Alþýðublaðið - 30.09.1961, Blaðsíða 8

wMm&

Eiív>>v^ví»3í
fc’ Í • • --í’
: • .;.

::

■ V / Z :»i :
S*l**l«
'/ ?/ííw öxw&wýí
■■./••■ /.' .■
IMP
t ■■ / ,
'•/íýiöiiíKSS/
rétt þegar ég var
Þorpsbúum, frjálsl
stoltir án þess að 1
móðxigir.
Þegar þeir snéi
til skógar fór ég m
Nokkra úaga ferí
við uni þéttan fri
inn, og unmim o
fram með erfifliMS
gegnum þéttan lág
>nn. Á þriSja degi
við skyndilega að
um kofum, þeir vi
ir og féllu svo v
landslagið að mér
ar ég áttaði mig ;
ég var kominn in:
þorp þeirra.
Punanarnir eri
vaxnir, fuIIorðnir
ekki meira en fin
bár: Karhnenniri
bár sitt vaxa á he
ur, og greiða það
að lokkar liggja fr
háðum eyrum.
Blásvart hár kv
er enn lengra, n;
jafnvel niður á þj
o<r á einstaka kony
í hnésbætur.
Konurnar hai
staklega fallega
lögun og geislan
augu, í eyrunum l
stóra málmhringi.
Þegar maður s
ana í fyrsta skipti
maður hinar mjó
brúnir þeirra, því
líta lit eins og }
verið rakaðar, og
marki er það rétí
Punanar eyða
tíma í að reyta a
ir sínar.
Það er mjög
sjón að sjá karlmz
höfuð sitt í skau
sem er önnum kaf
reyta augabrúni
með málm eða i
stöng.
JÖRGEN Bitch er heims-
frægur ferðalangur dansk
ur að uppruna. Hann hef
ur ferðazt meðal villtra
kynflokka í S—Ameríku
svo árum skiptir og á þeim
ferðum sínum heimsótt
marga ættflokka, sem hafa
allt til þessa verið ókunnir
öllum heimi,
Hann hefur gefið út
margar ferðabækur, og
hefur að minnsta kosti ein
þeirra „Gull og grænir
skógar“ komið út á ís-
lenzku.
Á einu af ferðalögum
sínum komst hann í tæri
við Punana, þjóðflokk
smárra manna, sem lifír í
frumskógum Borneo.
Hann segir svo frá því:
Mér hafði verið sagt, að
eina ráðið til að komast í
samband við Punanana
væri að fara upp eftir
Baram fljótinu „enda-
lausa“ eins og sagt var,
„á enda veraldar".
Þegar ég spurði við
ströndina hvar ,,á enda
veraldar“, Ulu, eins og það
heitir á máli innborinna,
væri,var svarið: Ulu er þar
sem Ibanarnir eiga heima.
Þegar ég kom til þeirra og
spurði um Ulu var aftur
svarað: Ulu er uppi hjá
Kayahnunum. Kayahnan-
arnir sögðu að Ulu væri
uppi hjá Kalabitunum. —
Kalabitarnir sögðu að Ulu
væri í heimkynnum Pun-
anna, og þeir bættu við:
enginn kemst til Ulu, að
minnsta kosti kemur eng-
inn þaðan aftur, lifandi.
Bitsch lét þó ekkert
hræða sig en hélt ferð
sinni áfram upp eftir ánni.
Að lokum komst hann inn
á landsvæði það sem Pun-
anarnir byggja.
Og hann heldur frásögn
inni áfram: Ég tók mér
gistingu í þorpi nokkru,
sem áður hafði verið bú-
staður Kalabita, en var nú
setið Pununum. Þar var
mér vel tekið, en það kom
í ljós, að Punanarnir, sem
eru hraustir og röskir í
skógunum þar sem er
þeirra rétta heimkynni
þoldu alls ekki þessa til-
veru hálfsiðaðra manna.
Langhúsið þar sem þeir
höfðu aðsetur var ótrúlega
óþrifalegt, og margir Pun-
ananna voru þjáðir af húð
sjúkdómum.
Næsta morgun vakn-
aði ég vonsvikinn og vildi
ógjarna viðurkenna að
þess för mín til Punananna
saman föggur mínar,
komu gestir í þorpið,
Það voru skógar-Pun-
anar og þeir voru ólíkir
hefði orðið til Htils, en
LÖGREGLAN hefur
verið í sömu vandræð-
unum með sitt fólk þá
eins og nú, ef dæma má
eftir þessari stuttorðu
frétt;
Húsnæðisvandræði.
Svo þröngt er nú orðið
í „steininum“, að lög-
reglan varð að koma
einni af þremur ungl-
ingsstúlkiun, sem hún
hirti í útlendum skip-
um hér á höfninni, fyrir
í herkastalanum,.
★
OG ENN er hér að-
sent bréf, sem ber það
virðulega nafn: Svona
eiga sýslumenn að
vera. Líklega er hvergi
á íslandi jafn röggsam-
leg lögregla og í Snæ-
fellsnessýslu. Morgun-
blaðið 4 sept. segir, að
þar hafi tveir álftarung
ar ”komizt undir
mannahendur“ í sum-
ar, og hafi þeir þó varla
gert mikið illt af sér
litlu greyin.
Alþýðublaðið 1920.
Hundurinn sá arna
veitti honum harða og
skemmtilega keppni og
má segja, að hann sé
vel að nafninu kom-
inn, Á ensku eru þess-
ir hundar nefndjr
“Boxer.“
MEÐAN núverandi
heimsmeistari í hnefa-
leik — millivigt — var
að æfa midir keppnina
í sumar hafði hann all
sérkennilegan mót-
stöðu„mann“ sér til æf-
inga, eins og myndin
sýnir.
r*í
g, 3Q. sept, 1961*— Alþýj5pþl3ðijð