Alþýðublaðið - 16.07.1960, Blaðsíða 2

Ritstjórar: Gísli J. Ástþórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — Fulltrúar rit-
íftjómar: Sigvaldi Hjálmarsson og Xndriði G. Þorsteinsson. — Fréttastjóri:
•Björgvin Guðmundsson. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasími:
14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfis-
^ata 8—10. — Áskriftargjald: kr. 45,00 á mánuði. í lausasölu • kr. 3,00 eint.
’Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri: Sverrir Kjartansson
KONGO
ÞAÐ ERU foörmulegir viðburðir, sem gerzí
Jaafa í Kongó eftir að landið fékk sjálfstæði og
^tjórn Belgíumanna lauk. Verður óhjákvæmlega að
kenna Belgum þetta að einu leyti. Þeir hafa árum
, saman verið mjög tregir til að veita innfæddum
; iþokkra hlutdeild í stjórn landsins með þeim afleið
j ingum, að lítil reynsla eða festa er fyrir hendi, þeg-
j ár landið með stuttum aðdraganda fær fullveldi.
í sambandi við þessa atburði rifjast upp aðrir,
■ 4em einnig kostuðu mikinn fjölda manns lífið, mikl
4r skemmdir og tjón. Það var skipting Indlands, er
það hlaut frelsi eftir lok síðustu styrjaldar. Þá
: ijannst mörgum í svipinn, sem ekki væri efnilegt 1
áð fá Indverjum sjálfstjórn. Þeir mundu ekki til 1
' Búnir til slíkrar ábyrgðar.
; Engum dettur annað í hug í dag, en stjórn
’Attlees hafi á sínum tíma gert rétt, er hún veitti
Indlandi frelsi. Á sama hátt verður að vona, að ó-
| ^eirðirnar í Kongó séu aðeins fæðingarhríðir en þjóð
|in muni fljótlega stilla sig og snúa sér af alúð að
!|uppbyggingu hins nýja lýðveldis. Nú hefur komið
,sér vel að grípa til Sameinuðu þjóðanna. Hér gegna
þær sínu rétta hlutverki.
KENNEDY
FLOKKASKIPTING í Bandaríkjunum er ólík
því, sem Evrópumenn eiga að venjast. Þeir hafa
fastmótað tveggja flokka kerfi, sem skapar mikla
festu í stjórnmálin og tryggir örugga stjórn. En
: hvor flokkanna.um sig má heita flokkasamsteypa.
Þar rýmast ólíkustu skoðanir og menn. Niðurstað
, an verður oft sú, að farinn er hinn gullni meðalveg
J ur, sættir eru tryggðar milli ólíkra aðila.
Enn hefur verið farin leið sætta og jafnvægis
' í flokki demókrata. Kennedy og Johnson eru .um
: ínargt ólíkir menn, annar kaþólskur hinn mótmæl-
afndi, annar mjög frjálslyndur en hinn íhaldssam
ur, annar úr norðri en hinn suðvestri, og mætti
svo lengi telja. Saman ættu þeir að geta veitt
| trausta og farsæla stjórn, ef þeir ná kosningu. Með
Jhugmyndaflug og framsækni Kennedys en reynslu
og taflmennsku Johnsons ættu þeir að geta veitt
landi sínu þróttmeiri forustu en verið hefur undan
íarin ár.
1 Keflvíkingar
{
f . Nokkra verkamenn vantar við hafnargerðina
í Keflavík. — Talið við hafnarstjórann.
2. 16. júlí 1960 — Alþýðublaðið
fiíva; í-
ALúfRtAN PROVIilONAL
«ovfí;nm£Nt
Við erum reiðubúnir að ræða um fullt sjálf-
stæði Frakklands innan tíðar.
FYRSTU lotu viðræðna
frönsku stjórnarinnar og
fulltrúa uppreisnarmanna
fóru út um þúfur, en þar
með er ekki sagt að vonlaust
sé um vopnahlé í Alsír. I nær
því sex ár hefur geisað styrj-
öld í Alsír og þess var varla,
að vænta að fyrstu samninga
viðræður hinna stríðandi
leiddu til árangurs þegar í
stað. Leiðin til friðar er oft
á tíðum brattari en leiðin til
ófriðar.
