Kirkjublaðið - 24.12.1894, Blaðsíða 7

227
sém skínandi búning birtist í
í böls og skugga dölum.
Þið spáið, við sjáum það af því,
enn þróist fræ á bölum.
Þið komið oss mót á kirkjuveg
i kulda’ um miðja nóttu.
Og jólin þið enn svo yndisleg
að ofan til vor sóttu.
Nú hinnreska röddu heyri jeg. •
til hvers manns: »friðar njóttu«.
/
0 vitjið þið um vor börnin blíð
í bólum sínum heima
með augun sín bláu, fögur, fríð; —
því fólki má ei gleyma. —
Og leikið þið við þau litla tíð,
þau látið um Jesúm dreyma.
Og sýnið þeim nú í svefni’ í nótt
þann sveininn unga, fríða,
í jötunni sem að sefur rótt,
með svipinn undurblíða.
0, barnanna vitjið, farið fijótt,
nú fer á nótt að líða.
Svo vakna þau milt við morguns ár
og minnast drauma sinna;
en klukkna mun liljómur hreinn og klár
í hjörtum bergmál finna,
og sálmanna tónar, söngur hár
á síðan mun aldrei linna.
Og englana síðan sjáum við
um sálma stigann líða;
þeir brotlegum mönnum bjóðar frið
i boðun orðsins víða,
og loks munu opnast himna hlið
og heyrast rödd Guðs blíða.
S. B.