Lögberg - 15.12.1927, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. DESEMBER, 1927
Blfl. 13.
Yfir um lækinn.
Framh. frá bls, 12.
arferð kl. 2 um nóttina, til að
sækja korn.
Leiðin var 30 mílna löng eftir
opnu hafi, og firði, sem lá fyrir
opnu hafi, og bað nú um vetrar-
tímann, á litlum bát; var slíkt
ekki hættulaust.
Feðgarnir voru komnir á heim-
leið, kvöldið eftir, með hinn dýr-
mæta farm. Báturinn þaut áfram
í mjúklegum togum. Nikulás sat
við stýrið, með hönd undir höku
sér. Drengurinn lá sofandi á
kornpokanum, og hvíldi höfuðið
við borðstokkinn, og sneri andlit-
inu upp. En hvað hann var fölur
í rökkrinu. Það var sem farg
félli yfir Nikulás. Hann vissi
ekki hvað til kom, en honum fanst
sem eitthvað óheillavænlegt biði
sín og að það væri nærri, einmitt
hérna í skugga við þessa svðrtu,
hljóðu kletta, þar sem hafið and-
aði í djúpum sogum. Hafði hann
freistað Drottins með þessu ferða-
lagi?
Birtu sló yfir austrið, hann
hvesti. Það var kominn dagur,
er þeir sigldu fyrir tangann. —
Drengurinn vaknaði. Þeir snæddu
morgunverð með góðri lyst, því
þeir höfðu blásandi byr, og þó
fremur væri nú að syrta í lofti,
var ekki líklegt að veðrið næði
þeim, því nú var að eins fárra
stunda sigling heim.
Innan skamms varð Nikulás
samt að taka dragreipið, en láta
drenginn setjast f undir stýri.
Óveðrið var að skella á, fyr en
hann varði. Eftir hálftíma sigl-
ingu urðu þeir að rifa. Hann
þurfti þá sjálfur að taka stýrið
aftur, því svo mikið gaf á. Svo
byrjaði að rigna, og eftir svolitla
stund var hann skollinn á með
rok, regn og ósjó. Drengurinn
jós bátinn af kappi. Seglið leit
út eins og þaninn blautur vængur,
sem léti bátinn fljúga áfram.
Þó Nikulás stýrði með athygli
og hann rýndi fram undan sér,
eítir réttri stefnu, með hendurnar
á stýrissveifinni, þá gat hann
ekki varist þeirri hugsun, að þessi
raun væri orðsending frá Guði. —
Það rigndi svo mikið, að dimt
varð.
Nikulás hugsaði um Job, er
þeim vonda var leyft að þjá hann,
og um Abraham, sem varð að fara
til Moria með einkason sinn, til
þess að offra honum 'til Guðs.
Ósjálfrátt varð honum litið á
drenginn, þar sem hann sat svo
fölur, húfulaus og með flaksandi
blautt hárið í storminum og jós
bátinn. Hvað var Guð að segja?
Vindurinn var nú að snúast í
vestur. ósjórinn varð enn meiri.
Nikulás sá enga von um björgun
í svo litlum bát í þessum fjallháa,
freyðandi öldugangi.
"Hvað á eg að gefa þér, ó,
Drottinn?” sagði hann. "Er enn
þá eitthvað, sem þú vilt taka af
mér? Nær því alt hefirðu tekið;
eg á að eins eftir líf mitt og ást-
vina minna. I Heimtarðu þau
líka?”
Rétt í því féllu augu hans á
kornsekkinn, þenna dýrmæta
kornsekk, nær því aleigu hans og
það, sem hann hafði hætt lífi sínu
og drengsins fyrir.
“Eg skal gefa þér hann, Drott-
inn. Hjálpaðu okkur þá, áður en
við förumst.”
Þá flaug honum f hug, hvernig
hann gæti gefið sekkinn.
öll áheitin, sem menn í sjávar-
háska höfðu gert á kirkjuna á
austurströndinni.
Nei, ekki var það hægt.
Ekki varð pokinn negldur upp
á kirkjuþil.
Hann gat kastað honum fjTÍr
borð. — Ómögulegt, hann myndi
þá hvolfa bátnum á augabragði.
“Eg skal gefa hann fyrsta
manninum, sem eg hitti! ,— Heyr
loforð mitt, Drottinn. Er þetta
ekki nóg? Hjálpaðu okkur.”
