Alþýðublaðið - 27.01.1961, Blaðsíða 7

„Hvers
að öllu
er eyra er
hlerar”
ÞAÐ ER EKKI ótrúlegt að
það hafi orðið mörgum manni
skemmtun, að sitja við hljóð-
nemann og hlusta á útvarps-
þáttinn „Spurt og spjallað“,
nú fyrir skemmstu, þar
sem rætt var um bjórfrum-
varpið og neyzli* áfengra
drykkja yfirleitt.
Sigurður Magnússon hefur
stjórnað þessum þætti oftast
ákaflega vel og verður ekki
hjá því komist að setja hann
á bekk með beztu skýrleiks-
mönnum. Það verður þó ekki
komist hjá því að álasa Sig-
urði fyrir það, að hafa valið
af hálfu templara of mikla
spretthlaupara, með vali prúð
mennis eins og stórtemplars
hefði Sigurður náð meiri
stjórn á umræðunum, auk
þess sem slíikir rpíenn gera
málefnin sigurstranglegri.
Það sem mér þótti eftir-
tektarvert við umræðurnar
meðal annars, var að enginn
treysti sér til þess að draga
línuna varðandi það, hvort
flokka skyldi alkahol með
morfíni og öðrum eiturefnum.
Það er nánast sagt ekki góður
undirbúríingur að hafa ekki
svar tilbúið við jafn augljósri
spurningu fyrir slíkar umræð-
ur. Þessa línu hefð mátt draga
þannig. Það er hverjum manni
qjálfrátt að drekka alkohol
meðan hann hefur mátt til
þess að bera dr.ykkinn að vör-
um sér. Hann vaknar örugg-
lega aftur til lífsins og hafi
hann drukkið gott vín, sem
skilur e.kki eftir vanlíðan, en
í því felst hollusta tilbúins
vínanda, þá getur sá sami mað
ur látið eins og ekkert hafi
í skorist, hann er jafn góður
eftir sem áður.
Oðru máli gegnir hvað mor-
fín snertir. Ég læt nægja að
vitna í orð læknanna um það.
Mér er sagt að það sé auðvelt
að drepa sig á því með sæmi-
lega stórum skammti. Aftur á
móti er það stór furða hvað
alkoholinu gengur illa að
drepa þá aumingja sem eru á-
netjaðir því, það er eins og
þeir séu ódrepandi.
Ég minntist lítillega á hill-
ustu alkohols. Mig grunar að
mönnum þyki þetta hæpin
skoðun. Þessum mönnum vil
ég ráðleggja að drekka ís-
lenzka brennivínið næst þegar
þeir fara á það eins og sagt
er. og veita því vel eftirtekt
hvernig þeim líður daginn eft
ir. Svo næst þegar þeir
smakka það, sem vonandi verð
ur ekki fyrr en eftir 4—6
mánuði, að drekka þá t. d.
Vodka og bera svo saman af
hvoru víninu þeim líður bet-
ur. Á þessu má dálítið sjá
hvort vínið er betra. Það eru
einmitt eftirköstin sem valda
strammaranum daginn eftir.
í því felst hættan á ofdrykkju.
Vínin eru eins og fæðan, mis-
munandi vel til búin. Það er
ekki nóg að reka sleikifingur
í vökvann og svo upp í sig, og
ef bragðið er gott að álíta að
allt sé í lagi. Sama máli gegn-
ir með bjórinn. En ef það ætti
að fara að framleiða bjór þjóð
nýttan og eftir lagasetningum,
það litist mér ekki á og um
það ber vitni sá bjór sem bú-
inn er til í landinu. Hinsveg-
ar ber okkur að framleiða hér
bjór, sem ekki er einungis góð
ur á bragðið, heldur og líka
bjór sem hefur allt það sem
hann getur haft fram yfir aðra
vökva sem innihalda alkohol,
eins og næringu, og það er
einmitt hún sem veldur því
að timburmanna gætir ekkert
daginn eftir. í flest öllum
vökvum sem innihalda alko-
hol eru allir gerlar dauðir.
