Alþýðublaðið - 23.06.1962, Blaðsíða 4

Reykjavík er fyrst og fremst
höfuðborg íslendinga. Örskammt
virðist þess að bíða, að hún nái
þeirri íbúatölu að komast í tölu
STÓRBORGA, eins og það hug-
tak er skilgreint á alþjóðavísu.
Reykjavík verður þegar af
þessari ástæðu aldrei talin
HAFNARBORG. En hitt orkar
ekki tvímælis, að starfsemi
Keykjavíkurliafnar hefur ávallt
haft mikilvæg áhrif á lífsbaráttu
borgaranna. Á þetta jafnt við
þann tíma, er fátækir fiskimenn
ýttu frumstæðum fleytinn úr vör
tií að afla sér og sínum lífsvið-
urværis, þar til íslenzkir og er-
lendir sjómenn sigla í höfn á ný-
tízkulegum fiski- og flutninga-
skipum og fá þar afgreiðslu
traustra og reyndra hafnar-
•verkamanna.
Sú saga verður ekki rakin hér,
en á það vill blaðið henda, að
þáttaskil urðu í þeim málum, er
varða aðbúnað hafnarverka-
xnanna hinn 1. maí sl. Þennan
dag hófu hinar svonefndu
„HAFNARBÚÐIR” starfsemi
sína og tóku við hlutverki gam-
als og hrörlegs verkamanna-
skýlis. Eg minnist þess vart, að
hafa séð nútímann þoka fortíð-
inni til hliðar með meiri glæsi-
brag í bessu bæjarfélagi.
Hafnarbúðir myndu hvar sem
er sóma sér meðal betri hótela.
Þar eru rúmgóðir veitingasalir,
snyrtileg gistiherbergi ásamt
skemmtilegri setustofu. Auk
þessa hafa verkamenn aðgang að
rúmgóðum biðsal á götuhæð,
böðum og geymsluhólfum. Vin-
sældir staðarins hafa þegar
komið í l.jós. því að hann er þeg-
ar orðinn langstærsti matsölu-
staður bæjarins, og snæða þar
stundum hátt á fjórða liundrað
manns liádegisverð.
Albýðnblaðið hafði áhuga á að
kynna sér, hvaða ástæður væru
þess valdandi, að staðurinn væri
svo effirsóttur, er raun ber vitni.
Með v'ðtöJum við allmarga við-
skiptavini Ifafnarbúða, sem auk
verkamanna eru snttar af iðnað-
armönnum, skrifstofumönnum
og öðrum bæjarbúum, virtist á-
vallt koma fram sama svarið :
„Hér fáum við mjög vel fram-
reiddan mat á 20-50% lægra
verði en á hliðstæðum stöðum.
Ilans neytum við í björtum og
snvrtilegum húsokynnum. Hér er
fljót afgreiðsla og einslaklega
prúðmannleg fyrirgreiðsla þjón-
uátufólksins.”
stöðumaðurinn, „að veita ge^tum
staðarins góðan mat, nægan mat
og á eins vægu verði og frekast
er unnt.”
Eftir að hafa litið yfir troð-
fullan salinn af verkamönnum
og öðru starfandi fólki og snætt
með því hádegisverð, var blaða-
maðurinn ekki í neinum vafa
um, að Haraldi hafi vel tekizt
með ásetning sinn varðandi gæði
og magn þess, er fram var reitt,
enda greinilegt, að fært fólk
hafði lagt þar hönd að verki. —
Blaðamaðurinn var eðlilega
mjög ánægður yfir þessari stáð-
reynd, því að maturinn ér manns
ins mcgin, en hið lága verðlag
olli honum miklum bollalegg-
ingum.
Þegar Haraldur Hjálmarsson
var inntur eftir þessu atriði,
benti hann á, að ekkert leynd-
armál væri, að hann njóti ákveð-
inna sérréttinda frá Reykjavík-
urborg, enda hafi þeim samn-
ingum verið lýst af borgarstjóra
við vígslu hússins. Borgin reisti
og á húsið, en lætur Haraldi
það í hendur leigulaust. Sama
er að segja um meginhlutann
af liúsgögnum, cldhúsáhöldum
og öðru því, sem í húsinu er.
Það var bæði forstöðumannin-
um og borgaryfirvöldum ljóst,
að taprekstur yrði á sumum þátt-
um starfseminnar, svo sem böð-
unum, geymsluskápum og bið-
sal verkamanna.
„Vm reksturinn á vcitingasal
og gistiherbergjum er hins veg-
Framh. á 14. síðu
Háa tvödálka myndin 'er af Skafta Skaftasyni, liús- og baðverði í
Hafnarbúðum. Hinar myndirnar eru teknar L matmálstíma á sama
stað. Auðséð er að margir hafa hug á að fá sér máltíð á hinum vist-
lega matsölustað, enda munu á fjórða hundrað manns hafa borðað
þarna á einum og sama degi.
Blaðið sá því ástæðu til að
kynnast málinu frá sjónarhóli
fórstöðumannsins, Haraldar
Iijálmarssonar. Hann er borinn
og barnfæddur Reykvíkingur, 47
ára að aldri. Matreiðslustörf á
sjó hóf hann árið 1929 á gamla
Gullfossi og var síðan í þjón-
ustu Eimskips, Kveldúlfs og
Bæjarútgerðarinnar, nær frá upp
hafi liennar, þar til hann tók við
rekstri verkamannaskýlisins ár-
ið 1958.
Haraldur segist líta svo á, að
hann hafi skyldur gagnvart við-
skiptavinum -sínum, eins og hver
annar veitingasali, en auk þess
sérstaklega gagnvart borgar-
félaginu, en á réttarsam-
band hans við borgar-
stjórnina verður drepið síöar.
„Höfuðskylda mín er,” segir for-
4 23. jání 1962 - ALÞYÐUBLAÐIÐ
«*> i .. • • ■ UIVJ/I .wv ■*. '