Bráðlega slotaði veðrinu. Það
hætti að rigna og storminn lægði,
og feðgarnir sáu heimafjöllin
blasa við sér. Þetta leit alt nátt-
úrlega út fyrir Nikulási. Nú var
hann viss um að ná heim. Guð
hafði þegið'offur hans. Nú hugs-
aði hann meira um Abraham, en
Job; ekki um Abraham á leiðinni
til Móría, heldur um Abraham að
draga hrútinn út úr runnanum;
því nú datt honum það alt í einu
í hug, að Guð hefði viljað reyna
hann, og fyrsta manneskjan, sem
yrði nú á vegi hans, yrði náttúr-
lega konan hans. Hann var glað-
ur eins og sá, sem komist hefir að
kjörkaupum. Og þó að ósjórinn
væri mikill enn, var Nikulás alls
ódeigur, sat þarna, blístrandi og
brosti í kampinn.
Kring um sólarlag náðu þeir
inn í víkina. Það braut illa á
skerjunum, en Nikulás vissi, að
hann myndi komast heilu og
höldnu í land. Hann gaf ná-
kvæmar gætur að, hvort Sunn-
efja og drengurinn kæmu ofan í
fjöruna.
Jú, þarna komu þau hlaupandi
að mæta honum. Nikulás stýrði
inn á milli rifjanna. Drengurinn
hafði dragreipið laust, svo hann
gæti felt seglið í snatri. Bátur-
inn barst í loftköstum inn í gegn-
um löðrandi brimið og hávaðann.
Framstafninn snart land, séglið
féll en yfir það eygði Nikulás Jó-
hann taka höndum um bátsstefn-
ið. Hann sat sem höggdofa um
stund, svo stökk hann út úr og
þeir drógu bátinn upp.
Strax og báturinn var kominn
á þurt land, hóf Nikulás korn-
sekkinn á loft og kastaði honum
fyrir fætur Jóhanns.
“Á eg að eiga þetta?” spurði
Jóhann., “Þú hlýtur að hafa
komist í lífsháska.”
Nikulás anzaði engu. Hann
lötraði heim. Það var engin gleði
á ferðinni yfir hinni undursam-
legu lífgjöf.
Eftir fátæklegan kvöldverð
gekk hver og einn til hvílu sinnar
Þegjandi. En Nikulási varð ekki
svefnsamt. Af og til fór ekkinn
um hann jnéð krampákendum
flogum. Þá komu hugsanir hans,
kaldar eins og ís, hann var sem
gaddfreðinn af hatri.
Þegar hann hugði alla sofnaða,
læddist hann út og ofan á gömlu
götuna við lækinn. Hann reikaði
Hann vissi upp á hár um vista-
forðann. Jarðeplin gætu dugað í
tvo daga; ketið var löngu búið,
og honum fanst hann sjá þrjá til
fjóra flatta smáfiska, er skröltu
þar á skemmuþilinu. Þetta þýddi
hungur. Hann sá kornsekkinn
aftur; hann gat enn fundið þunga
hans á öxlum sér, á svo yndislega
fint og þungt korn! Hann krepti
hnefana, þar til neglurnar skár-
ust inn í holdið.
Þá staldraði hann alt í einu við.
Hundur gó. Það var dimt í lofti,
samt fanst honum hann sjá mann
skjótast fyrir bæjargaflinn hjá
sér. Hann greikkaði sporið heim-
leiðis og faldi sig í skúmaskoti.
Fljótlega sá hann ljós bera við,
út um rifu á skemmuþilinu, lík-
ast því, sem kveikt hefði verið á
eldspítu til þess að sjá sig um
þar, og svo sá hann glögt ein-
hvern koma út um dyrnar og
hverfa.
Hvað gat þetta verið? Þjófar?
Hann brosti háðslega. Sannar-
lega myndu þeir ekkert finna
þarna. Þar að auki var það ó-
hugsanlegt, að til væru þjófar á
Hrafnatanga.
Hundurinn gó aftur, og nú
heyrði hann að gengið var með-
fram veggnum. Maðurinn kom
aftur, fór með eitthvað inn í
skemmuna og kom svo til baka.
Þá þekti Nikulás að þetta var Jó-
hann, og vissi nú, að hann hafði
komið með kindarskrokk.
