Kirkjublaðið - 01.05.1892, Page 3

88
sem hjer hafið setið áður marga guðræknisstund, þjer
sem hingað hafið komið til að leita nœringar fyrir sálir
yðar og hvíldar fyrir hjörtu yðar; þjer hafið ekki leitað
til einkis, þjer hafið án efa opt reynt, að kirkjugangan
færði yður sanna blessun, sem var þess verð, að hennar
væri leitað með alvöru. Fannst yður ekki mörgum sinn-
um, að þjer færuð úr Drottins liúsi bæði vitrari, betri og
glaðari, en þjer komuð þangað! Funduð þjer ekki tíð-
um á þessum stað, hvernig Guðs líknandi náð svalaði
sem himindögg mæddum sálum yðar og veitti yður þá
bót við meinum yðrum, sem ekki var að finna eða fá
annarstaðar á jörðunni. — Sem kristin manneskja veiztu,
á hvern þú átt að trúa, en þú ert samt jafnan undirorp-
inn árásum efasemdanna, bæði máskeafþví að þú heyrir
vantrúaða menn fara háðgjörnum orðum um hið heilaga,
og af því að svo margt kemur bæði fyrir þig og aðra,
sem þú ekki skilur og sem þjer finnst ekki koma heim
við rjettlæti og kærleika Drottins. En þegar þú í Drott-
ins húsi mitt á meðal samkristinna bræðra þinna og
systra lyptir sálu þinni til hæða í sannri lofgjörð og til-
beiðslu, sökktir þjer niður i alvarlegar hugleiðingar og
hlýddir Guðs orði með sannarlegri eptirtekt, birti þá ekki
í sálu þinni, hvarf þá ekki þoka efasemdanna fyrir ljós-
geislum hins himneska sannleika, og fannst þjer þá ekki
styrkleikur og gleði trúarinnar gagntaka sálu þína! Skeð
getur líka, að þú hafir komið í kirkjuna svo á þig kom-
inn, að þú hafir verið veikur og óstöðugur í hinum góðn
áformum og ásetningum; en þegar sál þín í liúsi Drottins
hóf sig til Guðs; þegar allt umhverfis þig knúði þig til
andaktar og vakti hjá þjer lifandi tilfinningu fyrir kær-
leika Guðs, þegar liið heilaga orð hljómaði til þín áminn-
andi og aðvarandi, vekjandi og leiðbeinandi; var það þá
ekki svo, að vond áform og hugsanir hurfu úr sálu þinni,
að hinn veiki vilji þinn styrktist og að þú hugsaðir á
þessa leið: Jeg vil halda fast við Drottin og þjóna hon-
um einum; jeg vil einungis gjöra það, sem rjett er fyrir
augliti hans. Skeð getur að þú liafir komið í kirkjuna
með biturleika í hjartanu til annara manna; menn höfðu
máske gjört þjer rangt til, ekki breytt svo við þig sem