Alþýðublaðið - 13.07.1960, Qupperneq 4

1 MARGIR héldu því fram,
a'ð Tambroni hafi byggt hús
sitt á sandi er hann þáði stuSn
ing ný-fasista er hann mynd-
aði ráðuneyti sitt í vor. Sam-
vinna við ný-fasista fór út um
þúfur strax og eitthvað reyndi
á og nú er höggvið að Tambr-
oni bæði frá hægri og vinstri.
Kommúnistar og fasistar
kasta grjóti hverir á aðra, en
hið eiginlega skotmark þeirra
er Tambroni.
Óeirðirnar á Ítalíu hófust er
fasistar ætluðu að halda
flokksþing í Genúa fyrir
skömmu en kommúnistar og
vinstri menn hófu aðgerðir til
þess að koma í veg fyrir það.
Síðan breiddist þetta út og
kommúnistar stóðu fyrir verk
’jföllum til þess, „að. hindra
uppgang fasismans á Ítalíu11.
Allmargir hafa fallið í átök-
tim þessum og margir særst.
Nú hefur um sinn verið samið
vopnahlé, enda þótt flest
bendi til, að það verði illa hald
ið af öllum aðilum.
En ýmsir draga andann létt
ara. Það eru þeir, sem farnir
voru að óttast Tambroni.
ÞEGAR stjórn Segn-
is féll snemma í vor, og Fan-
fani mistókst að mynda stjórn,
sem styddist við flokkanna til
vinstri við miðflokkanna, þá
kom Tambroni til sögunnar.
Það var augljóst að ekki var
hægt að mynda meirihluta-
stjórn, og þar af leiðandi varð
að koma á laggirnar einhvers
konar málamiðlunarstjórn,
sem setið gæti að völdum
fram yfir Olympíuleikana í
Eóm um mánaðarmótin ágúst-
september. Tambroni var lítt
þekktur utan Ítalíu um þess-
ar mundir og í fyrstu blés
ekki byrlega fyrir honum. En
þá komu ný-fasistar til sög-
unnar og hétu honum stuðn-
ingi á þingi. Tambroni þáði
boðið. Þetta kom eins og reið-
arslag yfir flesta ítalska stjórn
málamenn, en flestir sættu sig
við þetta á þeim forsendum
að þetta væri aðeins bráða-
birgðalausn á stjórnarkrepp-
unni og eftir sveitarstjórnar-
kosningarnar í haust myndi
allt breytast. En smám saman
varð öllum Ijóst, að Tambroni
var metnaðargjarn í meira
lagi. Hann er fluggáíaður,
þjarkur duglegur og athafna-
samur og hann þráir völd..—
Andstæðingar hans segja, að
hann vilji allt til vinna fyrir
völdin og benda í því sam-
bandi á þá ákvörðun hans að
‘þiggja aðstoð ný-fasista. Það
hefur því margt misjafnt ver-
ið sagt um Tambroni í vor og
sumar. Sumir hafa líkt honum
við Peron, aðrir vilja ekki
fella yfir honum dóm fyrr en
síðar og einstaka stjórnmála-
menn segja að þetta sé að-
eins bráðabirgðastjórn, sem
fleyta eigi ftalíu yfir olympíu
sumarið, einskonar „olymp-
íustjórn“.
ÞAÐ eru þó aðeins
stuðningsmenn Kristilegra
Demókrata, sem halda fast við
þessa kenningu. Þeir segja,
að stjórn Tambroni geti ekki
tekið neinar afgerandi ákvarð
anir í neinum stórmálum, og
neitt bandalag við ný-fasista,
þeir greiði aðeins atkvæði
ekki sé heldur um að ræða
með stjórninni á þingi til þess
að verja hana falli, en fái ekk
ert í staðinn.
ANDÚÐIN á Tam-
broni á að miklu leyti rætur
sínar að rekja til þess, að hann
er talinn fráfallinn. Hann var
náinn samstarísmaður Fan-
fanis í vinstri armi Kristi-
legra Demókrata og þá er
langt stökk að mynda stjórn
með stuðningi þeirra afla, sem
lengst eru til hægri. Talið er
að þessi snarsnúningur Tam-
bronis stafi af innbyrðis
keppni hans og Fanfanis um
áhrif innan flokksins. Fanfani
hefur alltaf verið líklegra for
.æt-sráðherraefni en Tam-
broni. Tambroni hefur verið
ráðherra í stjórn de Gasperi,
hmanríkisráðherra hjá Fan-
fani og fjármálaráðherra í
stjórn Segnis. Maður, sem
gegnt hefur svo áhrifamiklum
ráðherrastöðum getur varla
sett metnað sinn í annað en
verða forsætisráðherra-. Þar
af leiðir stefnubreyting hans.
