Alþýðublaðið - 26.05.1962, Qupperneq 15

(> t> 0 [> FRÁ SOVÉT
Rosa K-lebb gaf henni engan
tíma til umhugsunar. Hún sett-
ist niðúr gegnt henni og lagði
hendúrnar flatar á borðið. „Og
nú snúum við okkur að verkinu,
félagi”. Valdsmannstónninn var
aftur kominn í röddina. „Það er
margt, sem þarf að gera”. Hún
hallaði sér fram. „Hefur yður
nokkurn tíma langað til að búa
erfendisí, félagi? í erlendu
landi?”
Kampavínið var farið að hafa
sín áhrif á Tatiönu. Sennilega '
var verra í vændum, en nú væri
bezt að það kæmi strax.
„Nei, félagi. Ég er hamingju-
söm í Moskva”.
„Hefur yður aldrei dottið i hug
livernig það kynni að vera að búa
á vesturlöndum — með öll þessi
fallegu föt, jazz og nýtizku föt?”
„Nei, félagi”. Hún sagði satt.
Hún hafði aldrei hugsað út í það.
„Og ef ríkið skyldi heimta af
yður að búa í vestri?”
„Þá mundi ég hlýða”.
„Af fúsum vilja?”
Tatiana yppti öxlum, dálítið ó-
þolinmóðlega. „Maður gerir það,
sem manni er sagt”.
Konan þagnaði. Það var kven
legur samsærishreimur í rödd-
inni, þegar hún spurði næstu
spurningar.
„Eruð þér hrein mey, félagi?”
Ó, guð minn góður, hugsaði
Tatiana. „Nei, félagi ofursti”.
Það gljáði á votar varimar í
ljósinu.
" „Hvað margir menn?”
Tatiana roðnaði upp í hársræt
ur. Rússneskar stúlkur eru þögl-
ar um kynferðismál. í Rússlandi
er kynferðislífið líkast þvi, sem
gerðist á Viktoríutímanum. —
Spurningar þessarar Klebb
manneskju voru því viðurstyggi-
legri sem þær voru spurðar með
harðneskjutón opinbers starfs-
manns. Tatiana herti sig upp. —
Hún starði i varnarstöðu i gulu
augun. „Hver er tilgangur þess-
ara persónulegra spurninga, fé-
lagi ofursti?”
Rosa Klebb rétti úr sér. Rödd
hennar varð eins og svipuhögg.
„Munið hvar þér eruð, féiagi. Þér
eruð ekki hér til að spyrja spurn
inga. Þér gleymið við hvem þér
• eruð að tala. Svarið mér!”
Tatiana hrökk í kút. „Þrír
menn, félagi ofursti”.
„Hvenær? Hvað voruð þér
gömul?’” Hörð gul augun litu
yfir borðið í flóttaleg blá augu
stúlkunnar og skipuðu.
Tatiana var að gráti komin.
„í skóla. Þegar ég var sautján
ára. Svo í erlenda málaskólanum.
Þá var ég tuttugu og tveggja. Og
svo síðastliðið ár. Þá var ég
tuttugu og þriggja ára. Það var
vinur, sem ég hitti á skautum’”
„Nöfn þeirra, ef þér viljið
gjöra svo vel, félagi”. Rosa Klebb
tók, upp blýant og dró skrifblokk
að sér.
Tatiana huldi andlitið í hönd-
um sér og fór að gráta. „Nei”,
hrópaði hún milli ekkasoganna.
„Nei, aldrei, sama hvað þér ger-
ið við mig. Þér hafið engan rétt
til þess”.
„Hættið þessari vitleysu”. —
Röddin varð að hvæsi. „Á fimm
mínútum gæti ég haft þessi nöfn
ut úr yður, eða hvað annað, sem
ég vildi vita. Þér eruð að leika
hættulegan leik við mig, félagi.
Þolinmæði mín mun ekki endast
að eilífu”. Rosa Klebb þagnaði.
Hún var of hörð. „Við skulum
láta þetta liggja á milli hluta að
sinni. Þér látið mig fá nöfnin á
morgun. Þessum mönnum verð-
ur ekki gert neitt mein. Þeir
verða spurðir einnar eða tveggja
sþurninga um ýður — einfaldar
tæknispurningar, það er allt og
sumt. Svona setjizt nú upp og
þurrkið tárin. Við getum ekki
verið með meiri kjánaskap”.
Rosa Klebb stóð upp og gekk
kringum borðið. Hún stóð og
horfði niður á Tatiönu. Rödd
hennar varð mjúk eins og olía.
