Alþýðublaðið - 22.11.1960, Síða 15

ingarfullri tilraun til að
gleyma Mike og reyna að
hugsa ekki um hann, reyndi
hún að tala við liðsforingj-
ann. En hann var niðursokk-
inn í sínar eigin hugsanir og
svaraði henni aðeins með
einsatkvæðisorðum sem voru
ekki tiltakanlega uppörvandi.
Hún brosti þurrlega með
sjálfri sér og velti því fyrir
sér hvort hann áliti að hún
væri að reyna að daðra við
hann. Og eftir það þagði hún.
Þeir vinir Mikes sem höfðu
verið í kveðjuboðinu höfðu
virzt taka það þungt, að hún
var að fara. Þeir kunnu vel
við hana og hún kunni vel
við þá. Mike átti marga góða
vini, aðallega blaðamenn. —
Ándúðin á þeim sem hún
hafði haft eftir atburðinn á
sjúkrahúsinu var alveg horf-
in, Hún fann að þeir voru
blátt áfram og vingjarnlegir,
glaðværir og fyndnir og áttu
þann hæfileika að sjá í gegn
ýfirborðsmennsku mannanna.
Þeir höfðu greinilega ver-
ið forviða þegar þeir fréttu
að hún væri að fara til lítils
fjarlægs dalar til læknis-
starfa. Og þau höfðu hlustað
með athygli þegar hún sagði
frá John King og starfi hans
þar. Henni fannst að þau
virtu hana fyrir það sem hún
hafði í hyggju að gera og
hún hafði vonað að Mike
•skildi hana. Það eina sem hún
óttaðist var að Mike skildi
ekki hvers vegna hún gerði
þetta, vissi aðeins, að hún
gerði það.
Alis Madison, ritstjóri
kvennasíðu dagsblaðsins
hafði sagt: „Það þarf hug-
rekki til annars eins! Það er
svo langt síðan konurnar á-
litu að þær væru frjálsar! —
Þær leggja sig allar fram við
að skapa sér nafn sem læknir,
lögfræðingur eða verzlunar-
maður — og hvað svo? Svo
fela þær sig með mestu ró
bak við rykugt skrifborð og
láta karhnanninum eftir all-
an heiðurinn. Líttu bara á
mig! Eg vildi verða frétta-
ritari erlendra frétta, Hvað
skeði? Eg sit bak við skrif-
borð og segi öðrum konum
hvernig þær eiga að fara að
því að smyrja brauð í næsta
bridgesamsætið sitt. Nei,
farðu bara Madame Curie, ég
skal sitja við skrifborðið mitt
5
in von. Biðröðin myndi
myndast um ehð og einhverj-
ar líkur væru fyrr því að
Mike Hubbard væri laus og
liðugur.
Svo neyddi hún sjálfa sig
til að hætta að hugsa um
Mike og reyndi að einbeita
sér að því, sem fram undan
var. Hún átti að stíga úr flug
og hugsa hlýlega til þín.“
Ef einhver þeirra velti því
fyrir sér hvort þessi aðskiln-
aður hefði einhver áhrif á
samband Mikes og Maggie
var enginn sem nefndi það.
Maggie vissi að forvitni
margra kvennanna var bland
vélinni í Arroyo Grande, lit-
ríkum litlum bæ við útjaðar
eyðimerkurinnar, við rætur
hárra fjalla, þrjátíu kílómetra
frá Sky River. Frá Arrayo
átti hún að fara með lang-
ferðabílum upp fjallshlíðina.
Hún hafði ekki sagt frænda
sínum hvenær hún kæmi til
að hann hefði ekki óþarfa á-
hyggjur af því að enginn tæki
á móti henni,
Hún velti því fyrir sér, —
hvort Arroyo Ferðafélagið
hefði skipt á gömlu óþægilegu
bílunum og nýtízkulegum
ökutækjum.
Það voru komin ellefu ár
síðan hún hafði farið frá Sky
River. Hún var sautján ára
þá, ung og óttaslegin stúlka
sem hefði aldrei ferðast neitt
um. Það voru Uðin ellefu ár
síðan hún sá frænda sinn síð-
ast. Fjárhagur þeirra hafði
ekki leyft ferðalög.
Hann var sjötugur núna.
Maggie fann sting í hjartastað
þegar hún hugleiddi það, hve
mjög hann hlyti að hafa
breytzt. — Árin sem voru
liðin og veikindin hlutu að
hafa markað sín spor á líkama
gamla mannsins.
. Vélarhljóðið gerði hana
syfjaða. Maggie lokaði aug-
unum og ósjálfrátt fór hún
að hugsa um foreldra sína.
Einkennilegt óhamingjusamt
fólk. Minningin um þau olli
henni enn sársauka og hana
hafði oft grunað að sú ótæm-
andi orka og sá metnaður
sem hafði rekið hana áfram
við nám hennar, ætti rót sína
að rekja til ómeðvitaðrar
löngunar til að vega upp á
móti gjaldþroti foreldranna
sem mannlegra vera.
Það hafa án efa aldrei ver-
ið til ólíkari hjón en Clay og
Martha Waynescott. 'Samlíf
þeirra hafði verið stormasamt
og ófullnægjandi og það varð
ekki hjá því komizt að bæði
biðu ósigur. Clay hafði verið
fagur og karlmannlegur sem
ungur maður. En hressileg og
heilbrigð lífsgleði hans hafði
sífellt verið ásteitingarefni
fyrir púrítanska konu hans,
„Óguðleiki" hans var háð á
guðrækni hennar.
