Kirkjublaðið - 01.10.1893, Qupperneq 2

Hugvekja til kristinna foreldra
Eptir sjera S. St.
Kristnu foreldrar, þjer teljið það eflaust eina liina fyrstu
og helgustu skyldu við börn yðar, að færa Jesú þau í
heilagri skírn. En hafið þjer hugleitt það vel, hve mik-
ilsvarðandi þær skyldur eru, sem skírnin leggur yður á
herðar gagnvart börnum yðar. Vissulega er það sælu-
fullt augnablik fyrir hvert sannkristið töður- og móður
hjarta, er lífsafkvæmi þeirra eru helguð þrieinum Guði
í heilagri skírn. I eyrum hverra sanntrúaðra foreldra
hljómar þá yfir vöggu barnsins þeirra hin blíða rödd
föðursins á himnum: »Þetta er sonur minn elskulegur,
sem jeg hefi velþóknun á«. Hann, sem forðum tók ung-
börnin í faðm sjer og sagði: »Leyfið börnunum til mín
að koma, og bannið þeim það ekki, því slíkum heyrir
Guðs ríki til«, tekur börn yðar í skírninni á sína bless-
aða náðararma, veitir þeim þann rjett í ríki náðarinnar,
hjer á jörðinni og arftökurjett í ríki dýrðarinnar á himn-
um. Jesús Kristur tekur börn yðar að sjer í heilagri
skírn; hið unga barnshjarta vill hann gjöra að musteri
síns heilaga anda, og í skírninni leggur hann hinn fyrsta
hyrningarstein í þetta musteri. En vandi fylgir vegsemd
hverri, og þessi vandi liggur á yður, kristnu foreldrar.
Þjer eigið að byggja ofan á þenna grundvöll, sem Jesús
Kristur lagði með sínum heilaga anda í hjörtum barna
yðar með heilagri skírn, þjer hafið að miklu leyti ábyrgð
á þvf, hvort Guðs góði andi, eða andi heimsins og spill-
ingarinnnr tekur sjer bústað í hjörtum barna yðar. Þau voru
sklrð til trúar á þríeinan Guð, þessa trú eigið þ]er að
efla og glæða á allan hátt, og kappkosta að gjöra börn
yðar að sönnum Guðsbörnum, kostgæfnum til allra góðra
verka. Kristnu foreldrar, jeg veit, að sú elska er heit
og viðkvæm, er þjer berið til barna yðar, en enginn fað-
ir eða móðir getur elskað barn sitt eins heitt og faðirinn
á himnum elskar öll sín börn, þegar þjer því vefjið hin
ástkæru lífsafkvæmi yðar í föður- og móðurörmunum, þá
minnist ekki að eins elsku yðar til þeirra, heldur ogelsku
himnaföðursins og hversu honum þykir það miklu skipta,
að þjer farið vel með þessar dýrmætu gjafir. — Hann gaf