en því sem ólokið var sáu þau um.
„Við byrjuðum á að taka kjallarann
í gegn en fyrir hann hafði ekkert
verið gert. Við lögðum m.a. í gólf-
in, kæddum loft og hluta veggja og
útbjuggum þvottahús. Síðan sner-
um við okkur að því sem vantaði
utandyra og létum smíða handrið á
svalirnar og upp tröppurnar auk
þess sem við girtum lóðina. Heil-
mikil vinna var að líka að koma
garðinum í það horf sem við vild-
um enda er hann óvenju stór.“
Elsa segist strax hafa fundið
fyrir góðum anda í húsinu og liðið
þar vel. Það er skemmtilegt að
segja frá því að nokkrum vikum
eftir að ég flutti í húsið dreymdi
mig furðulegan draum. Hann var
á þá leið að mér fannst ég vera sof-
andi í svefnherberginu á efri hæð-
inni þegar þrjár manneskjur
komu gangandi upp stigann. Um
var að ræða eldri hjón og yngri
konu sem öll voru klædd að hætti
þeirra sem uppi voru fyrri hluta
aldarinnar. Eldri konan var með
fléttur vafðar um höfuðið en sú
yngri hafði lyft upp hárinu með
kömbum. Mér fannst ég rísa upp
og spyrja hvað þau vildu og þau
svörðu því til að þau vildu aðeins
óska mér góðs gengis í húsinu. Ég
spurði þau þá hvort þau væru dáin
og þau játtu því. Ég vildi þá fá að
koma við þau og var það í lagi. Mér
fannst í draumnum að þau væru al-
veg eðlileg viðkomu og bað þau að
bíða augnablik því ég vildi skrifa
niður nöfnin þeirra. Ég opnaði
náttborðskúffuna mína og fann
þar miða og náði að skrifa niður
nafn ungu konunar sem var Krist-
ín áður en þau fóru. Ég horfði á eft-
ir þeim niður og sá að þau gengu út
úr húsinu á bak við þar sem snýr
að Skólavörðustígnum. Draumur-
inn var svo skýr að ég opnaði nátt-
borðskúffuna til að athuga miðann
þegar ég vaknaði en vitaskuld var
enginn miði þar.“
Elsa segir að eftir þennan
draum hafi hún aldrei orðið
smeyk við að vera ein heima á
næturnar. Tvennum sögum fór að
því hvort inngangur í húsið hefur
verið út að Skólavörðustígnum en
Elsa fékk staðfest nokkru síðar að
svo hafi verið. í brunavirðingu frá
því árinu 1906 segir orðrétt: „Við
vesturhlið hússins er inngöngu-
skúr byggður eins og húsið.“ Það
ÖRN ARNAR INCÓLFSSON
Núverandi eigandi fyrir framan hús sitt.
Elsa Finnsdóttir kona hans var ekki viðlátin
þegar myndin var tekin.
Hurfu mér síðan
sjónum út úr húsinu
vestan megin.
er því ekki lengur um að villast að
gengið var inn í húsið frá Skóla-
vörðustígnum í upphafi. Þetta bís-
lag hefur síðan verið rifið ein-
hverra hluta vegna því Kristján
Þorvaldsson sem aldist upp í hús-
inu fram til 1940 mínnist þess
ekki að þarna hafi verið gengið
inn. Draumur Elsu er því
skemmtilegri fyrir vikið og aldrei
að vita nema þarna hafi fyrrum
íbúar verið að leggja blessun sína
yfir nýja eigendur.
Elsa og Órn eru því sammála
að gott sé að búa við Klapparstíg-
inn og Örn segir staðsetninguna
hafa vegið nokkuð þungt. „Við
Elsa erum bæði alin upp úti á
landi. Elsa á ísafirði þar sem hún
bjó í miðbænum og ég úr miðbæn-
um á Akureyri. Við vorum því
bæði fegin að komast í miðbæ-
inn.“
Á þessum 12 árum sem þau
hafa búið í húsinu hefur garður-
inn tekið miklum stakkaskiptum
auk þess sem þau máluðu húsið
utan. „Að innan opnuðum við stof-
urnar niðri og uppi gerðum við
eitt herbergi úr tveimur. Húsið er
eins og sniðið fyrir okkur tvö og
við höfum allar götur frá því við
fluttum fundið fyrir góðu and-
rúmslofti þar,“ segir Örn. ■