„Svona nú, góða mín. Þér verð-
ið' að treysta mér. Leyndarmál
yðar eru örugg hjá mér. Hérna,
fáið yður dálítið meira kampa-
vín og gleymið þessum litlu leið-
indum. Við verðum að vera vinir.
Við verðum að vinna saman. Þér
verðið að læra, kæra Tatina, að
koma fram við mig, eins og ég
væri móðir yðar. Svonav <ÖBOÍEkið
þetta útóV n ínK5X' 3? issniiio
TatáanK tóte'. vasakíút'-fh' pils'- ’
streng sínum og þurrkaði sér um
augun. Hún rétti út skjálfandi
hönd eftir kampavinsglasinu og
dreypti á því með beygðu höfði.
„Drekkið það út, góða mín”.
Rosa Klebb stóð yfir stúlk-
unni, eins og einhver hræðileg
andamóðir, gaggandi hvatningar.
Illýðin tæmdi Tatiana glasið.
Henni fannst öll mótstaða úr sér,
hún var þreytt og reiðubúin til
að gera hvað sem var til að ljúka
þessu samtali og komast eitthvað
burtu og sofa. Hún hugsaði, að
þannig væri það að vera á pínu-
bekknum, og svona væri röddin,
sem Klebb notaði. Nú, það bar
„En hver er hann? Ég þekki
hann ekki einu sinni”.
Rosu Klebb var skemmt. Þetta
! mundi gefa stelpukjánanum eitt-
hvað til að hugsa um.
„Hann er enskur njósnari”.
„Rogou moiou!” Tatiana greip
hendinni fyrir munn sér, ekki
síður til að stöðva notkun guðs-
nafns en vegna skelfingar. Hún
sat, með allar taugar þandar, og
starði á Rosu Klebb með galopn-
um, hálfdrukknum augum.
„Já”, sagði Rosa Klebb, ánægð
yfir áhrifum orða sinna. „Hann
er enskur njósnari. Ef til vill sá
frægasti af þeim öllum saman.
Og upp frá þessu eruð þér ást-
fangin af honum. Svo að það er
árangur. Hún var leiðitöm núna.
Hún mundi svara.
Rösa Klebb settist niður. Hún
horfði á stúlkuna með móðurlega
grímu.
„Og nú góða mín, aðeins ein
lítil persónuleg spuming í við-
bót. Á milli kvenna. Þykir yður
gott að elska? Hafið þér ánægju
af því? Mikla ánægju?”
Tatiana lyfti aftur höndunum
og huldi andlit sitt. Að baki þeim
heyrðist hún muldra: „Já, já, fé-
lagi ofursti. Eðlilega, þegar mað-
ur er ástfanginn . . „, Setningin
endaði í engu. Hvað gat hún sagt
annað? Hvaða svar vildi konan
fá?
„Og gerum nú ráð fyrir, góða
mín, að þér væruð ekki ástfang-
in.Munduð þér samt hafa gam-
an af því að vera með manni?”
Tatiana hristi höfuðið óákveð-
in. Hún tók hendumar frá and-
litinu og leit niður. Hárið féll
fram um báða vanga. Hún var að
reyna að hugsa, hjálpa til, en
hún gat ekki hugsað sér slíkt á-
stand. Hún var að reyna að
hugsa, lijálpa til, en hún gat ekki
hugsað sér slíkt ástand. Hún
bjóst við .... „Ég býst við, að
það væri undir því.komið, hver
maðurinn væri, félagi ofursti”.
„Þetta er skynsamlegt svar,
góða mín”. Rosa Klebb opnaði
skúffu í borði sínu. Hún tók upp
ljósmynd og ýtti henni til stúlk-
unnar. „Hvað um þennan mann,
til dæmis?”
Tatiana dró myndina varlega
að sér, eins og kynni að kvikna í
myndinni. Hún horfði tortryggn-
islega á laglegt, miskunnarlaust
andlitið. Hún reyndi að hugsa,
imynda sér .... „Ég get ekki
sagt um það, félagi ofursti. Hann
e* laglegur. Ef til vill, ef hann
væriáíllðúp', fi.i&'. aíúrtýtt'ýittýSd'?
ilni^feíövsn
eftir lan Fleming
„Nei, geymið hana, góða mín.
Hafið liana við rúmið yðar og
hugsið um þennan mann. Þér
munuð fá að vita meira um hann
síðar í þessu nýja starfi yðar. Og
nú”, augun glitruðu bak við gler-
in. ..langar yður til að vita, hvert
hið nýja starf yðar á að vera?
Starfið, sem þér, af öllum stúlk-
um í Russlandi, hafið verið valin
til að vinna?”