Nikulás komst svo við, að grát-
stuna leið upp frá brjósti hans.
Jóhann beið, og hlustaði um
stund.
“Ert það þú, Nikulás?”
Ekkert svar, svo hann gekk
upp að honum.
“Guð hefir talað,” sagði Jóhann
alvarlega.
“Guð?” stamaði Nikulás.
“Ertu blindur, iNikulás? Eru
augu þín lokuð? Þekkirðu ekki
rödd hans?”
Nikulás þagði.
“Hann er að þrengja þér til að
fara yfir um lækinn.”
Nikulás þagði enn. Það hafði
hann nú ekki skilið.
“En Drottinn talaði til mín
líka, þegar þú fleygðir sekknum
fyrir fætur mér,” hélt Jóhann á-
fram með sömu alvöru.
“Hvað sagði hann við þig?”
‘Hann sagði: Það er erfitt fyr-
•ir Nikulás bróður þinn, og af því
eg hafði engan frið, kom eg hing-
að yfir um; og þegar eg sá, að
skemman þín var tóm, hugsaði
eg með mér: ef þú hengir hérna
upp kindarskrokk, verður gatan
yfir um lækinn auðfarnari. Má-
ske hann geti þá gert Guðs vilja.”
Aftur hristi ekkinn Nikulás,
með undarlegum, krampakendum
flogum, eins og þann, er löngu
hafði gleymt því að gráta, og
hljóðið varð líkast því sem í gam-
alli dælu, áður en hún dregur
vatn.
Hann fékk að gráta í næði, því
Jóhann vissi, að hann yrði að
komast yfir lækinn í brjósti sér
fyrst.
Svo tók Jóhann upp vasahníf-
inn sinn, með hægð, skar langan
renning af kjöti, settist svo á
þröskuldinn og fór að borða.
Innan skamms stóð Nikulás upp
og settist hjá honum. Jóhann skar
ketrenninginn í tvent og fékk Nik-
ulási annan bitann. Um stund
sátu báðir mennirnir þarna þegj-
andi og horfðu út í sumarnóttina,
og skáru smábita af þurkaða
kindaketinu og neyttu.
Loks þurkaði Nikulás af hnífn-
um á buxunum sínum, stóð upp
og stakk honum í slíðrin. Jóhann
stóð upp líka.
“Lofaður sé Drottinn,” sagði
Nikulás í alvarlegum málróm.
“Amen,” svaraði Jóhann með
sömu alvöru.
Svo gengu þeir saman niður
bæjarstéttina, og tókust þar í
hendur. Og á Hrafnatanga þýðir
j handtakið töluvert.
Rannveig K. G. Sigbjömsson.
CONNOR Raforku ÞVOTTAVÉL
Sérstaklega lágt verð og þægi-
legir borgunarskilmálar fyrir
Jólin.
$75.00 of yfir.
Engar fullkomnari þvottavélar
til. Skoðið vorar þvottavélar
og sannfærist
12 ára ábyrgð.
J. H. CONNOR & SON, LTD.
242 PRINCESS ST. WINNIPEG.
H
I
M
S
|
X
H
X
H
X
H
X
H
X
H
X
M
X
H
X
H
X
H
X
H
X
M
X
H
X
H
X
H
X
H
S£
XHSHXHXHXHXHXMXHXHXHXHXHXHSHSHBHXHXHXHXHXMXHXHXHXHXHSHXHXHSHX
H
X
H
X
H
X
H
Harrís Abattoir (Western) Limited.
Býður yður virðingarfylst að koma og skoða
Vörusýnmgana fyrir Jólin.
Síðari hluta dags eða að kveldinu, 15. og i€. des. 1927.
I>ér hafið tækifæri til að sjá bygginguna og allan
útbúnað og hvernig fæðan er tilreidd í
fullkomnasta sláturhúsi í Canada.
Þér getið einnig séð hvernig til er búið
hið fræga Domestic Shortening.
Hlj óð f ærasláttur
k>. 3 til 5 og 7.30 til 10.30.
