Alþýðublaðið - 17.09.1961, Blaðsíða 11

upp.
um á sófann, á óíhreina,
gluggatjaldalausa gluggana,
á vegginn, sem er klseddur
kvistóitri furu, á rykug Indí
ánateppin á stóra bekknum,
það er ekki rakt inni, en ein
hver,n veginn 'virðist manni
raki í loftinu- Ljósið (verður
grátt, er það fellur gegnum
rykuga gluggana.
Guido ppnar dyr og hallar
sér upp að dyrakarminum og
feíður henni að líta inn:
„Þeila átti að vera nýtt
svefnherbergi11.
Roslyn lítur inn í beina
grind af viðbyggingu við hús
ið. Sólin skín á andlit henn
ar og á ijörðina undir fótum
hennar“. Það er fallegt
hérna!“
Guido örvast við orð henn
ar og gengur að þrem glugg
um á framhliðinni:“ „Útsýn
jsgluggar“.
Ó“
En þegar han.n kemur að
gluggunum og lítur út sér
hann aðeins r!átt gler og hann
•flýtir sér að opna útidyrnar.
„'Sj'áið þér þelta“.
Gay og Isabella standa að
feaki hennar þegar hún lítur
út og á fjö'llin fram undan“.
„Svo er það baðið“. Guido
tekur um olnboga hennar og
hún eftir han,n gegnum se{u
slofuna. Þegar hann fep fram
hjá arninum kemur' hann
við hann, og lítu,
„Arinn“.
Hún kinkar kolli „Múr
steins“. .
„Eldhús“.
Segir hún (um leið) og
sér köngurlóna á vaskinum
og hrukkótian þvottaefnis
pakka á eldavélinni.
„ísskápur". Hann opnar
isskápinn og litur inn. Hann
er stoltur og hún laðast að
feonum. Hann lokar dyrun
um og gengur inn um aðrar
dyr, hann flýíir sér eins og
hann óttist að hún missi all
an áhuga á því sem hann sýn
ir henni. .
„Postulínsflísar“. ,
Hún skoðar flísarna,- á bað
inu. Iíann gengur gegnum
baðið og opnar aðrar dyr og
hú-n nemur staðar við hlið
hans.
. „Œlérrjf er svefnherbergið
okkar —“ hann þagnar þegar
honum er liíið á skrautlega
innrammaða brúðkaups
mynd, sem hagnir yfir rúm
inu. Tvö bænabönd hanga úr
rammanum. „Konan mín.
Hún dó hér“,
„Ó, það var sorglegt.“
Roslyn lítur yfir lómlegt her
bergið. Hjónarrúm, gluggi
og ómálaður veggur Andlit
hans og andlit konu ha.ns á
myndinni eru undarlega ó
snert, ný. Roslyn er ferygg
og hún lítur á andlit Guidos
og sér í fyrsta sinn sorgina.
sem dylst að baki augna
hans-
Guido: „Hún átti von á
barni. Ég Var að ganga frá
reykháfnum og . . hún vein
aði og svo var því lokið“.
Roslyn: ..Hringduð þér
ekki á lækni?“
„Mér fannst hún ekki vera
það veik Svo sprakk á hjá
mér og ég átti ékki vara
dekk. Það gekk allt á aftur
fóiunum. Það gerir- það
slundum11.
„Ég Veit það. Gátuð þér
ekki búið hérna eftir það?“
Samúð hennar kemur
Guid0 á óvart og hann læt
ur freistast til að auka á
hana. Samt vottar fyrir ótta
við hæðni og hann er kurt
Roslyn gengur um herberg
ið og sngrtir á mununum.
Gay: „Það eru glös í eld
húsinu Isabella. Ég er
þreyttur“.
Isabella: „Nei, elskan, þú
ert kúreki. Þið siandið ekki
upp nema það rigni niður
bakið á ykkur“.
Gay hlær þegar gamla kon
an gengyr fram í eldhúsið.
Hann veltir sér á hliðina og
horfir á Roslyn sem hefur
Kveikræsirinn
Öruggt og einfalt gangsetn
ingartæki fyrir dieselvélar.
