Kirkjublaðið - 01.11.1893, Blaðsíða 9

201
að það verði frjálst til afnota fyrir alla íslendinga, sem
þess geta notið fyrir fjarlægðar sakir, og í trausti þess
ættu menn hjer heima að óska því vaxtar og viðgangs,
því að öllum oss ætti þó að vera annt um, að íslenzkt
þjóðerni og menntalíf geti varðveitzt hjá bræðrum vor-
um vestra, en til þess er íslenzkt bókasafn ómissandi.
Jeg skal alls ekki fara fram á neinar almennar pen-
ingagjafir, en beini þeirri áskorun til allra bóka- og blaða-
útgefenda hjer heima, að gefa eitt eða tvö eintök af út-
gáfuritum sínum til bókasafnsins í Winnipeg. Það er svo
sáralítill kostnaður, sjerstaklega ef hjer heirna væri um-
boðsmaður fyrir bókasafnið, sem tæki við gjöfunum á
staðnum, því að burðargjaldið mundu styrktarmenn safns-
ins vestra fúslega greiða.
En æ sjer gjöf til gjalda, og móti þessu ætti að koma,
að allir sem gefa út íslenzkt rit vestra ljetu af hendi við
landsbókasafnið í Reykjavík eitt eða tvö eintök, og greiddi
safnið hjer eðlilega burðargjaldið og hefði sinn umboðs-
mann vestra. Sumir blaða- og bókaútgefendur vestra
munu annars undanfarið hafa gefið hingað til safnsins,
altjend í viðlögum. -— En söfn þurfa helzt að fá allt prent-
að mál.
Svo framarlega sem prentsmiðjueigendur og blaða-
menn beggja megin hafsins taka þessari áskorun drengi-
lega, koma aðrir útgefendur með, og eptir fáein ár er
þetta sjálfsögð kvöð, sem enginn finnur til.
En sem sagt, skilyrðið fyrir því, að eigi standi á
þessum gjafaskiptum hjeðan að heiman, er það, að bóka-
safnið í Winnipeg verði opið fyrir almenning, hvað sem
kirkjulegum fjelagsskap líður. Jeg tel reyndar víst að
svo sje, en betra væri að viðkomendur gæfu skýlausa
yfirlýsingu um það.
Ný kristiieg smárit.
I ágústbl. »Sam.« minnist sjera Eriðrik J. Bergmann
þessa fylgirits Kbl. í vinsamlegri grein, sem ástæða er
þó að gjöra dálitlar athugasemdir við.