Kirkjublaðið - 01.11.1893, Blaðsíða 14

2Ó6
smiðab af stálklukkum, af því að þær eru ódýrari. Á miðöldunum
þekktust og klukkur úr silfri og enda úr skíru gulli.
Karl mikli setti klukkur við kirkjurnar i sínu víðlenda ríki og
á hans dögum var smíðuð nafnfræg klukka í dómkirkjuna í Akken,
en seinna komust þær á austnr frá. Það var fyrst um 900, að
hertoginn í Feneyjumg af Míkael Miklagarðskeisara klukkur í Soff-
íukirkjuna.
Klukkurnar voru vígðar, sem almenningur kallaði klukkuskírn,
af því að presturinn þó þær og smurði, og sló yfir krossmarki með
vígsluorðum, og tíðast var þeim gefið nafn; en páfabrjef eru fyrir
því, að eigi megi skoða þetta sem skírn eða sakrameuti.
I »Klukkuljóðum« Sohillers, sem Steingr. Thorsteinsson hefir þýtt,
í 28. ári Fjelagsritanna, er klukkusteypunni lýst, og inn i það er
fljettuð svo meistaraleg lýsing á »svipulum mannsins æfileik<i, sorg
og gleði, fári og fögnuði, sem kirkjuklukkan kveður yfir, að það
kvæði er talið með allra-ágætustu snilldarverkum skáldskaparins.
-----33S------
Frá hjeraðsfundum 1893.
3. Hjeraðsfimdnr Árnesinga var 13. sept. Við voru 7
prestar af 11 og 14 fulltrúar af 27.
Unglingapróf höfðu farið fram í öllum prestaköllunum og
hafði Brynjóifur Jónsson frá Minna-Núpi alstaðar verið prófdóm-
ari. «Prófað hafði verið í bóklestri, kristindómsþekkingu, skript og
reikningi, og reyndist kunnátta barnanna í góðu lagi». Unglinga-
prófum skyldi haldið áfram, en þar sem fje mundi eigi vera fyrir
hendi (úr sýslusjóði?) til að láta einn prófdómara fara um alla
sýsluna, yrðu prestar að vera hvor hjá öðrum eg annar prófdóm-
arinn kosinn af sóknarnefnd. Áskorun var samþykkt til sýslu-
nefndar að veita 200 kr. til að styrkja efnilega menn til kennara-
menntunar,
Fundurinn áleit að sem fyrst ætti að verða fjárhagsskilnaður
milli Stokkseyrar- og Eyrarbakka-kirkna og sókninni skipt.
Eundurinn skoraði á biskup, að gjöra nauðsynlegan undirbún-
ing til þess að kirkjur yrðu vátryggðar.
Fund. aðhyltist eitt persónulegt kirkjugjald á alla fermda, í
stað hinna gömlu. en hver kirkja eigi sína afmörkuðu eign í
kirkjusjóði, «en skattur sje lagður á hinar ríka kirkjur, því hærri
sem þær eru ríkari, sje það fje lagt í sjerstakan viðlagasjóð til
styrktar fátækum kirkjums.
«Fund. lýsti yfir þeirri eindregnu ósk sinni, að engu máli.
sem snertir kirkjuna almennt, verði ráðið til lykta af þingi og
stjórn, nema því að eins að leitað hafi verið áður um það álits
allra hjeraðsfunda á landinus.
4. HJeraösfuiidur Hangvellinga var 15. sept. Við voru