Það, sem mestu máli skipt
ir, er sú staðreynd, að hafnar
hafa verið viðræður og samn
ingatilraunum verður haldið
áfram bak við tjöldin og op
iríberlega, íenda þótt útlitið sé
ekki bjart núna.
De Gaull forseti er senni-
lega eini maðurinn í Frakk-
landi, sem hefur vald og .
traust til þess að koma þess
um viðræðum í kring og for
ingjar upþreisnarmanna ,
hafa viðurkennt, að leysa
skuli deilumálin með samn-
ingum, í veði er ekki aðeins
friður í Alsír heldur einnig
framtíð Norður-Afríku og
jafnvel allra Austurlanda
■ nær.
- Þetta verður skiljanlegt
þegar höfð eru í huga boð
kínverskra kommúnista um
aðstoð við alsírska uppreisn-
armenn. Slíkt gæti þýtt stór
aukin áhrif kommúnista í
Norður-Afríku, en bæði ríkis
stjórnir Túnis og Marokkó
eru andvígar aðstoð Kínverja
og óttast að hún geti haft
slæm áhrif. Ástandið er því
ekki aðeins hættulegt fyrir
Frakkland og Alsír, heldur
fyrir Vesturlönd í heild.
Eftir sex ára styrjöld, sem
kostað hefur 150 000 manns-
líf, pyndingar og ógnarverk á
báða bóga, er ekki annars að
vænta en deiluaðilar séu tor
tryggnir og hafi lítt vald á
skapi sínu ef út af bregður
í einhverju máli. Allar samn
ingaviðræður hljóta því að
verða erfiðar og dragast á
langinn. En þeim hefur ver-
ið komið á og verður vafa-
laust haldið áfram.
En bæði meðal Frakka og
uppreisnarmanna eru til þeir,
sem vilja halda styrjöldinni
áfram, og þeir eru furðu
valdamiklir. Þeir nota sér
hvað, sem er til þess að koma
áformum sínum og notfæra
sér í áróðursskyni allt, sem
hægt ier að túlka sem eftir-
gjöf.
Það er þvf engin furða
þótt Frakkar og Alsírmenn,
sem sátu við samningaborð
ið í Melun, hafi ekki viljað
faltajst á ndina eftirgjöf á
kröfum sínum. En eftir
þennan fyrsta fund hafa eng
ar brýr verið brenndar s3
foaki, enda þótt slitnað hafi
upp úr samningaviðræðunum
í foili, og foáðir aðilar halda
opinni leið til frekari við-
ræðria. Báðir telja hernaðar
stöðu sína í Alsír góða og
segjast vera í góðri samninga
aðstöðu.
De Gaulle á manna mestan
þátt í, að samningaviðræður
hófust og hann leysti Alsír-
málið úr þeirri sjálfheldu, sens
það var komið í.
16. september 1959 lýstí
hann því hátíðlega yfir, að
Alsírbúar ættu sjálfir að á-
kveða pólitíska framtíð sínas
í frjálsum kosningum. En áð
ur en það verði, verður að
komast á friður í landinu að
dómi de Gaulle.
Up'preisnarmenn hafa fall-
ist á ákvæðið um sjálfsákvörð
unarrétt en þeir vilja ekkf
leggja niður vopn og vera und
ir náð Frakka korgnir. Þeir
treysta de Gaulle en þykjast
vita að hann geti ekki tryggt
frjálsar kosningar í Alsír.
Þeir krefjast því trygginga
fyrir vopna'hléi, sem Frakk-
ar vilja ekki fallast á.
Leiðin að samningavið-
ræðunum 24. júní var löng
og ströng. De Gaulle foefur
orðið að foerjast gegn þeina
öflum í Frakklandi og Alsír,
Framhald á 10. síðu.