Það höfðu kynnst á búgarði
föður Mörthu. Faðir hennar
hafði verið strangtrúaður
maður, sem hafði varið hana
gegn allri synd og vonsku
mannanna. Clay hafði komið
þangað frá Mexikó, en þar
hafði hann verið í gullleit,
gullið, sá guli málmur, hafði
haldið honum í heljargreipum
allt hans líf. John King hafði
elt þau og Maggie vissi að þó
hann hefði með tímanum lært
að elska íbúa Sky River hafði
hann upphaflega komið þang-
að vegna þess að hann óttað-
ist um systur sína.
Það var engu líkara en öll
uppreisnarlöngun Mörthu
hefði gengið til þurrðar við
að rísa gegn vilja föður síns,
því eftir það Ufði hún í sam-
ræmi við þá trú sína, að rétt-
lætið hljóti áð sigra að lok-
um. Hún varð bitur, þegar
elskulegar umtölur hennar
dugðu ekki til að gera Clay
að breyttum og betri manni.
En jafnvel meðan Maggie var
barn hafði hún liðið stórlega
þegar klunnalegar tilraunir
hans til sátta mættu aðeins
bitru háði hjá Mörthu. Það
var þolinmæði frænda hennar
sem sannfærði hana um að
biturð móðir hennar var ekki
vegna þess sem henni fannst
að Clay hefði gert henni —
heldur vegna þess, að hún
vissi að hann þarfnaðist henn-
ar ekki. Hún áleit að maður
sinn væri vondur maður og
hún hataði allt sem vont var.
Iðrunin var dyggð sem hún
skildi. Og eftir öll tómlegu ár
in sem þau höfðu lifað sam-
an, hefði hún tekið við honum
með útbreiddum örmum, ef
hann hefði sýnt það á ein-
hvern hátt, að hann þarfnað-
ist hennar. Mörthu dreymdi
alla tíð um, að þegar von-
lausri gullleit hans væri lok-
ið, kæmi hann til hennar sem
iðrandi syndari og þau fyndu
frið saman. En hann fórst af
slysförum og draumur Mör-
thu dó með honum. Martha
fór tveim árum seinna. Hana
hafði ekki langað til að lifa I
lengur.
Maggie opnaði augun og
settist upp til að reyna að
losna við þessar leiðindahugs-
anir. Hún leit á unga liðsfor-
ingjann við hlið sér. Hann sat
og starði fram fyrir sig. Mag-
gie fannst hann aðlaðandi
þrátt fyrir að hann leit ekki
út fyrir að hafa aðlaðandi
framkomu. Kannski var hann
óttasleginn eða óhamingju-
samur, en hvað svo sem am-
aði að honum, virtist hann
ekki langa til að tala um það.
Hún tók fram tímarit og
blaðaði í því.
Þegar flugvéUn lenti í Pho-
enix steig ungi liðsforinginn
út, þegar hann gekk fram hjá
flugfreyjunni rétti hún hon-
um blað.
„Þetta er farþegaseðilUnn,
herra. Við verðum hér aðeins
í kortér.“
„Eg kem ekki of seint,“ —
sagði hann stuttlega.
Maggie sá út um gluggann
að hann hljóp upp að flug-
stöðinni. Flugfreyjan nam
staðar, við hlið hennar og
Maggie sagði: „Laglegur
strákur.“
„Já, en sennilega kvenhat-
ari.“ Flugfreyjan brosti við.
„Ef ég yrði á hann starir
hann á mig eins og ég hefði
móðgag hann.“
Flugstjórinn sem stóð rétt
hjá, spurði: „Vitið þið, hver
hann er?“
„Á ég að vita það?“
Hann yppti öxlum. „Eg hélt
að þið hefðuð ef til vill séð
mynd af honum í blöðunum
nýlega. Stríðshetja frá Kór-
eu. Bjargaði særðum félögum
II. Kvöldsýningar:
Almenn sæti
Betri sæti
Pallsæti
III. Bamasýningar:
Almenn sæti
Betri sæti
Pallsæti
VAGN E. JÓNSSON
Málflutningur — Innheimta
Austurstræti 9.
Símar 1 44 00 og 1 67 66
Guðlaugur Einarsson
Málflutningsstofa
Aðalstræti 18.
Sírnar «19740 — 16573.
Gerum við bilaða
Krana
og klósett-kassa
Vatnsveita
Reykjavíkur
Símar 13134 og 35122
Bifreiðasalan
Frakkastíg 6
Salan er örugg hjá okkur.
Rúmgott sýningarsvæði
Bifreiðasalan
Frakkastíg 6.
Sími 19168.
Rúmdínur
barnadínur.
Baldursgötu 30.
Eftir Lent Covert
Simi 12292
____________' -lö
Tílkynning
Nr. 28/1960.
Verðlagsnefnd hefur ákveðið eftirfarandi hámarks-
verð á aðgöngumiðum kvikmyndahúsa:
I. Eftirmiðdagssýningar:
Almenn sæti
Betri sæti
Pallsæti
Séu kvikmyndir það langar, að óhjákvæmilegt sé að
fækka sýningum af þeim söburn, má verð aðgöngu
miða vera 50% hærra en að framan greinir.
Ennfremur getur verðlagsstjóri heimilað einstökum
kvikmyndahúsum hærra verð, þegar þar eru sýnd-
ar kvikmyndir, sem vegna tæknilegrar sérstöðu
er ekki hægt að sýna í kvikmyndahúsum -almennt.
Reykjavík, 19. nóvember 1960.
V erðlagsst j órinn.
kr. 13,00
— 15,00
— 17,00
kr. 14,00
kr. 16,00
— 18,00
kr. 5,00
— 6,00
— 7,00
Alþýðublaðið22. nóv. 1960