Alþýðublaðið - 03.12.1961, Blaðsíða 7

V
?! rllllVÍ' Ull i 4 4\
...-•■riL’.
IÐAEIGENDUR
Maður stormsins
Lækkið v'ðhalds-
kostnað bifreiða
yðar — forðist
stór bilanir. —
Látið Bílaskoðun
h.f. segja yður
um ástand b'freið
arinnar. í skoðun
argjaldinu er xnni
falið framhjóla-
og stýrisstiill ng
ásamt mótorstill-
ingu. —
Pantjð tíma í
síma 13-100.
Hjólbarðar teknir
undan og jafn-
vægi þeirra athug
að, rétt jafnvægi
stóreykur end-
ingu hjólbarð-
anna og stýrisbún
aðarins. ■— Stór
hluti af bílum á
íslandi hafa
ranga hjólastill-
ingu, eða eru
st.lltir fýrir
hægri handar
akstur.
Hluti af skoðun-
ar- og stillitækj-
um stöðvarinnar.
Hemlar athugaðir
með fullkomn-
ustu tækjum, sem
völ er á. — Jafn-
ir hemlar m.nnka
hjólbarðaslit, og
stórauka aksturs-
hæfni bifreiðar-
innar.
Skoðun rafkerfis
og stilLng hreyf-
ils er framkvæmd
með fullkomn-
ustu tækjum, sem
völ er á.
Framhjóla og stýr
isst.lling og rann-
sókn á stýris-
búnaði er fram-
kvæmd með fuli-
kopmustu tækj-
um sinnar teg-
undar.
Framhald af 3. síðu.
en einnig þann skammt stefn-
unnar virðist Hannes hafa inn
tekið með varfærni. Hann seg
ir í kvæði um landið:
Jafnvægi fram-
hjólanna og fram-
hjólalegur athug-
að, hjólunum er
snúið upþ í 122.
km hraða
BILASKOÐUN H.F.
Skúlagötu 32
Sími 13-100-
Land mitt, þú ert sem
órættur draumur,
óráðin gáta, fyriheit.
Hvenig hann ræðst þ nn
hv.'rfingastraumur
hverfulla byija —■ enginn
vejt.
Hvað verður úr þínum
hrynjandi fossum?
Hvað verður úr þínum
flöktandi blossum?
Drottinn lát strauma af lífs-
- sóla.- Ijósi
iæsast í farveg um hjartn-
anna þel. •
Varna þú byljum frá óláns-
ins ósi.
Unn oss að vitlcast og
þroskast.
Gef heill, sem er sterkari’
en Hel.“
Þrótt fyrir allan sterkan
vilja, er framtíðin óráðin gáta.
— og drottinn, einn fær því ráð
ið, að fleytan komist í höfn.
En hinn sterki vilji er samt
sem áður „fyrsta skilorð full-
komins lífs“. Og það, sem
dugir, er að vilja berjasi gegn
storminum, keppa til bet.ra lífs
og sýnakarlmennsku. „Rórnan-
tískar" lýsingar Hannesar á
náttúrunn; eru um leið hvatn-
ing, hann biður um, að hið
fagra megi gefa arð og betra
líf.
„Kraftinn hún finnur: Öfl í
æðum funa,
ólgandi fossa kynjamögnin
duna.
Auðlindir sjávar ótæmanai
bruna.
Ónotuð frjógnóít be-skju
vekur muna.“
Þarna kveður við líkan tón
og hjá Einarj Benediktssyni í
Dettifoss.
„Hve mættf bæta lands og
lýðs vors kjör
að leggja á bogastreng þinn
kraftsins ör —
að nota máttinn rétt f
hrapsins hæðum.“
„Hér mætti leiða líf úr
dauðans örk
og ljósið tendra í húmsins
eyðimörk
vð hjartaslög þíns afls
í segujæðum.“
Og það verður ekki Hannesi
þyrnir í augum, þótt þrándur
styrkum lund,
en gráfeysknu kvistina
bugar og brýtur,
og bjarkirnar treystir um
leið og þú þýtur.
Ég elska þig, elska þig,
eilífa stríð,
með ólgandi blóði þér söng
rninn ég býð.
Þú alfrjálsi loftfari, hamast
þú hraður;
hugur mlnn fylgir þér,
djarfur og glaður.“
Að elska stríð'ð ætti ekki að
vera slæmur eiginleiki stjórn-
málamanns. Og -Hannes Haf-
stein átti í m'klu s'ríði. En
karlmennskan brást ekki. Og
hann óskar þess líka að fá að
beita henni.
