Alþýðublaðið - 26.07.1961, Blaðsíða 2

Ritstjórar: Gísli J. Astþórsson (áb.) og Benedlkt Gröndal. — Fulltrúl rit-
■yómar: Indriöi G. Þorsteinsson — Fréttastjóri: Björgvin GuSmundsson. —
Btmar: 14 900 — 14 90* — 14 90t A.uglýsingasími 14 906. — ASsetur: Alþýðu-
hósið. — Prentsmiðja Alþýðubiaðsins Hverfisgötu 8—10. — Áskriftargjald
ta. 45,00 á mánuöi. í lausasölu kr. 3,00 eint. Útgefandi Alþýðuflokkurinn. —
Fra kvæmdastjóri Sverrir Kjartansson.
Nöldui'skjóður
Í>JÓÐIN GLEÐST yfir hinni miklu síldveiði, enda
langt síðan slíkt veiðisumar hefur komi'ð sem nú.
Búið er að salta upp í alla samninga og unnið að
frekari sölu saltsíldar. Síðan taka verksmiðjur við,
-og hefur verðlag á lýsi og mjöli heldur hækkað á
Iheimsmarkaði, enda þótt það sé langt fyrir neðan
hæsta verð, sem verið hefur á þeim vörum.
Stjórnarandstaðan getur þó ekki fengiö sig til
að gleðjast með öðrum landsmönnum. í blöðum
Jhennar er sífellt verið að nöldra um milljónatap
vegna aðgerða eða aðgerðaleysis ríkisstjórnarinn
ar. Sé Tímanum og Þjóðviljanum trúað, er hin
voðalega ríkisstjórn okkar á góðri leið að snúa síld
1 veiðunum upp í tugmilljóna tap fyrir þjóðina.
Framsóknarmenn þakka sjálfum sér, að til eru
síldarverksmiðjur á Austfjörðum. En það er ríkis
■stjórninni að kenna, að þessar verksmiðjur eru
ekki miklu stærri og afkastameiri svo að bið er á
löndun. Þegar síldin hvarlf frá Norðurlandi, sagði
Þjóðviljinn frá því, að það væri vegna þess að rík
isstjórnih léti sérhagsmuna brasksjónarmið ráða
og leitaði ekki að síldinni fyrir norðan! Þannig
eru skrif þessara blaða dag eftir dag.
Almenningur leggur ekki eyrun við slíku nöldri.
Fólk veit, að það þýðir ekkí að salta meira en selt
er, og sala hefur sjaldan eða aidrei verið meiri en
jnú. Fólki finnst einnig, að síldarsaltendur hljóti
\ •að hafa grætt nóg til þess að taka á sig áhættu af
aukiínni söltun, en ekki sé rétt að leggja þá áhættu
: á ríkissjóð. Fólk veit, að það er ekki hægt að hag
l 'nýta verksmiðjukostinn nema með því að flytja
■eitthvað af síldinni til, því verksmiðjur þurfa að
3 vera í öllum landshlutum. Þess vegna eru nú að
- minnsta kosti fjögur flutningaskip í slíkum flutn
- ingum, og verður þá vonandi hægt að hagnýta
einnig verksmiðjurnar á Norðurlandi!.
Fjölbreytt útgerð
jj' ÞÓTT ATHYGLI manna beinist mjög að síldveið
i unum, eru allmiklar aðrar veiðar stundaðar yfir
l sumarið. í Vestmannaeyjum hefur afli verið svo
] mikill, að jafnað er til vetrarvertíðar, og margt
1 aðkomufólk hefur fengið þar atvihnu. Um allt
s* sunnan og vestanvert landið stundar mikill fjöldi
' foáta humarveiðar, en humarinn er verðmæt út
] flutningsvara. Þá skapa dragnótaveiðar mikinn og
dreifðan afla, sem eykur atvinnu, sérstaklega í
smærri þorpum.
Þessi fjölbreytni í fiskveiðunum er mikils virði
fyrir þjóðarbúið. Hún hefur þau áhrif, að þjóðin
er ekki eins háð aðalvertíðum og fyrr, auk þess
sem þetta eru spor til aukinnar framleiðslu.

NIAGARAFOSSUM
(UPI_ Nálægt fossunum í
Niagarafljótinu er nú ver-
ið að byggja stærsta orku-
ver Vesturheims, sem
jafnframt er eitt hið
stærsta í heimi.
Raforkuverin verða tvö,
stór vatnsuppistaða byggð
og komið fyrir túrbínum
sem munu framleiða um
2.190 þús. kílóvött, af riaf
magni sem nota á til heim
ilisnota og iðnaðar í New
Yorkfylki. Orkuverið er
hyggt þannig að Banda-
ríkjamenn geti notað allt
það vatnsmagn, úr Niagara
fljótinu, sem þeim ber sam
kvæmt samningum við
Kanadamenn sem gerður
var 1955.