MAGNÚS JENSSON HF
Um helgina
Framhald af 4. síSu.
sem ísland rmrndu snerta,
nema við sækjum formlega
um upptöku sem fullgildir
aðilar eða aukaaðilar, og tök
um svo lokaákvorðun eftir
þeim viðræðum, sem fram
mundu fara um þá umsókn.
Þannig eru Bretar og Danir
nú að hefja viðræður við sex
veldin í aðalstöðvum þeirra í
Brússel, en munu ekki taka
ákvörðun með eða móti þátt-
töku, fyrr en þeim viðræðum
lýkur.
eis og varkár. „Við höfðum
þekkst frá því að við vörum
sjö ára“. f,.,;
„Þér hefðuð átt að finna
yður aðra konu“.
„Ég veit það ekki. Þáð að
Vera með annarri . . er e;
hvern veginn ómögulegt.
Hún var ekki eins og aðrár
konur. Hún stóð hundrað
prósent með mér og kvart
aði aldrei fremur en lré“.
Rosly.n finnur samanburð
inn; hún hlær lágl. ,Ef til
vill drap það bana“„ Svo
flýtir hún sér að baéta
við: „Ég á við, það er stund
um gott að kvarta“.
En hann skiilur hana ekki
ög hún rey.nir að kæta hahn
og beiðasl fyrirgefingar um
leið: „Komið! Sýnið mér
alll hitt! Það er fallegt
hérna“. ;
Þau ganga inn >í setuslof
una. Gay liggur á sófanum:
Isabella heldur á Indíána
teppi 0g er að skoða það.
Roslyn: ,Er ekki fallegt
hérna Iz?“
Isabella: „Það væri'""gtór
kosllegl ef einhver færi út að
feílnum og sækti •whiskyflösk
una, sem ég keypti fyrir
mína þeninga“.
Guido: „Það er rétt‘.!
Ha,nn slekkur út um dyrnar
— tröppur eru engar.
r" 'tíS™'
numið staðar við óhreinan
glugga og lítur út. Hann
horfir á bak hennar og
leggi.
„Er það of klúðurslegl fyr
ir þig Rosly,n?“ .
„Mér stendur á sama um
allt slíkt“.
„Þú hefðir átt að hitta kon
una hans. Hún hrærði í
sleypunni, barði á naglana.
Hún var góð kona“.
Hún lítur yfir herfeergið
eins og hún sé að rey.na að
lesa minningar veggjanna1,
Og nú er hún láli.n- . Af
því að hann átti ekki vara
dekk“. 4
„Þannig fer það“.
Þau lílast í augu.
„Gleymdu því ekki að það
þarf ekki að fara þannig“.
Ákveðni hans veldur því að
feún lílur ekki strax af hon
um og ósjálfráit mildast and
Œit hennar af þakklæli.
Guido stekkur inn í her-
bergig með poka með ný
lenduvörum í og flöskuna.
Ha.nn líluþ á þau og á Isa
bellu sem þerrar glös með
fatlanum sínum og kallar:
„Það er gott að sjá fólk
hérna! 9vona nú við skulum
fá okkur að drekka!“ Hann
gengur fram í eldhúsið lil
Isabellu: „Ég skal kveikja á
ísskápnum. Þá fáum við ís“.
Góður gestur
Framhald af 2. síðu.
þeirra, sem mesta hafa þörf
ina fyrir skilning og hjá]j|
semi hins miskunnsama Sam
verja.
Honum er það sífellt um
hugsunarefni hvernig unnt
sé að vekja menn — háa og
lága — til umhugsunar um
irúna og taka krislindóminn
til greina .í daglega lífinu
Kirkjan er með réttu ekki
„slofnun“ í huga hans, held
ur slríðandi söfnuður brenn
andi áhugamanna.
Halldór Hald er nú á leið
vestur um haf í fyrirlestrar
ferð. Kemur hér aðeins við
og hefur orðið við þeirri
beiðni Prestafélags íslands,
að halda erindi í Hallgríms
kirkju kl. 8-30 í kvöld.
