Alþýðublaðið - 07.11.1961, Qupperneq 15

aftur á harmonikuna og það
'var leitt, því Jóa fannst gam
an að horfa á stenp, að horfa
á handlQggi stepparans og
fæturna, sem voru bognir í
'hnjánum og höfuðið, sem
kipptist til og frá.
Nú var hent meiri krónu-
peningum og svo kallað ein
hver: — Við viljum fá
Slöngu-Matta, og heill ’hópur
tók undir. Svo svaraði ann-
ar hópur: — Við viljum fá
Hamarinn! og fljótlega heyrð
ist alls ekki til Samma Mjóa.
Hann hætti að leika og leit
alv'arlegur á kynnrjnn, sem
reis á fætur og þakkaði
Samma Mjóa fyrir leikinn
og Sammi Mjói fór að tína
krónupeningana upp af gólf
inu. Nú bi’eiddi kynnirinn
stórt auglýsingaspjald á gólf
ið og fór að lesa dagskrá
næstu viku, en hávaðinn var
svo mikill, að hann gafst
upp. Hann benti að bakdyr-
unum, -sem ihinir glímumenn
irnir höfðu horfið út um. Lít
ill snaggaralegur maður á
skyrtunni og í bláum buxum
kom hlaupandi út um dyrn-
ar og inn í hringinn og á eft
. ir honum komu glímukapp-
arnir.
Fyrstur kom Shmule í
dumbrauðum slopp, sem
glampaði á í ljósunum og
með honum voru þeir Svart-
ur og Olli. Það hallaði sér
maður fram á við og klapp
aði 'a bak 'hans um leíð og
hann gekk framhjá og þegar
hann stökk inn í hringinn
heyrðust mikil húrrahróp.
Shmule hallaði sér yfir kaðl-
ana og leit hreykjnn á þá
sem sveijuðu. Hann veifaði
til Jóa og Jói veifaði á móti.
Sonja sendi honum fingur-
koss og herra Kandinsky
sagði: ,,Þetta er góður dreng
ur, gangi honum vel.“ Svo
fór Shmule að taka sig til
sv0 hann missti ekki eina
mínútu'.
Og að baki hans kom hinn
óttalegi Slöngu-Matti ásamt
framkvæmdastjóra sínum,
manni, sem var með sterk-
lega bláleita kjálka, sem líkt
ust fægðum steini. Slangan
var í svörtum silkslopp og
með hvítt handklæði um háls
inn og 'hann kleif inn í hring
inn að vísu ekki jafn létti-
lega og iShmule, en þó sýndi
hann hvílíkur ótrúlegur
styrkur var í örmum hans.
Satt er það að meira var
hrópað fyrir Slöngu-Matta
en Shmule, en nú sveijuðu
vinir Shmule hátt, Jói gagg
aði eins og gæs, So;nja galaði':
„Úldið 'hræ“ 0g herra Kan-
dinsky sagði: „Hvílíkur
tuddi“.
Kynnirinn kyn.nti Shmule
fyrstan. Hann kallaði han,n
hvíta von Austurbæjarins,
hinn stórkostlega unga fyrr
um áhugamann, nú keppi-
naut 'heimsmeistarans, heið-
arlegan og hreinskilinn ung-
an glímukapga og svo fram
vegis og svo framvegis. Á
meðan þessu fór fram lét
Slöngu-Matli skina í tenn-
urnar og urraði og hristi
hnefana framan í stuðnings
menn Shrnule. Shmuie fór úr
dumbrauða sloppnum sínum
og nú skein ljósið á vöðva
hans, á mjallhvíta hamarinn,
sem skein eins og stjarna á
dumbruðum buxunum. Olli
og Svartur stóðu í horninu
með handklæði og fötur og
slól handa honum að setjast á
milli lotanna. Þeir voru á
óyggjufullir, en þó Shmule
hefði svo. oft sagt að hann
væri búinn að vera, leit ekki
út fyrir að hann óttaðist
nokkurn mann. Hann var
eitthvað svo fersklegur, al-
veg eins og hann byggist við
að hér væru samankomnir
margir klæðskerar, sem von
uðus^ til að hann berðist vel
heiðurs stéttarinnar vegna,
sérstaklega núna þegar við-
skiptin gengu illa og atvinnu
leysið var sífellt að færast í
aukana; það var engu líkara
en þeir léðu honum þann
styrk, sem þeir höfðu geymd
an í sinum varasjóði.
