Alþýðublaðið - 19.05.1962, Page 7

Soffía Ingvarsdóffir:
Uppeldis- og
/
skóBaheimili
fy rir stillkur
ÞAÐ er staðreynd því miður
að hér í borg er nokkur hópur
af ungum stúlkum, sumum
kornungum, sem eru á glap-
stigum siferðiiega. Þær neyta
óspart áfengis lifa lauslætis-
lífi og hverfa sólarhringum
saman frá heimilum sínum.
Margar þessar ungu stúlk-
ur hafa þá stóru afsökun, að
þær eru frá óregluheimilum
og hafa alist upp í meira og
minna umkoinuleysi.
Forráðamenn stúlknanna fá
sjaldnast ncitt aðgert sjálfir
og leita því til lögreglu, barna
verndarnefndar, áfengisvarna-
nefnda og fleiri. En þessir að-
ilar hafa engin tök á að bjarga
stúlkunum, fjarlægja þær frá
slæmu umhverfi og slæmum
félagsskap, — af því að hér
á landi er ekki til nein upp
eldisstofnun fyrir þær.
í þetta stórri borg, hafnar-
borg með allf jölmeúnu er-
lendu varnarliði á næstu grös
um og með því sjálfræði og
agaleysi, sem æska okkar býr
við er ekki að furða þó svona
vandamál geti skapast.
En ef þetta er látið afskipta
laust af því opinbera þá finnst
æ fleiri telpum þetta aðeins
agalega spennandi leikur.
Hver hugsar um endinn,
þegar ævintýrið er að byrja.
En afleiðingarnar birtast i
varanlegum drykkjuskap, litl-
um föðurlausum börnum og
uppgjöf gagnvart lífinu. Mis
heppnaðir einstaklingar eru
dýrir þjóðfélaginu.
Flestar þessar stúlkur ekki
síst kornungu stúlkurnar gætu
komist á réttan kjöl ef þær
fengju aðhald og rétta með-
ferð.
í þessu sambandi skal þess
getið, að í fáein ár undanfarið
hefur verið samið' við Dan-
mörku um það að senda megi
héðan allt að 5 stúlkur ár-
lega á uppeldisheimili þar.
Þetta hefur verið gert og í
sumum tilfellum gefið góða
raun í öðrum ekki.
Það segir sig sjálft að ekki
er liægt að senda hvaða stúlku
SOFFIA INGVARSDOTTIR
sem er í erlendan skóla. En
greindar stúlkur, sem hafa
þroska til að laga sig eftir nýj
um staðháttum og læra málið
geta haft gagn af þessu.
Á þessu vandamáll ungu
stúlknanna okkar er ekki til
önnur varanleg lausn, en koma
upp skóla- og uppeldisheimili
fyrir þær. Jafnvel það eitt að
slik stofnun er til skapar að
hald.
Nú er svo komið að við eig
um sérmenntaðar konur til
að veita slíkri stofnun forstöðu
en á það hefur skort.
Ríkið hefur veitt á fjárlög
um siðustu ár nokkurt fram
lag til uppeldis- og skólaheim
ilis fyrir stúlkur. Því er tíma
bært að hefja framkvæmdir
í þessu máli.
Samkvæmt lögum ber rík-
inu að koma upp slíku skóla-
heimili fyrir stúlkur. Þar sem
það er Reykjavík sem lang-
mesta þörf hefur fyrir afnot
af þessu heimili ætti borgar
stjórn að beita sér alveg sér-
staklega fyrir framgangi
þessa máls og fá stuðn-
ing bæði einstaklinga og
opinberra aðila, sem skilja
þessi mál og vita hve þörfin
er brýn. Með því móti kemst
skriður á þetta menningar- og
líknarmál.
Verzlun B.H. Bjarnason hi.
i
opnar aftur í dag glæsilega sölubúð á sama stað og áður,
með glæsilegu úrvali af búsáhöldum og ýmsum öðrum
fallegum vörum mjög hentugum til gjafa.
Lítið inn í dag og athugið hvað yður vantar.
Verzlun B. H. Bjarnason h.f.
Aðalstræti 7, Reykjavík.
ENN birtum við mynd af Soffíu Loren, aff sjálfsögffu til aff gleffjl
atigu lesantíans. í skýringum, sem myndinni fylgdu, segir, aff lík- ^
ama hennar sé „slegiff upp“ á tjaldinu ti! aff aiiur heimurinn geti |
glápt á, — en sjálf þráir hún fyrst og fremst einveru og friff.
