Kirkjublaðið - 01.10.1893, Blaðsíða 1

handa íslenzkri alþýðu.
III.
RVÍK, OKTÓBER 1893.
12
Bæn í stríði lífsins.
Faðir, jeg flý til þín:
fæ ei af sjálfsdáðura staðizt 1 striði;
studdur af þinni hönd engu jeg kvíði.
Leiði mig gjörvöll uin lífsspor mín
föðurleg forsjá þín.
Barátta, böl og þraut,
mæta mjer hvervetna ljóst eða’ i leynum;
liðsemd að veita jeg treysti þjer einum.
Lát mig á torsóttri lífsins braut
sjerhverja sigra þraut.
Finn jeg, að megnið mitt
ei er mjer fullnóg, þó fast jeg því beiti,
fullting’ og hugrekki bið jeg mjer veiti
guðdómlegt almættisorðið þitt,
styrki það megnið mitt.
Skammsýn er skynsemd mín,
bregzt mjer að þekkja, hvað bezt kann að haga,
bið jeg þig, faðir, mín glöpin að laga;
farsældar-veginn sjer vizkan þin
skýrar en skynsemd mín.
Kærleikans kraptur þinn
til þin frá jarðríki hjarta mitt hnegi.
Hugsun sú styrki mig lífsins á vegi:
eilíft í riki þitt anda minn
kærleikur kallar þinn.
Br. J.