Kirkjublaðið - 24.12.1894, Blaðsíða 14

234
ræðaleg og stamandi, því að hún var þá eínmitt i pukri
að brjóta pappírsblað utan um 8 krónur og ganga frá
þeim í buddunni sinni.
Eptir að hún hafði talað við Ástu, fannst henni að
hún gæti ekki haft neina jólagleði, ef fátæka og sjúka
ekkjan og börnin hennar misstu alla sína ánægju á jóla-
hátíðinni, af því að Friðrik var langt í burtu hjá vanda-
lausum, og henni fannst það ekki fallegt af sjer að kasta
þessum peningum út í glingur, þegar hún var nógu rík
til þess að bæta úr þessari sorg.
Á heimleiðinni var aptur komið við hjá ekkjunni, og
Rósa sætti lagi og vjek Ástu afsíðis og fjekk henni brjef-
ið með 8 krónunum, og sagði henni til hvers hún ætti
að verja þeim.
Ásta varð alveg forviða og vildi ekki taka við pen-
ingunum.
»Jeg á þessa peninga sjálf«, sagði Rósa, »hún amma
mín sendi mjer þá í jólagjöf. Jeg má gjöra við þá hvað
sem jeg vil, og nú vil jeg ekki brúka þá til annars en
þessa«.
»Jæja, Guð blessi þig fyrir Rósa«, sagði Ásta, »jeg
ætla þá að taka við þessum peningum í von um, að hún
mamma geti borgað þá síðar«.
»Nei, Ásta, þú verður að þiggja þetta hjá mjer eins
og svolitla jólagjöf, annars hefi jeg enga ánægju af pen-
ingunum hennar ömmu«.
Rósa sagði engum írá þessu heima, en hún var dá-
lítið áhyggjufull út af þvi, að verið gæti, að hún með
þessu heíði gjört eitthvað, sem hún átti ekki að gjöra.
Hún sá það fyrir, að fyr eða síðar mundi það komast
upp, hvernig hún hefði varið gullpeningnum sfnum, og
þá var nú mest undir því komið, hvernig ömmu hennar
líkaði það.
Á sjálfan aðfangadaginn var allt búið undir jólahald-
ið heima hjá börnunum og dýrðin átti að byrja klukkan
6, þegar Páll kæmi heim úr skólanum meðjárnbrautinni.
Faðir hans fór sjálfur að sækja hann og börnin biðu
þeirra með óþreyju, og biðiri varð nokkuð lengri en þau