Alþýðublaðið - 04.12.1960, Blaðsíða 15

mitt bezta til að hann fái
það, en það er aldrei hægt
að- segja með vissu hvernig
.ilíkt fer. Ég vildi helzt ekki
ið neitt yrði að þar. Það
jrði út af við hann.“
Það var ekki hægt annað
i skilja við hvað hún átti
og Maggie stirðnaði af reiði.
„Þer hættið ví«t ekíki á neitt,
Úci ngadeildarþingmaður!“
„Jkki ne:tt, sem ég verð
;ki.: að hætta á. Mér finnst
jac heimskulegt. Ég hef aldr
ji verið mikið fyrir fjár-
læúuspil. Ég vil vera viss
( .m mitt.“
viaggie reis á _fætur og
ougöi kuldalega: ,,Ég held ég
uri að hátta. ég er þreytt.“
„Yitanlega.11 Díana var
iiæðnisleg. „Góða nótt lækn-
, 8.
jeinna meir hugsaði Mag-
; ,t „uki hlvtt til fyrstu vikna
umna í Sky River. John
írændi hennav hafði að vísu
varað iiana við því að þetta
yrði eKiú auðvelt, en hún
hafði' alltaf búizt við að hafa
hann við hkð sér til ráðlegg
ingar o? að=toðar.
Hún gat að vísu heimsótt
hann á =i”,Vvo>nic:.;ð í Arroyo,
ej það kostaði ferðir fram og
aítur í cfam.la rnr ekki alltof
tróa bílnum hans. Auk þess
hagaði bann :;ér eins og óá-
nægt barn í bvert skipti sem
hun kom að heimsækja hann
og kvart.að; allan tímann
unuan harð=tióranum honum
Joe Ramev. Os í hvert skipti
sagðist Hann v=>ra nægilega
hress til að fara aftur heim
og því nevddist hann til áð
sambykkia að bað væri ekki
ráðlegt að hún heimsækti
hann alltof oft.
Hún opnaði lækningastof-
una hans, sem var tvö her-
bergi í matsölustað Ma Pin-
cus. Auenaráð hennar var í
senn fiarrænt og blíðlegt
þegar hún horfði á gamla
skrifborðið Og gamaldags sóf
ann, sem var klæddur leðri,
tvo slitna hægi'ndastóla og
háan lækningatækjaskápinn.
Henni fannst þetta ekki geta
verið ólíkara glæsilega bú-
inni og sótthreinsaðri lækn-
ingastofunni', sem hún hafði
við Cornish-Stratford. Það
var bæði synd og skömm að
Sky River skyldi ekki fyrir
löngu hafa fengið sitt eigið
sjúkrahús, áður en John
frændi' hafði neyðst til að
draga sig í hlé, jafnvel þó
hún gseti ekki séð hann fyrir
sér í hvítum læknaslaopp
sitjandi við nýtt skínandi
skrifborð. Hún brosti við til-
hugsunina um að hann myndi
áreiðanlega heimta að fá sín
gömlu húsgögn með sér.
Fólkið í Sky River stóð svo
sannarlega ekki í biðröð til
að heimsækja hana. Hún
hafði nægan tíma til að
'heilsa upp á kunningja og
kynnast nýjum. Sumir voru
vingjarnlegir, aðrir rétt að-
leins kurteisir. Hún fann oft
andúð fólks á sér eða réttara
sagt einhvers konar grun-
semdir um að hún væri ekki
hæf sem læknir. Þau hefðu
streymt til hennar með smá
fingurmein aðeins til að sjá
hvernig nýi læknirinn liti út
ef hún hefði verið karlmað-
ur. En eins og stóð var ekki
einu sinni’ skyldleiki hennar
vð; hinn tilbeðna „lækni
John“ nægilegur il að þau
treystu henni. Eins og frændi
hennar hafði varað hana við
treysti fólk ekki kvenlækni.
Sumir voru sannfærðir um
að John læknir hlyti að hafa
misst vitið og þeir fóru ekki'
í neinn launkofa með það.
