Alþýðublaðið - 16.07.1960, Blaðsíða 15

Alþýðublaðið - 16.07.1960, Blaðsíða 15
„Það er mikils virði fyrir mig Myra. Þú veizt ekki sjálf hve mikils virði bað er“. Hann ýtti á hnappinn í lyftunni og sagði svo: „'Viltu gera dálítið fyrir okkur Simon áður en þú ferð?“ „Vitanlega. Hvað er það?“ .,Komdu og borðaðu með okkur á föstudaginn. Ég hef boðið fólki hingað til að sjá myndina“. „En gaman! Vitanlega kem ég“. Og seinna begar hún fékk boðið frá Estelle gladdist hún yfir að geta með góðri sam- vizku sagt að hún hefði lofað sér annað. Þó að þetta boð hefði orsakað það að hún fengi að sjá Mark einu sinni enn þá vissi hún ekki hvort það væri þess virði. Hún heyrði að einhver stóð við dyrnar og leit þangað.. —• Það var Mark. Augnablik störðu þau hvort á annað en hann sá ekki nema kalt augna ráð hennar og hann missti kjarkinn. „Ég var að leita að Harvey lækni“, sagði hann. Það var svo auðséð að Har- vey læknir var þar ekki að Myra nennti ekki einu sinni að svara. „Það hefur víst ekki verið •.neitt að, meðan> ég var ekki hérna spurði hann. „Nei, herra. Áttuð þér von á því?“ spurði hún kuldalega. Hún var eins og ísfjall. Ó- beygjanleg og það var ekki hægt að nálgast hana. Hún reis að fætur og gekk til hans: „Ég þarf að fara núna ef þér viljið hafa mig afsakaða“. —- Hann varð að ganga til hliðar til að hún kæmist fram hiá. „Myra?“ „Já, herra“. „Mig langar til að tala við yður undir fjögur augu“, —■ sagði hann örvæntingarfull- ur. „Ég skal koma til yðar áður en ég fer á laugardaginn“. Honum fannst hann vera að tala við styttu. Hann revndi einu sinni að brjóta niður kurteisismúrinn, sem var á milli þeirra. „Við sjáumst víst fyrir þann tíma. Frænka mín ætlar að halda samsæti og ég geri ráð fyrir að sjá yður þar“. „Því miður ekki. Ég fer ann að“. „Leyfist mér að spyrja með hverjum?“ „Með Brent vitanlega“. Og svo fór hún. Hann starði á eftir henni og hún gekk eft- ir ganginum reist og stolt. 27. Þetta var aðeins smáboð, Harvey læknir, Polly Friar, Mark og Estelle sjáíf. En í þetta skipti var Myra ekki með og Mark fannst allt tómt og eyðilegt. Hann heyrði að Estelle sagði glaðlega: „Eftir matinn skulum við fara út með ungu hjónaleysin og leyfa þeim að dansa. Við verð um ag halda trúlofunina há- tíðlega er það ekki Mark?“ Han snerist á hæl og sá hve Polly og David ljómuðu. „Svo þið hafið verið að trúlofa ykkur? Það vissi ég ekki. Til hamingju Harvey læknir“. „Þakka yður fyrir herrá“. „Og hvað yður viðkemur, systir Pally“, Mark brosti til hennar, „þá verð ég að leyfa mér að segja að þar var hann heppinn“. „En mig langar að taka fá- eina vini mína með til að við verðum fleiri áður en við för- um“, hélt Estelle glaðlega á- fram. „Hvaða vini?“ spurði Mark. „Venetiu og aðra“. „Frænka mín bað mig um ag sækja þig“ sagði hann. — „Hún bíður í bíl fyrir utan“. Venetiu langaði ekkert til að fara með en það væri samt betra en að fara ein heim til hótelsins. Estelle brosti vin- gjarnlega til hennar þegar hún settist inn í bílinn. ,,‘Við verðum fleiri áður en yfir lýkur,“ sagði hún. „Ég vona að yður sé sama?