Bjórinn inniheldur . lifandi
gerla eins og súrmjólkin og
er því í sérflokki. Við minni
drykkju sterkra vína og aukna
bjórdrykkjut verður að ætla
að slysum á vinnustöðum
myndi fækka, sem svo mjög
er vitnað í af andstæðingum
bjórsins.
Fyrir stuttu skrifaði ég
barnaverndarnefndinni í Lúb
eck í V-Þýzkalandi og lagði
fyrir hana nokkrar spurning-
ar. Ein spurningin hljóðaði
þannig: „Haldið þér að hægt
sé að banna alkoholið?“ Svar-
ið er svohljóðandi: „Spurning-
in um það hvort hægt sé að
banna alkohol, getur eins og
er ekki verið til umræðu. Sag
an segir að gegnum áratugi
hafi alkohol verið banrað í
ýmsum löndum, og fyrir mis-
munandi skoðanir verið leyft
aftur“.
Ég læt menn um að vega
og meta svarið, það er vægast
sagt hóflegt. Hann minnist
ekki á bruggið og smyglið
sem óðar er komið í kjölfar
allra bannlaga. Hinsvegar gef
ur hann lítið fyrir það að leyfa
alkohol og banna það á víxl.
Væri það ekki hæpið að
banna alkohol í t. d. 10 ár.
Frá upphafi væri þaö barátta
við lagabrjótinn. Smátt og
smátt sameinaði hann fólkið
um þá skoðun, að allt bann
væri einskis virði. Svo kæmi
vín-flóðið með ýmsar hömlur
sem yrðu til bölvunar, skap-
andi villimennsku og ófarnað,
og svo stæði þjóðin ráðþrota,
deilandi innbyrðis, reynslu-
laus gegn bölvaldinum.
Templarar hafa alla tíð
glímt 'við það að taka flöskuna
frá fólkinu. Er nú ekki rétt
að breyta til og reyna að taka
fólkið frá flöskunni. Ég er
sannfærður um það, að ef við
hefjum starfið strax, meðan
Reykjavik er ekki stærri, og
íbúar landsins ekki fleiri en
íbúar smáborgar úti i heimi,
er óþarfi að láta sér vaxa það
í augum.
Við skulum hætta að bíða
eftir almenningsálitinu, það
er glatað í bili. Aður íyrri
skapaði það ótti og umvóndun,
það endurfæðist ekki nema
fyrir tilkomu sömu afla.
Hér má sjá börn og ung-
linga að leik kl. 11 og kemur
fyrir að klukkan er orðin hálf
tólf, þegar þau fara inn að
kveldi. Einnig eru þau með
allskyns læti í strætisvögnum
á almannafæri framan í fólk.
Ef lögregan er kvödd til, vís-
ar hún þeim ínn, eða stuggar
við þeim, að öðru leyti lætur
hún þau sig litlu varða, nema
um| meiriháttar brot sé að
ræða.
Væri hér til bamaverndar-
nefnd, sem sæi um uppeldi
barna og unglinga útávið,
þá bæri henni eftir ítrekaða
umvöndun við foreldrana að
taka þessi börn í sína vörzlu
um hálfsmánaðar eða mánað-
ar tima, á kostnað foreldr-
anna! Og sjáið þið til, borgar-
bragurinn myndi breytast
börnunum í vil og fjóldarmm
til ánægju.
Hér þarf að vera starfandi
unglingadómstóll fvrir 16 ára
og yngri. Slíkur dómstóll er
starfandi í Lúbeck í V-Þýzka-
landi. Hann gerir ráð fyrir því
að unglingar sem sjást undir
áhrifum alkohols, fái fi mán-
aða varðhald. Árið 1953 neyta
25,6% unglinga þar alkohols,
árið 1956 er það akki nema
10,6%. Á þessu má sjá hvaða
geysúegu átaki slíkur dóm-
stóll getur áorkað.
Okkur greinir ekki á um
það .að alkohol er bölvadur
hverju þjóðfélagi. Hvert það
er það eitur sem menn vilja
vera láta, þar um veldur hver
á heldur. Okkur gra'nir á um
leiðir til þess að ná tökum
á því. Við sem viljum strangt
eftirlit með notkun þess, og
afnám hafta, sem leiða af sér
lagabrot, okkur finnst það
ekki karlmannlegt að leggja
á flótta og kalla: Bannið það!
