Alþýðublaðið - 26.09.1961, Qupperneq 7

mw?}.
;
i íBja.

1ɧ|é
CASTRO
MONTGOMERY
FRANCO
NASSER
TITO de GAULLE
ekki innleitt eiginlegt lýð-
ræði, hann heldur áfram að
ríkja með stuðningi hers—
ins og ef hann slahar á
klónni, er hætta á upplausn
í landinu. Sýnt þykir, að
ekki séu til sterkir lýðræð-
isflokkar, sem tekið geta
við völdum og forystu.
IíASSEM
hann einræðisherra. Þótt
de Gaulle eigi það hernum
að þakka, að hann komst
til valda hefur hann ekki
látið stjórnazt af honum.
Þegar herinn gerði byltingu
kæfði de Gaulle hana í
fæðingunni með því einu að
tala til þjóðarinnar.
í Bantíaríkjununi hefur
herinn aldrei verið póli-
tískt verkfæri, ekki einil
sinni í þrælastríðinu, — og
svipuðu máli gegnir um
lierinn í Bretlandi. En í
ölluni löndum hafa verið
til pó^itískir hershöfðingj-
ar, einnig í lýðræðislönd-
um,
) MONTGOMERY maý-
skálkur er skýrasta dæmið.
Síðan hann komst á elli—
laun hefur hann látið til
sín taka í utanríkismálum
og ferðazt austur fyrir járn
tjaldið. En enginn hefur
skipt sér af þessu, því að
allir vita, að með þessu
nær Montgomery engum á-
hrifum í stjórnmálum og
að hann getur aldrei unnið
fylgi hersins í pólitísku
valdabrölti.
ÞAR sem áhrif hersins
eru mikil stendur lýðræðið
ekki föstum fótum og næg-
ir í því sambandi að benda
á Sovétrikin. í lýðræðis—
löndum er það atkvæðis-
seðillinn, sem sker úr, en
ekki fallbyssurnar..
Á síðari árum eru mörg
dæmi um valdapólitík hers
ins, sem ekki er nýtt af
nálinni,
Bæði NASSER i Egypta-
landi og KASSEM í írak,
komust til valda með bylt-
ingu. Hvorugur hefur
komið á lýðræði, sem
stofna mundi þeim í hættu.
Þeir eru báðir einvalds—
herrar, því að í löndum
þeirra er engin opinber eða
lögleg stjórnarandstaða.
En á hinn bóginn hafa
þeir stuðlað að vissum
framförum þjóða sinna. —
Þeir hafa dregið úr stétta-
mismun og barizt gegn
spillingu, sem er einn þátt
urinn lnnaða.rEiáttum!
þjóðanna við botn Mið-
jarðarhafs.
um eins og þeir Nasser og
Kassem, en í Júgóslavíu
ier ‘byltingin afkvæmi
frelsisbaráttunnar í seinna
heimsstríði.. Hér er heldur
engin stjórnarandstaða. Ef
andspyrna gegn stjórninni
skýtur upp kollinum, er
hún brotin á bak aftur með
miskunnarlausri hörku.
þar eð hann réði yfir mest
öjlum her Spánvferja.
Hann hefur haldið völdun-
um síðan, en hann er einn
hinna fáu hershijfðingja
nútírnans, sem fara með
einræðisvald, er hefur ör-
ugglega ekki meirihluta
þjóðarinnar að baki. Þótt
andstæðingar hans séu
klofnir, eru þeir í meiri-
hluta.
Þegar QUADROS ákvað
að segja af sér sem Brazi-
líuforseti, kom herinn til
skjalanna og er hér um að
ræða enn eitt dæmi um af-
skipti hersins af innanríkis
stjórnmálum,, Herinn vildi
ekki viðurkenna hinn rétta
eftirmann, Goulart, vara-
forseta, sem að þeirra áliti
var of vinstri sinnaður. ■—
Þetta var brot á hinu þing
bundna lýðræði og stjórnar
skrá landsins.
CASTRO á Kúbu komst
ekki til valda með tilstyrk
kúbanska hersins. H»ð lið—
fáa innrásarlið hans barð-
ist GEGN kúbanska hern—
um, en hann situr að völd—
um með tilstyrk byltingar-
hersins.
VANDRÆÐI TYRKJA.
GURSEL og hermenn
hans hrifsuðu völdin af
Menderes forsætisráðherra,
sem var hlynntur vestrænu
ríkjunum og kenndi stjórn
sína við lýðræði. Gúrsel
gerði byltinguna ekki til að
afnema lýðræði, heldur
þverí á móti til þess að
binda endi á spillingu.
Lýðræði Menderes var rot-
ið, en Gúrsel hefur e«n
FORDÆMI de GAULLE.
