Kirkjublaðið - 02.09.1896, Síða 14

lfá
íeit rjettindi að bæta fyrir það sem samborgarar vorír hafa unnið
illt. ÞaS er verulegt lögmál í fjelagslífinu að einn verður að líða
fyrir annara yfirsjónir og reyna aS bæta fyrir brotin eigi síSur en
aS einn nytur annara dyggSa. Vjer eigum því aS boSa án afláts
kristna trú.
Ef vjer eigi gjörum skyldu vora aS boða heiSingjum trúna þá
er viSbúið aS dauði og apturför komi yfir kirkjulíf vort, en jafn-
framt vanþrif í þjóðlífið, því apturför í trúnni hefir hvervetna
verið bæSi forboSi og orsök þjóðlegrar hnignunar. Vjer íslending-
ar höfum enn eigi hirt um að taka að neinum mun þátt í kristni-
boðinu, en slíkt má eigi lengur svo til ganga ef vel á aS fara.
ÞaS má gjöra ráð fyrir aS fermdir landsmenn sjeu um 50 þúsund-
ir og ættum vjer því að geta haft kristniboðsfjelag, væri áhuginu
almennur, og kostaS svo sem tvo kristniboðendur úti í heiðnum
löndum. Vjer erum fáir færir um að takast verk þetta á liendur
beinleiðis sjálfir, en óbeinleiðis getum vjer styrkt þaS meS vorum
litlu gjöfum. Hver ein sál, sem unnin verður fyrir guðsríki, er
meira virð'i en þúsund peningar. Það er auðvitað hægra sagt en
gjört i þessu landi þar sem slíkt áhugaleysi drotnar, að stofna
slíkt fjelag, en því fremur væri þörf á, að þeir sem mest hafa að
segja í kirkju vorri reyndi að vekja líf í landinu, með því að
berjast af alefli fyrir slíkum og öðrum fjelagsskap, því trúboðið
úti í löndum myndi reynast eitthvert bezta ráð til að fullkomna
trúarlífið heima fyrir og útrýma úr því heiðindómi. Setjum svo
aS þeir hafi nokkuð til síns máls er segja, að vjer sakir fátæktar
og ýmissa erfiðleika lítið getum hugsað um kristniboS; en þá meg-
um vjer samt til aS hætta að skoða þaS sem sjálfsagðan hlut, er
ekkert sje að finna að, heldur eigum vjer að álíta það nokkuS
sem í rauninni hefir engan rjett á sjer til að vera svo og því
þarf aS breytast sem allra fyrst.
(Flest meginatriðin í grein þessari eru dregin út úr ritgerð
eptir dr. Farrar, prófast í Lundúnum, í Review of the ehurches,
júní 1892).
Frá hjeraðsfundum 1896.
1. Hjeraðsf. Húnav.pröf.d. var 14. og 15. júní, við voru 8
prestar og 11 fulltrúar. Sjera Hálfdán Guðjónsson á Breiðabólsstað
prjedikaði, prófasturinn sjera Hjörleifur Einarsson á Undirfelli
flutti fyrirlestur um þýSingu hjeraðsfunda og safnaðarfunda og
sjeraEyjólfur Kolbeins um hin sameiginlegu kenningaratriði lútersku
og katólsku kirkjunnar og ágreiningsatriði þeirra.