Hinn óttalegi Slöngu-
Matti var mjög reiður. Hann
stóð við kaðalinn eins og reið
ur bló^’iundur, sem bíður
þess eins að bjallan hringi og
leyfi honum að ráðast að
bráð sinni; hann ætlaði. að
varpa sér yfir Shmule og
tæta hann í sig lim fyrir lim
eins og Mavís sagði að farið
hefði verið með kristnu písl-
arvoitana. Svart, strítt hár
Slöngu-Matta reis af reiði og
hann gnísti tönnum. Þegar
kynnirinn be.nti í átti.na til
hans og kallaði nafn hans,
frægur keppinauur heims-
meistarans um heimsmeist-
aratitilinn, þekktur glímu-
kappi urn alla Evrópu, rétti
Slöngu-Matti úr sér og vöðv
arnir á baki hans og bringu
voru bólgnir af stolti og kröft
um. Hann brosti, tennur
hans nístust saman og rauð
hærða konan galaði. „Dreptu
hann Slanga“, og hann leil á
hana eir^ og hann væri svang
ur og hún ljúffeng steik.
—- Keppnin stendur í fjöru
tíu mínútur! kallaði kynnir-
inn gegnum gjallarhornið
sitt, „loturnar eru átta .og
standa í fimm mínúur hver
og sigurvegarinn vinnur ekki
aðeins tíu, ekki tuttugu, held
ur tuttugu og fiimm þúsund
k‘alla.“
Hann dró báða menni.na
nálægt sér og hvíslaði ei.n-
hverju að þeim. Slöngu-
Matti fussaði, en Shmule var
alvarlegur. Herra Kandinsky
Eftir Wolf
Mankowitz
sagði aftur: — Gangi honum
vel! og svo hringdi bjallan.
Hún bergmálaði vel í allri
kyrrðinni, sem varð.
Jói sat á sætisbrúninni til
þess að hann sæi yfir höfuð-
ið á manninum, sem sat fyr
ir framan hann. Höfuðið á
þessum manni líktist engu
fremur en vatnsmelónu. með
örlillu hári tU hliðanna, sem
límt var niður með olíu eins
og það hefði verið málað á.
Um leið og bjallan var búin
að hringja fór hann að tala
seinmæltur og rödd hans líkt
ist mest urginu í hliði, sem
sveiflast til og frá á ryðguð
um hjörum í miklum vindi.
Konan við öilið hans var með
gráti hár með permanent lið-
um í, hún veifaði hendinni
og talaði aldrei nema til að
segja: „Fáðu þér hnetu.“
Maðurinn hjálpaði Jóa mik
ið, því að hann útskýrði .alla
keppnina tak fyrir tak ei,ns
og sérfræðingur.
Fyrst gengu keppinautarn
ir hringinn í kringum hvorn
anna og biðu eftir opnunar-
leiknum. Maðurinn með á-
málaða hárið sagði: - Horfðu
á þá. Emma; hann ræðst á
hann um leið og hann sér sér
færi á; sjáðu, nú kemur það
— Nei bíddu við, núna - nei,
það gekk ekki, hann bíður
eftir að koma klípunni við.“
Slangan gerði sig líklegan
til að stökkva á Shmule, sem
stóð nú^grafkyrr og beið. En
um leið og Slangg.n beygði
sig í hnjánum til að stökkva
vék S’hmule til hliðar og
Slöngu-MatT datt þunglama
lega á andlitið.
- Hann missti hans, sagði
maðurinn með ámálaða hárið
og um leið og hann sagði
þetta stökk Sh.mule á Slöngu
Matta oý tók um báða fót-
leggi hans fyrir neðan hné og
togaði snöggt.
— Ó! stundi Slöngu-Matti. I
— Úff! sagði maðurinn
með ámálaða hárið. — Hann
er búinn að ná gamla kálfa- j
takinu á honum. 1
Slöngu-Matti hristi sig
eins og eðla og hné hans
losnuðu og Shmule féll.
Slöngu-Matti tók um fótlegg
og mjöðm S’hmule og ætlaði
að varpa honum alveg til
jarðar, en Shmule þrýsti með
báðum höndunum á strigann
og þrýsti líkama sínum að
rfifbeinum Slöngunnar eins
og væri ’hann stríðsvagn.
Slöngu-Matti féll á kaðalinn
og bjallan hringdi.
Shmule fór ‘í hornið sitt,
en Slöngu-Matti elti hann.
Mannskapurinn kallaði ein-
um rómi: — Líttu við! og
Shmule leit við og tímavörð
urinn stökk fram fyrir
Slöngu-Matta og ,neyddi
hann til að hverfa í hornið
sitt. Slöngu-Matti var voða-
lega reiður og hann ýtti að
stoðarmönnum slnum frá
sér, tók stplinn sinn og rak
hnefann gegnum sætið.