Fjórða lýðveldið í Frakk
landi hrundi til grunna,
þegar herinn gerði byltingu
í Alsi'r og þar með kcmst
de- Gaulle ti] valda og hef-
ur hann síðan verið hinn
„sterki maður“ Frakklands
þótt ekki sé hægt að kalla
CHIANG KAI—SHEK
hefur alla tíð grundvallað
áhrif sín á hermönhum. —
Ilann tapaði öllu nema
Fomuþu. Aðeins örlitið
eimir eftir af hans fyrri á—
hrifum þar eð andstæðing-
ur hans var kommúnistinn
Mao. Þess vegna urðu
vestu rjv e/ (í in að styðja
Chiang,.
TITO forseti í Júgóslav-
íu byggir vald sitt á hern
FRANCO hrifsaði vöhlin
Gönju-Hrólfdr skrilar m Affökur j fveimur ÍÖndum
og viðbrögð íslenzkra kommúnista
LENGI var því haldið fram,
að óvíða væri blaðamenr.iska
á eins lágu sligi og hér á ís-
landi. Þetta mátti nokkuð til
sanns vegar færa þegar haft
er í minni, að fyrr á límum
virtist pólitísk blaðamenreka
fyrst og fremst miðast við
persónulegt níð. Þó enn sé
mjög pottur brotinn í þessu
efni hjá flestum blöðunum,
þá sker eitt blað sig alveg úr
emn þann dag í dag í þessu
efni, blað kommúnista, Þjóð-
viljinn.
Þetta eru svo sem engin
tíðindi, því að öllum er þelta
kunnugt, jafrit fylgismönn-
um þess og öðrum. En ef mið
að er við blaðamennsku fyrri
tíma, þá má segja, að oft var
fyrrum sn.arplega til orða tek
ið, vel sagðir hlulir og eftir
minnilega. En r.ú hefur met-
hafinn i sóðalegri blaða-
mennsku fyrst og fremst orð
fyrir heimskulegan þvætting.
Tilefm þess, að ég geri
þetta að umtalsefni nú, er
mynd og grein, sem birtist í
Þjóðviljanum síðastliðinn
miðvikudag. Myndin er af
Zorglu, fyrrverandi ulanrík-
isráðherra Tyrklands — í
gáiganum — og undir mynd
inni stendur þessi dáfallega
smágrein, sem ber allan keirn
af irnræti þeirra, íem þykj-
ast vera boðberar kommún-
ismans hér á landi;
„Myndin er tekin þegar
snörunni var brugðið um
hálsinn á Zorglu, fyrrver
andi utanríkisráðherra
Tyrklands, cn hann var
hengdur, ásamt yfirboð-
ara sínum Menderes, fyrr
verand|i . forsæfisráðherra
og starfsbróður sínum, Po-
latkan, fyrrverandi fjár-
málaráðherra, Zorglu var
utanríkisráðherra Tyrk-
lantís í tíu á og var allan
þann tíma einn af helztu
framámönnum Atlants—
bandalagsins, iðulega for
seti á fundum þess og gest
gjafi íslenzkra ráðherra
á síðasta ráðherrafundi
bandalagsins, sem haldinn
var í Istambul, en það var
rétt áður en hann hrökkl-
aðist frá völdum. Trúlega
sitja ráðamenn íslands boð
eftirmannsins af sömu vcl
þóknun“.
Svo mörg eru þau orð.
Þannig er notað hvert tilefni
til svívirðinga og árása. Hinar
ógeðfelldu stjórnmálaaðgerð
ir í Tyrklandi eru andstyggð
hvers einasta manns — og
ekki sízt meðal lýðræðis-
þjóða, sem ekki hafa látið sér
til hugar koma að leysa stjórn
máladeilumál sín innanlands,
með tyrkneskum aðferðum.
Allir fyrirlíta slíkl framferði.
Eða er ekki svo?
Manni leyfist kannski að
spyrja mennina við Þjóðvdj
ann, hvort það sé ekki einmitt
þelta, sem þeir tigna og til-
biðja. Hvað hafa margir af
forystumönnum Kommúnista
flokksir.s setið boð með Beria,
Stalín, eða öðrum rússnesk—
um valdamönnum. Hversu
mörg kommúnistisk þing
sótlu þeir Brynjólfur, Einar,
Kristinm og Eggert Þor-
bjarnarson, þar sem þeir
hlýddu á ræður manna og
klöppuðu þeim lof í lófa, —•
manna, sem síðar voru teknir
af lífi sem argvítugir „svikar
ar“, „blóðhundar kapítalism
arr,s“ og , handbendi heim.v-
valdasinna“? Þeir sátu mörg;
Frai.-ihald á 14. síóu.
Alþýðublaðið — 26. sepl. 1961 T