Kirkjublaðið - 02.03.1896, Blaðsíða 9

57
fyrir innan fermingu. Konan hefir verið rúmföst að kalla
yflr ár og opt þungt haldin. Bóndinn heflr aldrei komið
á hersamkomu, og enginn frá hans heimili. Fyrir 2—3
vikum síðan komu stúlkur úr hernum á heimilið og spurðu
um það, hvað konuna sjerstaklega vanhagaði. »Okkur
fannst nú báðura«, sagði bóndinn, »að við ekkert raega
þiggja af svona fólkú (nefnilega jafn-fátæku og hjónin
sjálf eru), en gestirnir leituðu á, »og þá sagði jeg loksins
við konuna mína: »Ef Guð lofar þjerúrrúminu með vor-
inu, þá áttu enga skyrtu til skiptanna«. Hálfri viku síðar
var skyrtan korain. í annan stað spurðu þær mikið um
viðurværi sjúklingsins og varð þá bóndinn að segja frá
þvi, að konan hefði ekki sraakkað mjólk frá því um vet-
urnætur. Næst sem þær komu færðu þær konunni ávísun
upp á mjólk, og alls heflr herinn geflð heitnilinu fyrir
mjólk 2 kr. 50 a.
4. hehnili: Bóndinn er á sjó, konan með barn á
brjósti, 5 eru börnin innan fermingar. Þau hjón hafa
alls ekki sóti samkomur hersins. Konan er ný-staðin upp
úr þungri legu. Vinnukona þar á næsta bæ, sem er í
hernum, segir frá ástandi heimilisins, og komu þá til kon-
unnar í legunni liknarkonur hersins, sópuðu og ræstu,
þvoðu börnunum o. sv. frv. I annan stað færðu þær
heimilinu eigi svo litia björg í tvö skipti, brauð og grjón
og smjör. Svo gáfu þær og línlak, koddaver og nátt-
treyju. Lakið sýnir sig skínandi hvítt á rúminu. Konan
ber svo ört á að segja frá velgjörðunum, að jeg hefi ekki
undan að skrifa. Hún talar af töluverðu þjósti um óvini
hersins: »Mættu allir þakka fyrir, að hafa sömu hugsun
sem þeir«.
5. heimili: Af tilviljun vissi jeg fyrir, að þar væri
vinafólk hersins. Þetta heimili var ekki jafn-sárfátækt
hinum. Jeg fann bónda að máli, roskinn mann, hatði
lfkan formála sem annarstaðar, allrækilegan, en bóndinn
varðist allra frjetta. Jeg ætlaði að fara að kveðja, þegar
konan kom inn um dyrnar, hún hafði haft veður af
samtalinu og beindi strax þeirri spurningu að mjer, hvort