Fegurð Niagarafossanna
minnkar á engan hátt við
þetta þvi þeir eru þremur
mílum ofar í fljótinu. Ann-
ars er þegar mikið af
vatni fossanna notað til
orkuvera. 100 þús. rúmfet
eiga samkvæmt samnjngi
milli landanna ;að renna
um fossana að degi til, um
ferðamannatímann, en
þeim 103 þús. rúmfeta aðeins 50 þús. rúmfet um
sem þá er,u eftir skipta fossana.
löndun milli sín til raf Myndin hér er af jarð-
orkuframléiðslu. Að nóttu göngum þeim sem vatnið
tii og á veturna renna á að renna um.
HANNES
Á HORNINU
■fo Smyglið tröllríður
þjóðfélaginu.
Umferðarmálin og
útvarpið.
ÍZ Eftirtektarverð tillaga
MEIRA en helmingur allra
þeirra úra, sem seld eru í land-
inu, eru smygluð. Hvað þá um
aðra skartgripi, nælonsokka,
silkiklúta, kvenfatnað, sjálfblek
únga o. s. frv. yfirleitt þær vör-
ur sem lítið fer fyrir og hiegt er
að koma fyrir í vösum sínum í
stórum slöttum? Það er ef til
vill erfitt að komast fyrir smygl
— en ótrúlegt er það, ef tollayf-
irvöldin og löggæzla yfirleitt á
engin ráð. Ef svo er, þá er glæp
unum boðið heim.
ÞETTA er ískyggilegt ástand
því að ekkert þjóðfélag stenzt
sviksemi í stórum stíl. Það kem-
ur vitanlega niður á öllum þegn
um þess og síðan á því sjálfu. —
Því meir, sem smyglað er, því
hærr; verða skattarnir og álög-
urnar Sagt er að tollgæzlu hafi
á síðari árum farið mikið fram,
en betur má ef duga skal — og
alkunnugt er það, að þegar far-
maðurinn kemur úr ferð, er
verzlun sett upp á heimilinu
BIFREIÐARSTJÓRI skrifar:
„Þakka þér fyrir mörg skrif þín
á undanförnum árum í pistli þín
um í Alþýðublaðinu Marga hef
ur þú skammað en mörgum hef
ur þú líka hrósað fyrir það sem
vel er gert. Tilefni þessara skrifa
minna til þín er að þakka það
sem vel er gert.
ÉG VILDI þá ræða þátt þann
í Ríkisútvarpinu, sem er í eftir-
miðdaginn á laugardögum og
fjallar um umferðarmál. Það
var sannarlega kominn tími til
þess að þáttur sem þessj yrði
fastur liður í útvarpinu og ber
því að þakka það. Það mætti
kannski nefna að það er ekki
svo lítið, sem bifreiðaeigendur
verða að greiða útvarpinu á ári
ihverju og væri því ekki nema
sanngjarnt að eitthvað kæmi í
staðinn fyrir það. Nú er því aft-
ur á móti þannig varið að ríkis
útvarpið sem slíkt stendur ekki
fyrir þessum þáttum heldur er
það umferðanefnd Rykjavíkur,
sem á þakkirnar skilið vegna
þess að ríkisútvarpið hefur ekkf
viljað leggja neinn kostnað á sig
vegna þessa þáttar um umferðar
mál heldur hefur Umferðar-
nefndin orðið að standa undir
öllum kostnaði í sambandi við
hann.
ÉG VIL gera það að tillögu
minni, að á eftirmiðlögum á
laugardögum sé laugardagslögun
um breytt í óskalagaþátt bif-
reiðastjóranna, og um leið er
hægt að flétta inn í þessa þætti
leiðbeiningum um umferð, smá
viðgerðir, varúðarvörunum og
svo framvegis. Það hefur margt
gott komið fram í þessum þátt-
um, sem nú eru um umferðar
mál, en þeir eru bara svo stuttir.
Það ætt; líka að vera óþarft að
láta Umferðarnefnd Reykjavík-
ur eina leggja eitthvað af mörk
um heldur ætti Ríkisútvarpið að
sjá sóma sinn í því að gera eitt
I hvað fyrir þá peninga, sem það
fær frá bifreiðaeigendum. Þátt-
ur sem sá er ég stakk upp á er
fastur liður i dagskrá sænska
útvarpsins um helgar og fyrst
þeim finnst þetta gott er ekki
að efa að þetta ætti að geta orð-
ið það hér“.
1 Hannes á horninu. !
jg 26. júlí 1961 — AlþýðublaðiS