„Já, vissulega, félagi ofursti”,
Tatiana horfði hlýðin á andlitið
liinum megin við borðið.
Votar varirnar, sem líktust því
helzt, að þær væru úr gúmmíi,
opnuðust. „Það er einfalt, yndis-
legt skylduverk, sem þér hafið
verið valin til að vinna, félagi
liðþjálfi — raunverulegt ásta-
verk, ef svo mætti segja. Þér eig-
ið að Verða ástfangin. Það er allt
og sumt. Ekkert annað. Bara að
verða ástfangin af þessum
manni”.
bezt fyrir yður að venjast tií-
hugsuninni. Og enga Vitleysv^
félagi. Við verðum að vera al-
varlegar. Þetta er veigamikið.
ríkismál, sem þér hafið verjði
valin til að koma fram. Og ná
skulum við snúa okkur að fraftf;
kvæmdaatriðum”. Rosa Klebþ
stanzaði. Hún sagði hvasst: „Og
takið hendina frá fésinu á yður,
Og hætíið að vera með svip, ein^
og lirædd kýr. Setjist upp í stóln
um og takið eftir. Annars hafiST
þér verra af. Skilið?”
„Já, félagi ofursti”. Tatiana
flýtti sér að rétta úr sér og sát
með hendumar í kjöltu sér, eink
og hún væri aftur komin í skóía.’
Hugur hennar var í uppnámi, en
FULLTRÚARÁÐ AlþýSuflokksins í Reykjavíkur hefur nú opnaS
ffestar umdæmisskrifstofur sínar í Reykjavík. Eru þær þessar:
BREIÐAGERÐISSKÓLINN: Sogavegi 76, sími 38210.
SJÓMANNASKÓLINN: Stórholt 1 (efstu hæð), sími 20213.
LAUGARNESSKÓLINN: Dalbraut 1. Sími 380S5.
LANGHOLTSSKÓLINN: Laugarásvegi 29 (efri hæð). Sími 38097.
Umdæmisskrifstofurnar eru opnar ki. 5-10 e. h. Hverfisstjórar >
í hinum ýmsu umdæmum eru beðnir að mæta á umdæmisskrffstof
um sínum öll kvöld kl. 8,30.
Auk hverfisstjóranna er nauðsynlegt að starfsfólk á kjördegf og
alþýðuflokksfólk almennt komi á umdæmisskrifstofurnar út alla
vikuna.
Starfsfólk á kjördegi.
A-lístanum er brýn nauðsyn að fá sem flesta til starfa á kjör-
degi. Vinsamlegast tilkynnið ykkur á umdæmisskrifstofunum eða
á aðalskrifstcfunni í Alþýðuhúsinu, símar 15020, 16724.
iar á kjördegi.
!«

IWi
f ¥A
iaSfciiijíaHíi
;.oI iiU;:íf .'td
iiiid»a á'ii 'ii ________
\‘ “'ji >er láná ýilja hifreiðar sínar til aksturs fyr-
ír A-listáhn'á kjordag, eru beðnir að láta strax vita á aðalskrlf-
stofuna, símar 15020 og 16724.
Utankjörstaðakesniiigin.
Utankjörstaðakosnmg stendur yfir. Þeir, sem ekki verða heima
á kjördegi, geta kosið hjá sýslumönnum, bæjarfógetum og hrepps
stjórum og i Reykjavfk hjá borgarfógeta. Erlendis er hægt að kjósa
bjá íslenzkum sendiráðum og ræðismönnum, sem tala íslenzku.
Kosningaskrifstofa borgarfógeta í Reykjavík er í HAGASKÓLA.
Skrifstofan er cpin alla virka daga kl. 10-12, 2-6 og 8-10. Sunnu-
daga kl. 2-6.
Aðalkosningaskrifstofa Alþýðuflokksins í Reykjavík er í Alþýðu-
húsinu við Hverfisgötu, Símar 15020, 16724 og 19570. Skrifstofan
er opin alla virka daga kl. 9-22. Alþýðuflokksfólk er beðið að hafa
samband við skrifstofuna og veita upplýsingar, er að gagni mega
koma. Einkum er mikilvæg vitneskja um þá kjósendur, er eiga að
kjósa utankjörstaðakosningu, — jafnt þá, sem dvelja nú erlendis
eða verða ytra á kjördag og hina, sem ftutzt hafa milli byggðarlaga
innanlands. — Kjósendur Alþýðuflokksvns eru hvattir til að ganga
úr skugga um sem fyrst hvort þeir eru á kjörskrá eður ei með þvf
að hafa samband við skrifstofuna.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 26. maí 1962 JS'