Kirkjublaðið - 01.09.1893, Blaðsíða 12

eptir dauða frelsarans. Enginn rjetthugsandi maður hefir
hingað til dirfzt að bera postulanum Páli vísvitandi ósann-
indi á brýn. Brjef hans bera það og öll með sjer, að
hann hafl hreinskilnislega og afdráttarlaust reynt að bera
sannleikanum vitni, hver svo sem í hlut átti. Hann seg-
ir það hvað eptir annað um sjálfan sig, að hann »mæli
fram með sjer fýrir hvers manns samvizku með sannleik-
ans auglýsingu fyrir Guðs augliti« (2. Kor. 4, 2. sbr. 2.
Kor. 2, 17), og þessa yfirlýsing höfum vjer einmitt í einu
af þeim fáu ritum hans, sem óskemmd og óhrakin hafa
komizt út úr prófunareldi Tiibingaskólans.
Öll þessi rit bera það með sjer, að kraptaverk hafi
verið framkvæmd í hinum elztu kristnu söfnuðum. I fyrra
Korintubrjefi 12. kapitula 10., 28. og 29. versi talar postul-
xnn um »framkvæmdir kraptaverka«, og »þá, sem hafi gáfu
til að gjöra kraptaverk«. Hjer er ekki meint læknisgáf-
an, því hún er talin sjer, heldur það, sem vjer í þrengstu
merkingu orðsins nefnum kraptaverk. Sömuleiðis talar
hann um »framkvæmdir kraptaverka« í Galatabrjefinu
(3. kap. 5. vers). Hann talaráþessum stöðum um krapta-
verkin sem viðburði, er þá voru alþekktir meðal hinna
kristnu safnaða og engum datt í hug að vefengja. Á fyrsta
mannsaldri eptir dauða Krists hafa því slík kraptaverk
verið framkvæmd meðal kristinna manna, bæði á Grikk-
landi, i Rómaborg og í Litlu-Asiu, og Páll álítur þessa
viðburði blessunarríka ávexti hins ríka trúarlífs í þessum
söfnuðum. Og Páll segir ekki að eins, að kraptaverkin
hafl verið framkvæmd, heldur og að liann sjdlfúr hafl
gjört kraptaverk í hinum korintiska söfnuði. í síðara
Korintubrjeflnu 12. kap. 12. versi kemst hann svo að
orði: »Postulateikn eru gjörð meðal yðar í allri þolin-
mæði með táknum og stórmerkjum og kraptaverkum«.
Þessi ritningarstaður er þ’ví þýðingarmeiri, sem hann er
tekinn úr brjefl til þess safnaðar, er ekki vildi kannast
við hið postullega gildi Páls, en Páll leitast við að sanna
Korintingum með þessu brjefi sinu, að hann hafi fullan
rjett til að skoða sjálfan sig sem postula Drottins, með
því hann hafl framkvæmt þau verk á meðal þeirra, sem
einmitt einkenna sannan postula Drottins. Það hefði óneit-