,Reykja-
nesinu'
svarað
Framh, af 4. siöu
reyndist þar nýtur og traustur
maður. Eg sagði áðan að allir
skildu tilgang skrifanna um
Björn. Hann er reynt að lítil-
lækka í því skyni, að hann eigi
erfiðara um vinnuval, en hver
er tilgangurinn með þessari ó-
smekklegu sneið að Alfreð
Gíslasyni, um það brjóta ýmsir
heilann hér syðra. Björn var í
vetur landformaður á mb. Guð-
finni og mun honum sem okkur
hinum hafa vegnað vel í hinu
nýja starfi.
Að síðustu birti ég þ^ð, sem
Reykjanesið segir um Hilmar
Jónsson :
„Iíilmar Jónsson, er formlega
genginn í Alþýðuflokkinn, og
er því framkoma hans öll og
störf við bókasafnið undir ör-
uggri vernd alþýðuflokksmeiri-
hlutans í stjórn bókasafnsins.”
Eg geri ráð fyrir að fáum Suð-
urnesjamönnum komi til hugar
að misferlis gæti í störfum Hilm
ars, en svo mætti þó ætla eftir
lestur Reykjanessins. Þegar
hann tók við bókasafninu hér
1958, muna allir hér syðra, að
allt safnið var í megnustu ó-
reiðu og oftast til lítils að fara
i það til að leita sér að bókum.
Undir stjórn Hilmars er það nú
orðið eitt útlánahæsta bæjar-
bókasafn á landinu.
Einhvernveginn finnst mér
að margnefndur greinarhöfund-
ur sé persóna með ríka minni-
máttarkennd. Persóna, sem
margt hefur reynt um dagana
en fátt tekizt.
Lögreglumálunum í Keflavík
var svo háttað, að mikið af störí
um hennar var til einskis og
skýrslufjöldi, sem við urðum
þar af leiðandi að senda frá
okkur mun meiri en annars stað
ar á landinu. Við reyndum með
góðu að fá lagfæringu á þessurn
málum síðustu árin, án árang-
urs. Okkur var því ekki einung-
is rétt, heldur skylt, að kæra A.
G. fyrir vanræltslu hans í með-
ferð opinberra mála. Um þaff
bil þrem mánuðum eftir að
dómsmálaráðuneytinu barst
þessi kæra, birti það opinber-
lega skýrslu þess efnis, að störf-
um A. G. hafi verið ábótavant
og þar með var fengin staðfest-
ing á réttmæti kærunnar, sem
við lögðum inn í ráðuneytið um
þetta mál. — Getur slík van-
ræksla sem hér um ræðir varð-
að fjársektum eða fangelsi. Það
vita allir, að dómsmálaráðu-
neytið sýndi mildi í þessu máli
og geri ég ráð fyrir, að það hafi
haft leyfi til þess, enda málið
búið að vera liávaðas'amt og Al-
freð eflaust erfitt. Það vekur
hins vegar alltaf deilur og um-
tal, þegar háttsettum embættis-
mönnum er sýnd mildi í málum
sem þessum, því opinber mál
eru viðkvæm og vissulega þurfa
bæjarfógetar og sýslumenn a'ð-
hald, þannig, að lög um meðferð
opinberra mála, nái jafnt yfir
alla, hvar sem þeir eru búsettir
á landinu.
Að lokum vil ég segja þetta
við ritstjóra og ábyrgðarmann
Reykjaness, Helga S. Jónsson:
Atvinnurógur er mjög alvarlegt
mál, ekki sízt, þegar hann er
rekinn í opinberum blaðaskrif-
um. ,En við eigendur og útgef-
endur Reykjaness, vil ég segja :
Það er mikill löstur á ykkur og
ykkar blaði, þegar það birtir á-
byrgðarlaus skrif óvandaðs að-
ila um íbúa þessa bæjar, skrif,
sem greinarhöfundur getur á
engan hátt staðið við. Slíkt nær
ekki einungis líklega til þeirra,
sem á er ráðist. Óvönduð blaða-
mennska er ævinlega líkleg til
að leiða illt af sér, og eins og
málin standa nú, þá væri ykkur
mestur sómi að því að útiloka
sem mest af sora frá blaði ykk-
ar, því ekki munuð þið að
minnsta kosti öll, styðja svona
skrif.
Sá, sem raunverulega bætir úr
því, sem aflaga fer, sýnir heil-
brigði og manndóm, sem ^allir
hljóta að virða. Reynslan ■skc-r
úr um það, hvort þið berið gæfu
til þess.
i'
Keflavík, 16. maí 196“?.
Hafsteinn Magnússon.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 1962 19. maí J
JKl^.í'túJÍ' .'/• .i'íú! hiji ÍU 3