Kirkjublaðið - 02.03.1896, Blaðsíða 5

68
Ekki veit jeg hvað margar spurningar jeg hefl fengið
úr öllum áttum um Hjálpræðisherinn, svipaðar og hjer
eru greindar; það er því ekkert vafamál, að marga fýsir
að heyra um hann, meira en kviksögurnar brjeflegar og
munnlegar, sem eðlilega breiðast út um allt landið, að
slepptum blöðunum hjerna í kaupstaðnum, þar sem svo
mikið er talað um hann, illt og gott.
Sömu gagnstæðu dómarnir eru um herinn í öllum
löndum.
Jeg hefi ný-lesið tvo slika. Kirkjusögu-höfundurinn
sænski, Cornelius biskup, segir i hinni stóru kirkjusögu
sinni1: »Álit hersiris fer hnignandi. Ræður þar mestu, að
það kemur æ betur og betur á daginn, að í hjálpræðis-
starfi hersins eru það aurarnir, sem bardaginn stendur
um. Herneskju-bragurinn er hjer á öllu, herkostnaðurinn
verður að greiðast af hinu hertekna landi og hann er
hafður saman með blaðasölu, inngangseyri og samskotum
við samkomurnar, sjálfsafneitunarvikum2, o. sv. frv. . , .
Þetta er andlegt »humbug«. . . . Nýr páfadómur í hinum
prótestantíska heimi .... Augu hinna tældu hljóta að
opnast o. sv. frv.«.
Frá gagnstæðri hlið mætti vitna til orða margra á-
gætismanna enskra, og skal hjer að eins hermt niðurlagið
á einkar fróðlegri grein síðastliðið ár i hinu góðtræga riti
Review of the churches, þar sem ritstjórinn rev. dr. Lunn
heflr á undan sagt frá samtali sfnu við general Booth á
samleið þeirra yfir Atlantshafið:
»Tíminn og sagan eru ein um það, hvort Hjálpræðis-
herinn missir mátt sinn, er hin styrka hönd generalsins
heldur eigi lengur um stjórnartaumana. En víst er um
það, að sem stendur eru innan vjebanda hersins heima
og erlendis hinar heitustu og hreinustu sálir í kærleiks-
þjónustu fyrir mennina. Fórnar-andinn hjá háum og lág-
um í hernum minnir á hina sannheilögustu menn krist-
1) Hin minni kirkfusaga höf. er sem stendur að nokkru leyti
lögð til grundvallar við kennsluna á prestaskólanum.
2) T. d. að neita sjer um kafíi eina viku og meta til aura
sparnaðinn og leggja í guðskistuna.