Kirkjublaðið - 02.04.1894, Blaðsíða 2

Jesú kross það felur fagur;
fylgið honum alla braut.
Burt frá syndum
lífs að lindum
liggur hún í dýrðar skaut.
V. B.
------í+í------
Það, sem mest er í heimi.
Kafli úr fyrirlestri sjera Jóns Bjarnasonar í síðustu íAldamótumi1.
-----Jeg skal nú hátíðlega játa, aðjeg sje engan kær-
leik í þessu undarlega fyrirkomulagi á lífstilverunni,
þessu ósveigjanlega lögmáli, sem verður orsök til þess,
að svo mikið af náttúrlegu lífi ferst hjer fyrir augum
vorum án þess að hafa náð ákvörðun sinni, og svo mikið
einnig, að því er virðist, ferst eða glatast af hinu and-
lega lífi. En engu síður hlýt jeg að trúa þvi, að lögmál-
ið þetta óskiljanlega sje frá kærleikanum út runnið, sje
einmitt kærleikur, einhver hlið af kærleikanum, kærleik-
urinn sjálfur í einni af hinum óendanlega margbreytilegu
myndum hans, svo framarlega sem jeg held því föstu, að
sá Guð, sem er kærleikurinnn, hinn eini virkilegi Guð,
hafi látið það verða til. Það er kærleikur, þetta allt, en
kærleikurinn er hjer í dularbúningi. Hann er eins og
fjallið mikla2 meðan það var hulið af skýinu eða þok-
unni. Ef þeirri þoku ljetti aldrei upp, ef skýið hjeldi
sjer allt af utan um fjalltoppinn, þá væri þessi jarðlífs-
tilvera sannarlega dimm og gleðisnauð, það mætti þá
segja eins og Björn í Öxl, að hjer væru dimmir og sólar-
lausir dagar. En þokunni hefir einmitt ljett upp, skýið
er eins og orðið að engu, fjallið er orðið sýnilegt og sólin
úthellir björtu og blíðu ijósinu sínu yfir það frá efst til
neðst. Þegar Jesús Kristur var búinn að ganga í gegn-
um sina guðlegu æfisögu hjer á jörðinni, búinn að fram-
kvæma sitt endurlausnarverk, búinn að ljúka sinni píslar-
1) Sbr. Kbl. IV. 2. Aldamótin fara núna með strandskipinu út
um landið.
2) Öræfajökull í landsýn, nmynd kærleikans«.