Kirkjublaðið - 01.01.1892, Blaðsíða 6

6
en naumast er ráð fyrir því að gjöra, að fje fáist til
hvorstveggja í senn, svo nokkru muni.
Jeg vona að þeir, sem helzt gangast fyrir íslenzku
kristniboði, taki þessa bendingu vel upp og taki hana til
ihugunar. Jeg þarf varla að taka það fram, að þetta er
ekki ritað til þess á nokkurn hátt að spilla fyrir kristni-
boðshugmyndinni; til þess getur mjer ekkert gengið, enda
virði jeg mikils hinn góða tilgang þeirra heiðursmanna,
sem hafa hafizt máls á þessu mikilvæga og fagra fyrir-
tæki. Að eins vildi jeg með linum þessum benda á, í
hvert horf mjer sýnist rjettast að beina kristniboðinu fyrst
um sinn. Þegar landar vorir í Vesturheimi eru búnir að
koma kirkjumálum í gott efni, sem vonandi er að verði
áður en mjög langt um líður, sjer í lagi ef þeir yrðu
styrktir að mun, þá fyrst finnst mjer tími til kominn fyr-
ir oss, að fara að sinna kristniboði heiðingja í eiginlegum
skilningi.
v. B.
-----3S6----
Um sálmalög og sálmasöng.
Eptir
Sjera Stefán Tliorarensen.
(Framh.). En svo voðalegt sem það er, að velja lög
til sálma svona af handahófi, demba yfir þá hverju sem
fyrir verður af »þægilegum« eða »fjörugum«, en gjörsam-
lega ókirkjulegum lögum hins veraldlega söngs, þá kast-
ar þó fyrst tólfunum, þegar meðal þeirra birtast lög frá
alkunnum slarkaraljóðum. Berggren minnir á sannleika
skáldorðsins, að »ekkert megnar eins töfrandi að endur-
vekja tilfinningar liðinna tíma og blómilmur og gömul
lög«, ekkert sje máttugra en hin alkunnu gömlu kirkju-
lög, að vekja guðrækilegar endurminningar og hugará-
stand; en allt eins hljóti veraldleg lög að vekja hjá oss
hugsanir og Ivndisástand, sem ekki eigi heima í kirkju,
hversu hreinar og meinlausar sem þessar hugsanir ann-
ars kunni að vera; hugarstefnan verði ef til vill eigi hin
sama, sem höfundur hins veraldlega lags hugsaði sjer,
með því að hinar helgu kirkjustöðvar varðveiti þó frá