„Uss“, sagði maðurinn
með ámálaða hárið“, hví
lík lota, bölvaður auminginn
að ráðast svona á hann eftir
að lotunni var lokið. Djöfuls
ihlandkanna er maðurinn“.
„Fáðu þér hnetu Feddi?“
sagði konan með permenent
liðaða hárið.
,„Svínið!“ sagði Sonpa með
tári,n í augunum. „Sáuð þið
þetta?“
Aðístofalrmennirnir nudd-
uðu þá og veifuðu með hand
klæðunum og glímukapparn
ir skyrptu í föturnar og önd
uðu djúpt og reglulega og
litu hvor á annan yfir gólf-
ið og hlustuðu á ráðlegging
ingar framkvæmdastjór-
anna. Nú kallaði mannfjöld-
inn ekki lengur: „Hendið
þeim út“. Allir sáu að þetta
var raunverulegur bardagi.
Nú hringdi bjalVm í aðra
lotu.
Slöngu-Matti hentist úr
horninu sínu, fingur hans
voru krepptir til að grípa í
Shmule, andlit hans stein
gerft og vöðvar líkama hans
'stirðnavir. Suhmule beygði
sig saman eins og pardusdýr,
sem bíður eftir að stökkva.
Framhald af 3. síðu
bátar með allt frá 100 tunnpm
upp í 500. Síldin fór t.l ýmissa
frystihúsa og fiskvinnslustöðva
hér í bæ, og var unniö að sölt-
un hennar og frystingu í gæi-
kvöldi: Nokkur hörgull var a
stúlkum 11 söltunarstarfa,
þrátt fyrir nukla oitirvinnu.
Sí’cin, sem veiddist við Jök
ulinn, var öll á svæðinu frá 20
mílum og upp í 45 mílur vest
ur af honum. Erfitt var að eiga
við hana, þar sem hún var
bæð stygg og stóð mjög djúpt.
Kvikmyndir
Framhald af 1G. síðu.
að innfiutningur á lúxusvarn-
ingi, e ns og myndavélum og
filmum í þær og svo hráfilm-
um íil iðnaðar hefur ekki ver
ið aðgreindur enn, og kannski
varla von, þar sem það er fyrsfc
nú á síðustu árurn, sem einhver
alvara er að færast í menni
hvað snertir íslenzka kvik-
myndaframleiðslu.
Útlendingar, sem hingað
koma til kv kmyndatöku þurfa
ekkert að borga eða sáralítið,
en þelta þýðir það, að innlend
fyrirtæki verða að vinna'að
kvikmyridatöku hér í melri ogí
minn' samvinnu vð erlend fyr
irtæki, sem auðvitað vilja hafa
eitthvað fyrir sinn snúð, Og
þannig mun þetta verða, unz
hinum yngsta iðnaði vorum,
kvikmyndagerðinni, verður
veitt sams konar ív lnun og t.
d. hjá frændþjóðum vorum.
Þar þykir sjálfsagt að í-
þyngja ekki kvikmvndagerð
me®ri?ií m:klum tollum, enda^er
kvikmyndagerð þess háttar æv
intýri, að ef vel tekst háf^
þjóð r af því bæði sóma og fé.
Stórbruni
Frarrih af 1. síðu.
hússins op' stafaði af honum
gífurleg sprengihsetfca, þar
sem lítið var í honum. Lagði
slökkviliðif, mikla áherzlu á
að dæla vatni á tankinn, en.
svo var hitiiin mikill, að vatn-
ið sauð jafnóðum og það
snerti lankinn.
Reykmökkurinn var gífur-
legur og eldhafið óskaplegt. —
Var frystihúsið sjálft í tölu-
verðri hættu wn tíma, en mik
il áherzla var lögð á að bjarga
því
Múgur og margmenni þyrpt
ist á vcttvang, strax og elds-
ins varð vart og olli ýmsurn
töfum. Ógrvnni bíla safnaðist
að staðnum og þvæUlust fyrir
á veginum. þar sem bruna-
verðir þurftu að koma fyrir
vatnsslöngum. Er það raunar
ekki í fyrsta skioti, sem slíkt
kemur fyrir. þrátt fyrir marg
ítrekaðar aðvaranir til almenn
ings um að hóoast ekki of
nærr.i eldstöðum eða slysa-
stöðum, svo að lögregla og
slökkvilið séu ekki tafin í
björgunarstörfum.
Alþýðublaðið — V- nóv. 1961 15