Alþýðublaðið - 11.04.1962, Blaðsíða 15

eftir Jean Carceau \
urinn leit sérstaklega mikið upp
til Clarks og Clark fór oft með
hann með sér á veiðar.
í fyrstunni lifðu þau óbreyttu
lífi því Clark þurfti að leggja
hart að sér til að ná upp á tind-
inn og Itia hélt aðeins veizlur um
helgar. Hún sá um fjárhagshlið-
ina og sagði að hvorki gjafir né
nein eyðslusemi kæmi til greina
fyrr en allar skuldir Clarks hefðu
verið greiddar.
Veiðar og útilegur voru aðal-
áhugamál Clarks og hann lang-
aði til að Ria kæmi með sér. —
Hann fór með liana á eftirlætis-
staði sína.
Einn þeirra var veiðikofi Gib-
son hjónanna í Oregon. Veiði-
kofinn var nefndur WE ASK U
INN og var í raun og veru eng-
inn kofi heldur stærðar bygg-
ing með risastórri setustofu,
stórum steinarmi og djúpum
þægilegum stólum og sófum.
Gestakofar voru umhverfis inn
milli trjánna.
Gibson hjónin áttu þrjár litl-
ar dætur; Sybil, sem var fjög-
urra ára, Carol, sem var tólf og
Vee, sem var tíu ára. Clark þótti
vænt um alla fjölskylduna og
fannst hann eiga heima hjá
þeim.
„Ria var vingjai-nleg kona en
hún var mjög stolt. Hún fór ekki
á veiðar, hún sat bara og beið
eftir Clark”, segir Sybil.
Aðrir vinir Clarks voru Harry
og Nan Fleichmann ein af „Ger”
Fleichmönnunum. Faðir Harrys
og föðurbróðir hans Max höfðu
komið með gerið til Ameríku og
kynnt það ameríkönuin.
Harry átti skotklúbb og Clark
fór oft með Riu þangað þótt
hún skyti ekki. Satt að segja bar
fljóllega á' því að Ria var að-
eins áhorfandi en ekki þátttak-
andi í áhugamálum Clarks.
„C-lark var á leiðinni að verða
stjarna”, segir Nan Fieichmann
„Hann fékk góð laun i fyrsta
skipti á ævinni og hann fór vel
með peningana. Hann sagði mér,
að æðsti draumur sinn væri að
eignast tuttugu þúsund dali í
reiðufé".
Þegar Clark mætti til vinnu
við „Susan Lenox” á móti Greta
Garbo var hann mjög tauga-
óstyrkur og dauðhræddur við
stjörnuna, en Robert Lennox,
stjórnandinn sagði honum að
slappa af, hann ætti eftir að kom
ast að raun um að hún væri dá-
samieg.
Allir virtust dá hana og Clark
komst að raun um að- hún var
vingjarnleg og mjög samvinnu-
þýð. Hann dáðist að einbeitingu
hennar á sviðinu og að því að
hún gekk að leik sínum sem
hvem annarri vinnu. Á mínút-
unni klukkan fimm dag hvern
hætti ungfrú Garbo að leika,
sama á hverju gekk. Þetta hafði
mikil áhrif á Clark. Hann ákvað
að einhvern tímann skyldi koma
að því að hann fengi slík skil-
yrði sett inn í SINN samning.
Það var mikil upphefð fyrir
hann að leika á móti Grétu og
nú fékk hann hlutverk stjórn-
málamanns í „Djöfulóður” á móti
Joan Crawford. Og hans næsta
hlutverk var flugmaður í „Flug-
menn Vítis” ásamt Wallace
Beery og þar á eftir kom prest-
rinn í „Sirkus-Polly”.
Marion Davies' lék aðalkven-
hlutverkið í „Polly” og Wjlliam
Randolph Hearst kom oft i heim-
sókn í kvikmyndaverið. Hann
dáðist að leik Clarks og vaxandi
hylli hans og lagði að honum að
heimta laúnahækkun.
„Ég bað linnn líka um þ'íRa”,
segir Ria. „Nótt eftir nótt- kom
liann dauðþreyttur heim osku-
reiður yfir því að hinir leikar-
arnir í myndinni fengu hærri
laun en hann. Honum fannst
hann vera lítillækkaður og hans
mikla stolt var sært þegar laun
hans voru lægri“.
