Kirkjublaðið - 01.01.1892, Blaðsíða 15

15
Það er hinn óbrjálaði skírnarsáttmáli frá fornkirkjunni í beinu
spurningarformi. Breytingin bjer var tekin epfir Mynster.
»Jólablíiðið er málgagn Iijátrúarinnar«, segja sumir, en
þeir binir sömu bæta þó reyndar allir við: Jeg misskil það ekki,
en aðrir geta gjört það. Mjer íinnst reyndar óbugsanlegt, að nokk-
ur geti fengið það út úr binni skemtilegu ritgjörð Sæmundar Eyj-
ólfssonar. Þjóðsögustýllinn ætti þó nú að vera orðinn öllum góð-
kunnur. I annan stað vil jeg minna menn á það, að falleg æíin-
týri eru bvað helzt valin börnum til lesturs. Sæmundur lýsir líka
þjóðtrúnni eins og bún var, þegar fólk »fór til tíða«, alveg eins og
í Þjóðsögunum. Þegar þær komu út, var líka kvartað undan því,
að þær mundu auka bjátrú meðal almennings, en ekkert rit hefur
jafn-mikið stuðlað að því að eyða bjátrú bjer á landi og þær.
Fæstir munu nú hugsa eins og kerlingin, þegar bún fyrst heyrði
lesnar Þjóðsögurnar: »Þarna sjáið þið, bvort þaö er ekki sannleik-
ur, það stendur á prenti«.
Þeir sögðu líka um miðbik aldarinnar, þegar bugvekjur Svein-
bjarnar Hallgrímssonar voru prentaðar með latnesku letri: »Nú
eru þeir farnir að prenta guðsorðið eins og tröllasögur«. Almenn-
ingi var nefnilega þá kunnast latínuletrið frá Eornaldarsögum Norð-
urlanda.
Aðrir bafa skrifað mjer og sagt mjer munnlega, að ritgjörðin
væri ekki nógu »andleg« fyrir Kirkjublaðið. En jeg bið þá að,
minnast þess, að Jólablaðið er sjerstakt í sinni röð, ætlað til skemt-
unar, alveg aukreitis, gjöf handa börnunum, og í annan stað vill
Kirkjublaðið láta skoða sig sem »blað«.
»Færösk Klrketidende« heitir kirkjublað Færeyinga, og er
það 9 mánuðum eldra en bið íslenzka. Ritstjórinn er sjera Emil
Bruun, prestur þar á eyjunum.
Blaöið er á dönsku, enda eru flestallir prestarnir á Færeyjum
danskir að ætt og kunna. eigi færeysku. Kitstjórinn vill t. d. koma
á guðsþjónustu fyrir börn á sunnudagakvöldum, »sunnudagaskólum«,
en telur þau vandkvæði á, að það sje hreinasta undantekning, að
prestarnir skilji móðurmál barnanna og eins liitt, að börnin skilji
svo mikið í dönsku, að þau bafi nokkuð gagn af því, sem prestur-
inn fer með. Það er því ekki að furöa, þó að einhver ónefndur í
^Föringatíðindum* spyrji: »hví prestar okkara ikki fáa í lag at
virka eftirbesum orðum apostulins«, sem sje orðum Páls postula i
1- Kor. XIV. 18, að betra sje að tala fimm orð skiljanlegM söfnuð-
inum, en tíu þúsund á framandi tungu; og Færeyingurinn befur
góö rök fyrir spurningunni: »bjartamálið er ikki meiri enn eitt —
nióðurmálið*.
Kirkjutíðindin f'æreysku koma út mánaðarlega, á stærð við blaðið
»Ileykvíking«. og kosta 1 kr.