Vitanlega fékk hún fáeina
sjúklinga. Maður með vatn
milli liða, fjölskylda með
mislinga, fimm börn í einu
litlu herbergi. Fæðing —
kona sem átti átta börn fyrir
og var svo æfð í að fæða af
sér barn, að Maggie sagði
seinna meir að hún hefði
leins vel getað verið heima.
16
við útnefningu sem heiðurs-
meiðlimur þess félags.
Til að standa ekki að baki
■kvenfólksins bauð „Verzlun-
arfélag Sky River“ henni að
halda fyrirlestur. Það kom
■henni gleðilega á óvart að
tveir meðlimir þess félags
voru konur. Önnur var Bert-
ha Ramsey,sem rak garðyrkju
stöð staðarins, hin Hannah
Price, róleg, alvarleg kennslu
'kona. ' ,
Hvern sunnudag fór Mag-
gie i kirkju, en hún neydd-
ist til. að segja nei, þegar
hún var beðin pm að
taka súnnudagaskóla Johns
frænda að sér.
Hún saknaði Mike mikið.
En tími hennar fór í ann-
að. Ef Sky River neitaði að
viðurkenna hana sem lækni
var það fúst til að viður-
kenna hana á allan annan
hátt eins og sæmdi ættingja
vinsælasta manns bæjarins.
David Ellis, fullorðinn mað-
ur, sem var ritstjóri „Kalls
Eyðimerkurinnar“, vikublaðs
Sky River, sagði henni að í
mörg ár hefði læknirinn skrif
að einn dálk fyrir hann, þar
sem hann gaf ókeypis lækn-
isráð, alls konar heimilisráð-
leggingar og af og til glað-
værar heimspekliegar grein-
ar. „Mér finnst ekki skemmti
legt að angra lækninn núna
þegar hann er veikur,“ sagði
Ellis við hana, „en við höfum
ekki haft þennan dálk í marg-
ar vikur og fólk saknar hans“.
„Ég er enginn blaðamað-
ur,“ viðurkenndi Maggie, „og
lesendur þínir verða án efa
fyrir vonbrigðum, en ég skal
reyna það þangað til John
frændi kemur heim aftur ef
þú endilega vilt.“
Hún var beðin um að halda
fyrirlestur í „Leshring kvenn
anna“, í „Kenfélagi Sky Riv-
er“ og hún tó’k hálf hikandi
Hún fékk bréf frá honum
svo til daglega, en það jók
fremur en lægði þrá hennar
eftir honum. Hann sagðist
einnig sakna hennar, hann
sagði það oft og með mörg-
um fögrum orðum, en hún
reyndi að telja sér. trú um
að það gleddi' hana að svo
auðvelt hefði verið fyrir hann
að hverfa aftur þangað, sem
frá var horfið, þó innst inni
særði það hana hve ánægður
hann virtist vera án hennar.
Hann hafði mlkið að gera við
vinnu sína og eins við að búa
sig undir að fara til Hawaii. í
'hvert sinn sem hún las það
nafn titraði hún. Þó þau
væru nú þegar í þúsund
mílna fjarlægð voru þau þó
að minnsta kosti í sömu
heimsálfu, á sama megin-
landi. Hawaii var eins og
heimsendir í hennar augum.
Chris Rutledge var henni
mikil hjálp fyrstu vikumar.
Þau bjuggu á sama stað, rák-
ust oft hvert á annað og væri
hún ekki vingjarnleg við
hann yrði það aðeins verst
fyrir hana sjálfa. Hún vissi'!
að vísu að Díana hafði ekki'
skipt um skoðun þó hún hefði [
ekki hitt hana síðan við sund-1
Eftir Lent Covert
HAGSÝNAR
KÚSMÆÐUR
vita, að með því að nota
Ludvig David
í könnuna
verður kaffið bragðsterkara og betra; jafn-
framt því sem minna kaffi þarf í pokann,
en þannig lækkar reksturskostnaður
heimilisms.
Kaffibætisverksmiðja
■ JOHNSON & KaABIR %
Alþýðublaðið — 4. des. 1960 J5