Bannið það!
Því skal ekki trúað að Al-
þingismenn greiði ekki at-
kvæði um framborið bjór-
frumvarp eftir sannfæringu.
Það er greinilega til bóta. Og
því skal heldur ekki trúað að
það verði svæft í nefnd.
Bjárni Tómasson.. ■

MUNCHEN (IP). — I
Múnchen býr fjöídi list-
málara, þar er merkur
málaraskcli, heúnsfræg
málverkasöfn, þar er ætíð
fjölái málverkasýninga,
fjölmargir málverkasalir
og síðast en ekki sízt
margir Iistunnendur, sem
eru ósparir á fé fyrir góð
málverk.
Þessi listanna borg við
fíjótið Isar er því o-ft
nefnd „París við Isar“.
Það er þess vegna ekki
undarlegt þótt óráðvand-
ir braskarar á sviði mál-
aralisíarinnar bregði sér
stundum til Múnchen
þeirra erinda að selja
felsuð listaverk, enda
fjölgar þýzkum auðkýf-
ingum með degi hverjum.
Þeim er metnaður í því
að geta sýnt í skrautsöl-
um sínurn málverk eftir
þennan eða hinn meistar-
ann, lífs eða liðinn, þótt
dómgreind og listasmekur
þessara auðugu eigenda
sé sjaldnast í réttu hlut-
falli við auðæfin.
Aldrei hefur komizt
upp um fleiri málverka-
falsanij. f Múnchen en nú
á síðustu árum. I einu til-
fellí var það sjálfur Pi-
casso, sem vafalust í grini
og háði, því hann er
sagður geta átt það til
að vera gamansamur
hrekkjalómur, setíi nafn
sitt undir stóra teikningu,
sem átti að seljast á lista
verkauppboðj frægs lista-
verkasala £ borginni. Þeg
ar sérfræðingar litu einu
sínni sent oftar á mynd-
ina rétt fyrir upphoðið,
sáu þeir hvar hann hafði
skrifað smáum stöfum
þar sem lítið har á: „Þetta
er eftirm5nd.“ Myndin
átti að kosta urn 180 þús.
krónur, en engar fréttir
höfum viff af því fyrir
hvað hún seldist á upp-
boðinu, efíir að frétzt
hafði að Picasso hafði hér
verið að gera eftirmynd
af annarri mjTnd, sem
hann hafði áður teiknað.
A sama upphoði komst
einnig upp um fölsun á
mynd eftir Ernil Noldes
o*g þegar ofan á allt þetta
kom í Ijós að mynd, sem
þarna var eftir Rem-
brandt var einnijr fölsuð,
þá þótti mönnum hneyksl
ið fulikomnað.
En ekki er sagan úti
enn. Fyrír rétt i Mún-
chen kentur brátt fölsun-
armál, sem (jænia verður
um, Fyrrverandi lista-
verkasali og safnvörður
er ákærður fyrir að hafa
selt um 200 falsaðar
myndir m. a- eftir van
Gogh, Vermeer, Rem-
brandt, Renoír o. fl. fjrr-
ir um 20 ntilljónir króna.
Engin smáupphæð! í
Núrnberg var fyrir
skömmu handtekin kaup-
kona með málverk, búlg-
ö-rsk að uppruna, en hún
býr í Holiandi. Hún er
ákærð fyrir að hafa selt
þýzkum listvinum fölsk
málverk undir því yfir-
skini að þau væru ekta,
og ekki eftír neina au-
kvisa í listinni, heldur m.
a. eftir snillinga eins og
van Gogh og Camile Cor-
ot. Auðvitað scldust allar
myndirnar fyrir hæsta
markaðsverð, og það er
ekkert smáverð á þeim
um þesar mundir.
S.G.T.félagsvistin
í G. T. húsinu í kvöld kl. 9. 1
Góð verðlaun.
Dansinn hefst um kl. 10.30,
Aðgongumiðasala frá kl. 8. — Sími 13355.
Alþýðublaðið — 27. jan. 1961 J