„Ég vildi óska það yrði nú
regn
eða þá bylur á.Kaldadal,
og ærlegur kalrisvali okkur
1 gegn
ofan úr háreistum jöklasal.
Að kljúfa rjúkar.di kalda
gegn
það kæt r hjartað í vöskum
hal. —
Ég vildi það yrði nú ærlegt
regn
og íslenzkur stormur
á Kaldadal."
En íslenzki stormur'nn á
Kaldadal er ef til vill hlýrri,
þrátt fyrir allt en stormur
stjórnmálanna. Honum ,scm
þótti svo „h'mneskt að lifa“
urðu síðustu dagarnfr erfiðir.
„Lífið er stutt“, segir hann, —
og æskugleðin stillist. Ungi
maður'nn sem vaknar við foss
inn sér æskublóðið „með æði
gangi og töfraglaumi“ í ólgunni
og:
„Hann sér hve ólgan í far-
veg fellur,
og flóðið stillist í bölckum
kaf'o.
Hvort fer um urðargrjót
eða hellur,
að endingu fer bað í djúpa
hafið —
í hafið, hafið —“
Og eftjr lát konu sinnar seg
ir hann:
„Ég er ei söngvinn svanur
né sviffrár valur. Nei.
Veikur og vesall maður,
sem veld mínum hörmum
ei,
É
»n er þá til eiriskis barizt?
Er nokkuð eftir, þegar spjaldið
Kínverjar...
einlngu. Og friðsamleg sambúð
þýði ekki að stéttabaráttunni sé
lokið. f
sé í götunni.
,jÉg elska þig, stormur,
sem geisar um grund
og gleðiþyt vekur í blað-
Hafstein gaf. framtíð sinni í
arf drjúgan hluta af frelsi
landsins. Það er megin orsök
þess, að hans er minnzt í dag.
Framh. af 10. síðu. '
Moskvu 1957 og 1900 hafi verið
staðfest, að svo lengi sem heims
veldisstefnan er t.l má búast við
styrjöld og árásum. Hms vegar
geti járntjaldferíkin hindrað
styrjöld með styrk sínum og
Erlendir send ráðsmenn í Pek-
ing segja, að greinin sé nýtt
merki um deilurnar rnilli Pek-
ing og Moskvu að því er varðar
afstöðuna til vestvænna landa
og ráðin til útbreiðslu komm-
ún.smans.
Bóka- og vörumarkaður
hefst í Listamannaskálanum
á mánudagsmorgun.
Kynngimögnuð
ævisaga
Saga eins mesta ritsnillinga
19. aldarinnar, Fjodors Dosto
évsikis.
„Hamslausar hvatir, trylltar
tilhneigingar, sjúkleg við-
brögð líkama og sálar fylla
minnisverðar síður sagna
hans eldi og ókyrrð. Þó er
vart nokkurt verka hans eins
furðulegt, rómantískt eða á—
stríðyþrungið og ævi hans —
einkum undiríheimalíf hane,
sem hann eyddi með vændis
konnm, giftum hugsjónakon
um, heimskonum fögrum og-
öllum óháðum og ungum stúlk
um, sem sóttust eftir nautn
um o g fórnuðu sér fúslega,“'
segir höfundurinn, hinn kunnj
rithöfundur IVIarc Slonum um
Dostoévsky, én öll frásögm
hans er byggð á vandlega
könnuðum neimildum.
*•
Stórbrotin
norsk
ættarsaga
SILKISLÆDAN
eftir ANITRU.
Sagt er frá Halldísi, sem al—
mannarómur var farinn ait
kalla „huldukonuna fögru á»
Steinum". Á nágrannastór—
býlinu gengur á ýmsu, ea
þar halda mæðgurnar miklar
veizlur, eignazt elskhuga, cn
eiginmaðurinn leitar huggun,
ar í flöskunni fríðu. Og á
þriðja búgarðinum býr ekký-
an káta, sem dréifir út kvtlc
sögum og situr á næturfunól
um með bústjóra sínum. Þact
er einstæðinguririn Jóbann,
sem leysir vandann, um lei2>
og hann afhendir Halldfsi
silkislæðuna og segir: „Hún
á að minna þig á það, að þú
átt að fyrirg-efa öllum, seir»
hafa gert þér illt.,‘
Stórbrotin hók, eftir frægart
nors'kan rithöfund, skáldlvon«
una Anitru.
Bókaverzlun ísafoldar.
—- 3. des. 1961 J j
AlþýðublaSið
í «•■ '■-< ÍÍÞ.