„Flugmenn Vítis” fékk mjög
góðar viðtökur. Clark þorði loks
að fara að : áðum Riu og Hearts
og heimtaði launahækkun. Kvik-
myridafélagið - krifaði undir nýj-
an tveggja ára samning handa
honum og þav fékk hann tvö þús-
und dali á viku.
Nú fór P:a að sjá svo ti! að lff
Clarks yrð: -:rs og benni fannst
líf ungs u'- indi kvikmynda
leikara ei>' vera. i úin ’i-’fði
alltaf umgengist „fínna“ fólk
kvikmyndaborgarinnar svo sem
David Selznick hjónin, Mary
Pickford, Sam og Francis Gold-
wyn, Norma Shearer, Irwing
Tlialberg og aðra frámámenn
Hollywood.
Hún hélt veizlur og siglingar-
ferðir og helgarferðir til San-
Simeon. Clark fannst þetta
skemmtilegt í fyrstu en hann var
mislyndur, í margar vikur gerði
liann ekki annað en fara á veið-
ar”, segir Ria. „Honum leið allt-
af bezt í íþróttafötum. Clark þjáð
ist af minnimáttarkennd og hann
var mjög viðkvæmur”, segir hún
ennfremur. „Ég minnist þess
þegar liann keypti sér sinn fyrsta
dýra bíl. Bíllinn var mjög áber-
andi og hann var að springa úr
stolti, þegar hann ók honum að
kvikmyndaverinu. En svo fór
fór einhver niðrandi orðum um
bílinn, og Clark tók það alvar-
lega. Hann seldi bílinn umsvifa-
laust og tapaði stórfé".
„Og sama máli gegndi um föt-
in lians”, segir hún enn. „Ef eitt-
hvert gagnrýnandi orð féll um
klæðaburð hans þá fór hann
aldrei í þá flík meira. Ég reyndi
að telja í hann kjark og fá hann
til að berjast og segja: „Þetta
fellur mér í geð, hvað svo sem
þér finnst”, en hann fékkst aldr-
ei til þess.
Þó að Clark hefði lært að
sitja hest fyrir hlutverk sitt í
„Eyðimörkin” hélt hann áfram í
reiðtímum í Valdez Reiðskólan-
um í Coldwater Canyon. Valdez
hjónin voru þekkt sem Val og
frú Val og voru bæði óvenjulega
góðir riddarar.
„Clark sat hest mjög vel”, seg-
ir frú Val. „Hann lærði líka að
snara og tókst það sæmilega".
Norma Shearer eiginkona Irv-
ing Thalbej-g og „Ðrottning“
Metro valdi Clark til að leika á
móti sér í „Einkennilegur milli-
leikur”, þar sem Clark lék hinn
skilningsgóða og þolinmóða elsk-
huga — liann græddi ekkert á
þeirri kvikmynd en aftur á móti
jók næsta kvikmynd hylli hans.
Það var „Rautt ryk” með Jean
Hai-low og þar lék Clark á ný
hinn karlmannlega karlmann. Sú
kvikmynd gekk mjög vel.
Rétt áður en Clark lék í „Ein-
kennilegur millileikur” skildu
þau Ria í fyrsta skipti. Ria tók
börnin og fór með þau til New
York. Þegar kvikmyndatökunni
var lokið hringdi Clark til henn-
ar og bað hana um að koma aftur
til sín. Þau sættust og bjuggu
saman eins og ekkert hefði í skor
izt.
„Clark þjáðist af öryggis-
leysi‘„ segir vinúr hans. „Skyndi
leg almenningshylli hans bæði
ruglaði hann og kom honum á ó-
vart og hann vissi ekki hvað
hann átti af sér að gera. Honum
fannst hjónaband sitt og Riu
þvingandi en hann hélt daf:ða-
haldi í liana samt því þar Jann
liann styrk og uppörvun".