Þess má vænta >að þar
verði hvert sæli skipað, því
að allir eru boðnir og vel
komnir. Og bæði er hér eng
inn hverdagsmaður á ferð
inni og mál hans ollum hugs
andi mönnum hugstætt
vandamál.
Gunnar Árnason.
„ís!“ Isafeella kallar inn Hl
Roslyn. ,Eigum við að vera
það le,ngi?“
„Ég veit það ekki . . .“
Ómeðvitað lítur hún á Gay
og bíður eftir ákvörðun hans
og hann tekur af skarið.
„Auðvitað! Svona ,nú, það
er hvergi feetra að vera! Og
hvergi betri félagsskapur!“
„Réll!“ Roslyn hlær.
V-Þýzkir
Framhald af 3. síðu ;
auer, sem er 85 ára gamall, sp
orðinn of gamall og sé að
missa tökin á hlulunum verð-
ur æ útbreiddari.
Á fundi í Weslf.alen í vik-
unni var Adenauer tekið með
flauli og varð hann að hætta
ræðu sinni, er hanr reyndi að
gera afstöðu jafnaðannanna
tortryggilega. Það vekur einn-
ig athygli, að helztu menn
stjórnar Adenauers hafa upp
á síðkastið sleunt áð minnast
á kanzlarann, eins og þeir hafa
þó verið vanir að gera. T. d.
hélt Erhard, efnahagsmálaráð
herra, ræðu í Slésvík-Holseta
landi og minntist yfirleitt alls
ekki á Ádenauer.
Mesta athygli hefur það vak
ið, að forusta CDU breytti
skyndilega um kosningaslag-
orð í vikunni, í slaoorðum þess
um voru menn hvattir til að
fylkja sér um Adenauer, Er-
hard og „menn f'okksins“,
þ. e. a. s. menn eins og Strauss.
Þetta slagorð olli óróa, er opin
berlega var látið í bað skína,
að Adenauer hyoeðist draga
sig í hlé eftir kosningar. Óttuð
ust menn, að einhver annar en
Erhard ætti að taka við.
Slagorðið hvetur mer.n nú
til að flykkja sér um Adenau-
er, Erhard og CDU“ og minn-
ist ekki á hina leiðtogana. Þá
eru límd upp myndaspjöld af
Adenauer og Erhard út um
allt. Erhard er vinsæll, þar eð
honum er aðallega hakkaður
hinn efnahagslegi viðgangur
ríkisins.
Þá bendir Monsen á, að kosn.
ingabarátlan sé háð með tals-
verpgrófari meðulum en menn
eiga að venjast á Norðurlönd
um. Haldið er áfr.am að ní$a!
Brandt og reynt að gera af-
stöðu jafnaðarmanna í þjóð
málum tortryggilega. — Hafa
jafn aðarmenn hafið hvorki
meira né minna en 58 meið-
yrðamál.
í fyrri viku var gerður upp
tækur í Múnchen bæklingur,
þar sem vafasöm leikkona held
ur því fram að hún hafi stað-
ið í ástasambandi við Willy
Brardt. Hefur Kaphngar, rit-
stjóri, sem fyrr hefur verið
getið um í Alþýðublaðinu, birt
samsetta mynd af Brandt og
leikkonunni í blaði sínu. Blað
ið var gert upptækt og bannað
1 að birta hina fölsuðu mynd.
Þá hafa dómstólarnir í ýmsum
málum lagt bann við notkun
fa-saðra sönnunargagna gegn
Brandt, Wehner og öðrum leið
togum SPD.
í viðtali við Arbeiderbladet
sagði Ollenhauer, formaður
SPD, að hann væri sannfræð
ur um, að kristilegir demó
kratar mundu tapa hinum
hreina meirihluta sínum í sam
bandsþinginu, og jafnaðar
menn mundu vinna verulega
á. Kvað Ollenhauer breytingu
hafa orðið á afstöðu fólks,
einkum til Adenauers persónu
lega.
Alþýðublaðið — 17. sept. 1961 J_|_