HXHXHXHXHXHXHXHXHXHXHXHXHXHXHSHXHXHXHXHSHXMXHXHXHXHXHXHJHIXHX’
H
X
H
X
M
X
M
X
H
X
H
|
H
X
H
X
H
X
H
X
H
X
H
ínn^iiiHiiiiiiiiiM/atiHiiHiiiHHiia^nnimnmimB^iiiiHiiiiiiiiiiifcaaiiiiiBiiiiiiiHiiMlMBiiinniiiíiMHiaBr
MARTIN-SENOUR
99,
lOO/oPURE/öwí
Tilbúið í Veáturlandinu
fyrir Veáturlandið
Hafið þér nokkurntíma málað hús og svo fljótlega orðið þess varir
að málið springur og flosnar af? Það getur verið að málið, sem þér
notuðuð hafi ekki átt við þetta loftslag.
Ákafur sumarhiti og að sama skapi mikill vetrarkuldi reynir á hvað
gott málið er.
Martin-Senour “100% Pure”
mál er tilbúið i Winnipeg, sam-
kvæmt reglum, sem hafa þannig
reynst að málið þolir hinar
miklu veðurbreytingar í Vestur-
Canada. Þessvegna helst það
svo lengi eins og nýtt.
OthlutaÖ i
nágrenni af
WINNIPEG
PAINT &
GLASS
CO., LTD.
Vegna þess að efnið er hið
allra bezta í Martin-Senour
“100% Pure,” þá kostar það í
raun og veru minst. Það end-
ist lengst og það þarf ekki mik-
ið af því.
For Anu Tob~
in Torvn or Countrg
Outside or In —
It pags to use
MARTIN-SENOUR PfíODUCTS
Þér þurfið aldrei að fara til annara en þeirra, sem höndla Martin-Senour.
Þeir hafa allar tegundir af máli til hvers sem það er ætlað, þvi Martin-Senour
er af öllum tegundum. Kaupmaðurinn gefur yður mikils verðar upplýsingar og
ráðleggingar. Sjáið hann og þá fáið þér gða afgreiðslu.
FRÍTT Vér gefum hverjum sem vill tvö kver: “Home Painting Made Easy”
og “Good Varnish,” sem eru gagnleg og fræðandi. Sendið oss póst-
spjald til Winnipeg og við sendum yður þau strax.
The MARTIN-SENOUR Co., Limited
JíCakcrs of "100 % ‘Pure ‘Paint’
WINNIPEG, MAN.
MARBIE-ITE VARNOIEUM CONCRE-TONF NEUTONE WOOD-LAC MARTIN’S ENAMEL
FOR HARDWOOO
— FLOORS
FOR LINOLEUM
ANO OILCLOTH
FOR CEMENT —
BRICK AND STONE
FORWALLS —
AND CEIUNGS
FOR RENEWING
FURNITURE
FOR INSIDE AND
OUTSIDE USE
ThiþöiutV 13«tt díumpHng
^ mÍ

INCORPORATED 2?°MAY 1670.

i

Allra merkasta Jólagjafabúðin
hlaðin með gjöfum frá hverju horni heims
—Hlutir frá fjarlægum löndum sýnast ávalt eftirsknarverðari en þeir, sem búnir
eru til heima fyrir. Duldir dómar lítt kunnugra staða, snild handar og anda,
glitlitir austrænnar sólar, bíða yðar í hinum'margvíslegu ólakössum í búð vorri.
Heimsœkið þessa áncegjulegu viðskiftastöð.
Allskonar hluitír
til gjafa
fást á öðru gólfi.
WS8T THE christmas shop of
ON Tne second floor
50C $1.00 $2.00 $3.00
Ilmvatn Bcekur Men’s Silk Tie Cutex Set
Compact Greiður Eversharp blýantar Mcn’s Muffler Military Bruches
Vanity Case Calendar Belti Photo Album
Bath Salts Key Ring Cace Silver Tray Bridge Case
Andlits duft Tobacco Pouch Bill Fold Waterman Pen
Bœkur Brass Ash Tray Silver Cmdlestick
Ritföng Belti Toast Rack Novelty Clock
Myn daram mar Axlabónd Gift Chjna Glass Tree
Bill Fold Vasaklútar Bók Cake Plate
Album Hálsbindi Incense Burner Regnhlíf
Vörur frá ýmsum
deildum góðar
til gjafa.
$500
Handbag
Thermos
Casserole
Music Case
Jewel Box
Cigarette Cace
Berry Bowl
Fancy Vase
Tobacco Jar
Bookends
Statue
Men’s Scarves
Spyrjið eftir bœklingi sem fjallar um Jólagjafir