1932 var Paramount kvik-
myndafélagið á niðurleið cn
stjórn félagsins batt miklar von
ir við kvikmyndasögu sem köll
uð var „Ég á engan mann“. Þetta
er gamanleikur um töfrandi fjár
hættuspilara og bókasafnsvörð í
Ævisaga
GABLE
smábæ. Miriam Hopkins var ráð
inn sem bókavörðurinn og Wes
ley Ruggles sem stjórnandi.
En ungfrú Hopkins hætti við
að leika hlutverkið og Carole
Lombard var falið það Ruggles
lagði til að Clark yrði látinn
leika fjárhættuspilarann. Hann
mundi eftir honum frá því að
hann var aukaleikari sem fékk
fimm dali á dag.
Stjórn Paramounts efaðist um
að Clark gæti leikið gamanhlut
verk. Þeir álitu hann „morð-
ingja“. En samt var samið við
Metro um lán á Clark.
Clark og Carole féll vel hvort
við annað frá byrjun.
Og þau léku mjög vel
saman“, segir Ruggles. ..Ég dáð
ist mjög að því hvílíkum fram-
förum Clark hafði tekið. Dag
nokkurn fór ég inn í búnings-
herbergi hans til að spyrja
hann hvernig allt gengi. Clark
áleit að hann myndi ekki standa
lengi á tindi frægðarinnar og
hann sagði Ruggles að h'ann ætl
aði að reyna að moka inn pen-
ingupi meðan hann gæti“.
Ruggles fannst Clark J>>ög
stundvís og áhugasamur. Clark
sótti hann oft til að ræða við
hann um ýmis atriði og stund-
um lagði hann til að einhverju
atriðinu væri breytt en hann vís
aði alltaf til Ruggles sem dóm-
arans. „Þú ræður hér“, sagði
hann.
Það tók sex vikur að taka
myndina og Clark og Carole
voru sífellt að leika hvort á
annað. I veizlunni sem haldin
var þegar kvikmyndatökunni
var lokið gaf Carole Clark stórt
svínslæri með mynd hans á og
]hari)i gaf henni risastóra út-
jaskaða ballettskó í kveðjuskyni.
Næstu þrjár myndir C:>i'ks
fengu lélegar viðtökur og í kvik
myndinni ,,Dansmærin“ fékk
hann ekki aðalkarlhlutverkið.
Clárk féll þetta mjög illa og:
hann fór og kvartaði á skrifstof
unni. í refsingarskyni var hann
lánaður til Columbia til að leika
í kvikmynd sem Frank Capra"
ætlaði að taka.
Þessi kvikmynd var gaman-,
mynd byggð á sögu eftir Samu
el Hopkins Adams og fjallar um
ríkan erfingja sem strýkur að
heima og eyðir nóttunni í spor
vagni frá Miami til New York
ásamt blaðamanni.
MGM hafði upphaflega átt
réttinn að kvikmyndinni en-
selt hann til Columbia sem þá
var lítilfjörlegt félag samanborð
ið við MGM. Harry Cohn for-
stjóri Columbia hafði upphaf-'
lega ætlað sér að hafa Myrnu
Loy og Robert Montgomery sem
aðalleikara. Myrna las handrit-
ið og afþakkaði boðið og þegar
Cohn fór til Louis B. Mayer til
að fá Montgormery lánaðan
taldi Mayer hann á að taka held
ur Clark.
„Clark æddi heim, hann hót-
aði að hætta hjá Metro, hann
hótaði að rjúfa samninginn",
segir Ria. „Ég sagði honum að
gera það ef liann áliti að hon-
um liði eitthvað betur en að
það væri réttara af honum að.
leika í kvikmyndinni og gera sitt
bezta og vita hvað skeði".
Claudette Colbert átti að leika*
á móti Clark og þau báaru sam
an ráð sín.
„Clark var ekki beint óánægð’
ur með söguna", segir Claud-
ette. ,,Ilann var aðeins reiður
yfir að MGM hafði lánað hann.
Ég tók hins vegar boðinu tveim
höndum: ég hafði aldrei hitt
Clark en mér fannst hann stór-
CLARK fór víða til kvikmyndagerðar og aragrúi kvikmynda-
stjarna lék á móti honum. Hér er ein:°‘Sophia Loren. Myndin er
tekin í Napólí 1960.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 11. apríl 1962 15