Kirkjublaðið - 01.11.1896, Side 12

204
á eptir, og getur þetta yfirlit jafnframt, þótt stutt sje og
ófullkomið, gefið svo litla hugmynd um uppruna vors
eigin kirkiustjórnar fyrirkomulags.
Yfirkirkjuráðið prússneska gefur út í viðlögum nokk-
urs konar hirðisbrjef fyrir kennimenn, þeim tll leiðbein-
iugar og eptirbreytni, og skulu tvö slík brjef frá þessari
yfirkirkjustjórn hins voldngasta lúterska ríkis gjörð hjer
að umtalsefni, af því að þau sýna svo berlega hið sorg-
lega ósjálfstæði ríkiskirkjunnar.
Yfirkirkjuráðið í Berlín ávarpar kennimenn sjer und-
irgefna í brjefi 17. apríl 1890, sem byrjar með svofelld-
um orðum :
»Vjer höfum alllanga hríð veitt sjerstaka og ná-
kvæma eptirtekt hinni sósíalistísku hreyfingu meðal
verkamannanna, sem svo mjög hefir magnazt og er nú
orðin allískyggileg fyrir þjóðina í heild sinni. Vjer álít-
um oss skylt að skýra andlegrar stjettar mönnum í vorri
evangelisku þjóðkirkju frá þeirri niðurstöðu, sem vjer
höfum komizt að í þessu máli, allrahelzt þar sem hans
hátign keisari vor og konungur hefir opinberlega heitið
á kirkjuna sjer til hjálpar í viðleitni sinni að bæta kjör
ver kalýðsins og til að forða honum frá villu stjórnleysis-
ins. Ymiskonar tilraunir eru nú þegar allvíða gjörðar í
þessa átt i hinni evangelisku þjóðkirkju, og vjer fögnum
þeim af alhuga, óskum þeim sem mest vaxtar og við-
gangs og lýsum blessun vorri yfir framhaldi þeirra«.
Niðurstöðu hins háa ráðs er svo lýst frekar í hinu
langa brjefi á þá leið:
. . . »Hin evangeliska kirkja á að stuðla að þvi að
verkaiýðurinn fái sínum rjettmætu krötum fullnægt, að
eigi sje ofboðið vinnuþoli verkamanna, og að eignamenn-
irnir slaki svo til við hina eignalausu sem verða má, að
eigi staðfestist enn meira hið mikla djúp þeirra í milli,
heldur sje reynt að gjöra tilraun til að brúa það«.
Ráðið mælir síðan með fjelagsskapmeðal verkamanna
og hvetur presta til að sækja fundi þeirra, ræða mál
þeirra bróðurlega, styðja þá með vitrum ráðum og eyða