Kirkjublaðið - 02.09.1896, Blaðsíða 10

170
örstuttum tíma eru þau orðin kristin. Á gröf eins trúboðans
stendur: »Þegar hann kom hingað yar enginn hjer kristinn, en þeg-
ar hann fór hjeðan var enginn heiðinn«.
Lítum á Fidjieyjar. Það eru um 50 ár síðan kristniboðendur
komu þar f'yrst. Þá voru eyjarskeggjar hræSilegar mannætur og
meSal hinna mörgu svívirðinga var fjölkvænið og iSuleg barnamorð.
Nú liafa þessum auma og grimma lyð verið guðspjöllin boSuð, svo
að öll þjóðin hefir tekið trú friðarins og elskunnar. Menntun,
frelsi og verklegar framfarir siðmenningarinnar hafa komið í stað
villiskaparins. ÞaS var þar sem hinn þ/zki vísindamaður barón
Hubner, sem þrisvar ferðaðist í kringum jörðina, sagði við prest-
inn A.J. Webb: »Hverju er hm undursamlega breyting 1 sem orðin
er á eyjum þessum að þakka?« Þá svaraði Webb: »Jeg get eigi
þakkað það öðru en áhrifum heilags ánda«. Þá hneigði baróninn,
sem var katólskur, höfuð sitt og sagSi: »Þessu þakka cg þaðlíka«.
Og vissulega er það Guðs verk og dásamlegt fyrir mannasjónum í
allan máta.
Það vekur undrun aðkomumanna, en mest trúboðanna er horft
hafa á umbreytinguna veröa. Á öllu er auðsjeð að ekkert meira
kærleiksverk er til, en kristniboS meðal heiSingja.
Mörg fleiri lönd mætti telja en það nægir aS nefna Indland.
ÞaS er harla stuttur tími sem Englendingar hafa ráðiS mestum
hluta af landinu, því allt fram yfir 1800 voru það að eins strand-
irnar sem þeir þekktu, og í þessu landi er einungis einn kristni-
boði fyrir hverja hálfa iniljón, en samt eru þar 2 miljónir inn-
fæddra kristinna manna. Og eigi nóg með það, allt sunnan frá
Kómarínhöfða norður til Himalajafjalla er grundvöllur hinna fornu
trúbragða farinn að skjálfa, enda munu þau brátt hverfa.
En hvað sem öllu líður, verður árangur kristniboðsins eigi
mældur eptir hinni beinu útkomu höfðatölunnar eSa fjöldanum af
sálum eingöngu. Opt verður sæðið að falla í dá áður en það get-
ur boriS mikinn ávöxt. Livingstone lifði eigi aS sjá neinn ávöxt
af iðju sinni, en síðan hann dó í Utala hefir ritningunni verið
snúið á fjörutíu Afríkutungur. Stundum eru afleiðingarnar mjög
fljótar að koma í ljós, en tíðast mun þaS vera meSal lítt menntaöra
þjóða. En þegar kristindóminum slær saman viS forna siðmenn-
ingu og eldgamla heimspeki svo sem í Rómaveldi fyrrum og á Ind-
landi nú, þá geta áhrifin lengi veriS ómerkjanleg. Þótt vjer títt
sjáum lítinn árangur eigum vjer samt með fullu trausti að fela
hann Guði á hendur. Og alveg án hinnar beinu trútöku, hefir
kristniboðið haft miklar óbeinlínis afleiðingar til ómetanlegrar bless-
unar í veraldlegum efnum, að segja má með hinum helga Asaf: