Kirkjublaðið - 01.09.1896, Síða 10

164
paradis, hinni grimrau forlagatrú og sögu sina ataða
blóði. Það verður eigí annað sagt en að hún hafi verið
eyðilegging og ógæfa fyrir Asiu og Evrópu. Þeir sem
játa krístna trú, geta verið að mörgu leyti ófullkomnir í
trú sinni, en munurinn milli kristindómsins og sjerhverr-
ar annarar trúar, er samt sem mismunur milli hádegis
sólskins og miðnættis myrkurs, Frelsi og Ijós kristnu
landanna er gagnstætt þrældómi þeim og sorta, er heiðnu
þjóðirnar búa við. Skyldan að boða kristni er því eigi
einungis eintóm trúarskylda, heldur einnig skylda hins
almenna mannkærleika. Hluttekning í annara kjörum
og tilfundning fyrir mannlegu bróðerni knýr oss til að
prjedika gleðiboðskapinn svo sem hið bezta hlutskipti, er
vjer getum veitt mannkyninu til velvegnunar.
Saga kristinboðsins er stuttlega þessi:
Það byrjaði með 120 fátækum Galíleumönnum, sem
Kristur hafði lagt fyrir það verk er fyrir allra manna
sjónum má óvinnandi virðast, að snúa öllum heiminum
til trúarinnar á Jesúm, er einmitt nýlega hafði verið
krossfestur á milli tveggja ræninga. Yerk þetta var auð-
vitað sjerhverjum krapti óframkvæmanlegt án þeirrar
trúar »sem veit að fyrir Guði er ekkert ómögulegt«.
Þessir ókunnu og fyrirlitnu sveitamenn tókust verkið á
hendur, og með ómótstæðilegu afii í veikleikanum Ijetu
þeir veröldina skjálfa. Þeir unnu þjóðirnar með hinum
tveimur höfuðlærdómum, um holdtekninguna og kross-
festinguna, þrátt fyrir allar ógnanir, og með hinum tveim-
ur öflum, sakleysinu og píslarvættinu, sigruðu þeir hið
ágætasta ríki útbúið fullu keisaravaldi. Kristnin sigraði
Grikkland með þess heimspeki, skáldskap og listafegurð
og hún sigraði Róm með hennar hervaldi, hreysti og
sögufrægð. Hún hreinsaði hinn spillta aldaranda í heim-
inum og mildaði umbrotasama tímabilið, þegar siðlitlir út-
lendingar herjuðu um Suðurlönd. Úlfflas snjeri Gotum
til kristni og hin nýja trú ljet grimma herkonunga, svo
sem Attila, Genserik og Totilas víkja undan vopnlausum
biskupum. Brátt snjerust allar hinar aðkomnu gotnesku
þjóðir til kristni, um leið og þær reistu ný ríki á rústum
Rómaveldis. En þegar vestur- og suðurhluti Evrópu