Kirkjublaðið - 01.10.1893, Qupperneq 9
185
var það forvitni sem dró hana, en meira varð úr. Þegar
kom fram í ræðuna var það ýmist að hún hló eða grjet.
Um kveldið reit hún í dagbók sina: »í dag hefi jeg
fundið að Guð er til«. Stríðið milli holdsins og andans
var nú byrjað og stóð yfir í heilt ár. Faðir hennar sendi
hana til Lundúna og ljet hana haf'a nóg fje og tækifæri
til að skemmta sjer til að eyða þessum »grillum«, en nú
var hún vöknuð til að hugsa af alvöru um sálarvelferð
sína og í þessu stríði átti hún nóttog dag. Hana dreymdi
hvað eptir annað, að gínandi sjávaralda steyptist yfir
sig, og þýddi drauminn um soll heimsins, sera svalg hana.
Og andinn sigraði, hún fann og reyndi náðina, og fjekk
máttinn til að segja skilið við hjegómleik heimsins, og
hið jarðneska hælið, sem hún leitaði til, var eðlilega
trúarfjelag kvekaranna, »vinafjelagið«. Þegar hún kom
heim aptur hafði hún að öllu leyti samið sig að háttum
kvekara, og fylgdi þeim alla daga mjög stranglega. Hún
dæmdi eigi aðra, nje krafðist sömu háttsemi af þeim, en
fyrir sig taldi hún nauðsynlegt hið reglubundna líf kvek-
ara.
En það var fjarri skapi hennar að setjast í helgan
stein. Laus frá solli heimsins vildi hún lifa fyrir hinn
spillta og volaða heim. Hún hafði frá barnæsku verið
gjöful og góðsöm við alla bágstadda, en nú kenndi hún
þess sem helgrar skyldu að þjóna Guði með því að líkna
öðrum.
Þegar hún var tvítug giptist hún Jósep Fry, ríkum
kaupmanni í Lúndúnum, lifðu þau 45 ár í farsælu hjóna-
bandi og áttu 11 börn. Húsmóðurstörfin voru mikil en
henni vannst þó ótrúlegur tími til starfa utanheimilis.
Það var sagt um hana, að einmitt af því að hún var svo
góð móðir á heimlli sínu gat hún gengið hálfum heimin-
um í móður stað. Vitanlega hafði hún töluvert fje und-
ir höndum, en orð hennar og holl ráð máttu sin ekki
minna til að bæta úr neyðinni. Mannúðarfyrirtæki seinni
tíma beinast vanalega að einhverju einu ákveðnu böli,
en hún hafði allt jafnt í takinu, sjúkdómana, örbirgðina,
fáfræðina og syndaspillinguna; hún mátti ekkert aumt sjá,
hvort það var fremur á sál eða líkama, svo að hún