Kirkjublaðið - 01.07.1895, Blaðsíða 10
m
gctur ríkið auðvitað tckið með ofríki og allar eignir
kirkjufjelagsins, líkt og fornu góssin voru tekin, en mjer
kemur eigi til hugar, að löggjafarvald þjóðarinnar nú á
tímum gjöri slikt, heldur staðfesti miklu fremur að kirkju-
fjelagið haldi eignum sinum, sem það á með sama rjetti,
sem önnur fjelög manna eiga sínar eignir.
Þau veraldlegu störf í ríkisins þarflr, er prestar nú
hafa, má fela hreppstjórunum á hendur, og rikið borgar
þeim það. Auðskilið er, að bæði rikisfjelagið og kirkju-
fjelagið verður þjóðinni dálítið dýrara, hvort um sig, við
skilnaðinn, en hún græðir það aptur á öðru. Hjónabandið
staðfesta embættismenn rlkisins, en hvort hlutaðeigendur
vilja á eptir fá kirkjulega vígslu, er undir þeim sjálfum
komið. Uppfræðing ungmenna í trúarefnum tilheyrir
kirkjunni en önnur uppfræðsla rikinu.
Afstaða kirkjunnar gagnvart ríkinu verður saraskon-
ar sem afstaða ýmislegra fjjelaga er nú, en hvert fjelag
verður að hlýða lögum rikisins í málum er snerta bæði,
og eins kirkjan. Um afstöðu safnaðanna í hinni einu og
sömu kirkju, hvers gagnvart öðrum, verða kirkjunnar
meðlimir að koma sjer saman, og einstakiingarnir eru
náttúrlega sjálfráðir, hvort þeir eru í nokkru kirkjufjelagi
eða engu. Einstakar kirkjudeildir eru gagnvart ríkinu
háðar sömu lögum sem heildin, það gefur að skilja.
Það kemur eigi til mála, að hver söfnuður hafi þá
trú og siði er honum lízt; meðan að hann vill eigi slíta
bræðrafjelagið, verður hann að fylgja yíirleitt þessum
almennu reglum. Ávallt verður að binda sig einhverjum
böndum eða reglum. Það er eigi samkvæmt anda neinnar
tíðar, að allt sje fritt eða lagalaust. Það er náttúrlega
bezt, að fylgja straum tímans í öllu því sem gott er.
Annars er jafnan þýðingarlaust að spyrja: »Hverjum er
bezt að fylgja«, heldur ætti ávallt að segja: »í hvcrju
cr bezt að fylgja hverjum«.
Það góða sem af breytingunni leiðir er helzt þetta að
svefn og dauði eða áhugaleysið, sem núrikir ofmjög, mun
fremur hverfa. En þetta er hagur bæði fyrir ríkið og
kirkjuna eða þjóðfjelagið í heild sinni. Það er ríkinu
liagur að þurfa ekkert framar að skipta sjer af kirkjunnj