“ Venetiu var alveg sama. — Hún hallaði sér að sætisbak- inu og lokaði augunum. Hún vissi ekki einu sinni í hvaða átt þau óku og hún opnaði ekki augun fyrr en þau námu staðar. Venetia leit í kringum sig, þau höfðu numið staðar við fallegt, gamalt hús. Venetiu 27 frá ástinni „Nú“, sagði Mark án snef- ils af áhuga. Frænka hans brosti með sjálfri sér að honum og hans vonda skapi. Mark gekk að glugganum og starði út yfir húsþökin. Hann hafði hagað sér eins og fífl, ef hann hefði aðeins haft Myru hérna hjá sér hefði allt verið gott. Um svipað leyti og Mark starði út um gluggann var Venetia að klæða sig í leikhús inu. En henni var alveg sama í hvað hún fór. Til hvers var að punta sig, þegar hún var ekki að punta sig fyrir neinn? Allt hefði verið öðruvísi ef Brent hefði verið hjá henni. En það var enginn, sem gat tekið hans stað. Hún átti nóga aðdáendur en henni stóð á sama um þá alla. Hún tók hringinn úr skúffunni og setti hann á fingur sér. Hún ætl- aði aldrei framar að taka hann af sér, hún ætlaði alltaf að bera hann. Hann var dýrmæt asti gripurinn, sem hún átti, því Brent hafði gefið henni hann. Venetia hafði alveg gleymt því að hún hafði lofað að koma út með Estelle og hún minntist þess ekki fyrr en Mark leit inn til hennar og spurði hvort hún væri tilbúin. brosti hann, en hann varð að halda aftur af sér til að sýna ekki tilfinningar sínar. Hann varð að neyða sjálfan sig til að líta ekki á Venetiu. „Og hvar er hann?“ spurðl Lady Lovell. „Hér, Madame“. Og þarna stóð gamli Joseph og Mark fannst hann líkjast fannst það skemmtilegt og hún gekk á eftir Estelle upp tröppurnar . . . Á þriðju hæð nam Estelle ■ staðar við fallegar dyr úr eik, hún lyfti gamaldags dyra? hamri og beið. „Þetta er fallegt hús“, hvísl aði Venetia. „Ég vildi að ég ætti heima hér“. „Er það?“ sagði Estelle bros andi og einmitt þá opnaði Brent dyrnar. „Komið þið inn“, kallaði hann hjartanlega — svo sá hann Venetiu. Hann hafði ekki átt von á henni. Og svo gengu þau inn í for- salinn og inn í stórt herbergi með háum breiðum gluggum — >greinilega vinnustofu. Á >miðju gólfi stóð grind og á henni málverk, sem dúkur var breiddur yfir.. „Er þetta myndin?“ >spurði Estelle. „Má ég sjá hana Brent?“ „Þegar málarinn >leyfir“, Effir Rona Randall Nauðungaruppboð, sem auglýst var í 55., 56. og 57. tbl. Lögbirtingahlaðs ins 1960 á hluta í Þingholtsstræti 11, hér í bænum, þingl. eign Málfríðar Jónsdóttur, fer fram eftir kröfui Jóns Sigurðssonar hrl. á eigninni sjálfri mið- vikudaginn 20. júlf 1960, kl. 2há síðdegis. Borgarfógetinu í Beykjavík. Báíur til sölu Tilboð óskast í tollbátinn Val, sem stendur í dráttar- braut Bátanausta við Elliðaárvog. Upplýsingar gefur Unnsteinn Beck, tollgæzlustjóri, Hafnarhúsinu. Tilboð sendist tollstjóraskrifstofunni, Arnarhvoli, fyr ir 26. þ. m. Tollstjórinn í Reykjavík. Húsbyggjendur Höfum vélar í hverskonar uppgröft, ámokstur ©g hífingar. — Gröfum húsgrunna í tíma- og ákvæðis- vinnu. Vélaleigan h.f. Sími 18459. 5í; Nauðungaruppboð, sem auglýst var í 50., 53. og 56. tbl. Lögbirtingablaðs ins 1960 á Smálandsbraut 5, hér í bænum, eign Ás- geirs Halldórssonar, fer fram eftir kröfu Árna Guð- jónssonar hrl. á eigninni sjálfri miðvikudag- inn 20. júlí 1960, kl. 3V2 síðdegis. Borgarfógetinn í Beykjavik. Skipa- og Bifreiðasalan er flutt að BORGARTÚNI 1. — Við seljura bílana. Björgélfur Sigurösson, Símar 18085 og 19615. Vélsetjari óskast Alþýðublaðið Aþýðublaðið — 16. júlí 1960 |5| r

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.