Hann vill allt til vinna að
halda valdaaðstöðu sinni.
Uppgötvun
Framhald af 13. síðu.
anna, gat hafningin ekki tek-
izt á neinum stað. Undirrót
lifnunar á einum stað er hvar
vetna samband við líf eða lif-
endur á öðrum, og má hér enn
sjá fram á, hversu óendan-
leiki tilverunnar hlýtur æv-
inlega að vera frumorsökin.
Væru heimur og 5íf ekki þrot-
laus, væri hvorki til heimur
né líf.
Þorsteinn Jónsson
á Úlfsstöðum.
EN óeirðirnar í Gen-
úa sýndu að Tambroni er ekki
tilbúinn „að gera allt“. Hann
neitaði ný-fasistum um þann
stuðning, sem þeir báðu hann
um, hann bannaði þing þeirra.
Ný-fasistar urðu rasandi og
nú er Tambroni sviptur meiri
hluta á þingi.
Þetta eru forsendur þess að
margir ítalskir stjórnmála-
menn eru harla ánægðir með
þessa þróun mála, enda þótt
það kosti að landið verði
stjórnlaust nokkrum vikum
fyrir olympíuleikana. Komm-
únistar hika ekki við að not-
færa sér aðstöðuna. — Þeir
munu fella Tambroni við
fyrsta tækifæri.
Hvað kemur eftir Tambr-
oni? Svarið er undir því kom-
ið hvað verður úr samninga-
viðræðum Kristilegra Demó-
krata og sósíahstaflokks Nenn
is. Það verður rætt síðar.
Fernando Tanibroni.
Op/'ð bréf
og andsvar:
OG
Vinur
nazista"
Opið bréf til Alþýðu-
blaðsins frá Jóni Leifs.
Herra ritstjóri!
ÞÉR hafið í blaði yðar í dag
leyft yður að lýsa yfir því, að
undirritaður hafi verið „náinn
vinur nazista til þessa dags“.
Þessi orð eru svo herfileg að-
dróttun og ósannindi, að eng-
inn meiðyrðadómur eftir ís-
lenzkum lögum gæti verið nægi
leg mótmæli gegn þeim.
Yður skal hér með gefið færi
á að biðjast afsökunar og birta
sannleikann:
Undirritaður og hans verk
voru á svörtum lista og í banni
hjá nazistum síðan 1937.
Hlutverk hans varð hinsveg-
ar frá 1938 að dvelja í Þýzka-
landi og Mið-Evrópu til þess
að gera sitt ýtrasta til að bjarga
lífi og eignum ofsóttra gyðinga
og sinna nánustu.
í raun og veru ber að þakka
þeirri íslenzku ríkisstjórn, _er
mótmælti hernámi Breta á Is-
landi 1940, að undirritaður og
hans allra nánustu eru þó sum-
ir enn á lífi.
Hvorki ég né aðrir hafa ver-
ið að flíka þessu, en til þess að
svara nú árásum Alþýðublaðs-
ins verður ekki hjá því komist
að segja frá því, að t. d. „Dag-
bók Önnu Frank“ var mín dag-
bók á þessum árum. Það er
ekki ein setning í þessu leik-
riti, sem ég hefi ekki heyrt og
lifað sjálfur á þessum árum og
meir en það.
Að vísu tókst mér að Iokum
ekki að bjarga lífi þeirra nán-
ustu, sem ekki voru íslenzkir
ríkisborgarar, — en mér tókst
að gera líf þeirra bærilegra en
ella hefði orðið, þar til yfir
lauk með fangabúðum 1942 og
gasklefum síðar.
Ég vandist því á þeim árum
að þegja og brjóta ekki reglur
þær, sem þar í landi þurfti að
fylgja, ef ekki átti að setja líf
sitt og sinna í hættu, — en þeg-
ar ég kom síðan til hinna
„frjálsu“ landa, beið mín ekki
annað en fangelsun og ofsókn-
ir.
Skiljanlegt getur talist að
tíma taki eftir slíka viðburði,
að sjá hver er maðurinn og
hans fortíð, — en augljóst er að
vfirvöld,, í Alþýðulýðveldinu
austu: -þýzka hafa fyrr en aðr-
ir skiliö og rannsakað til fulls
allan sannieikann varðandi und
irritaðan. Það er tilgangslaust
fyrir íslenzka ritstjórn að gera
tilraun til að breyta þeim niður
stöðum.
fteykjavík, 10. júlí 1960.
Jón Leifs.
Athugasemd
blaðsins
ÞM) er eftir öðru, að íslenzk
ir dómstólar eru ekki nógu góð
ir fyrir Jón Leifs frekar en
annað hér á landi. Er vonandi,
Framhald á 14. síðu.
„Olympíustjórn-
irí' komin í ham
Alþýðublaðið