Alþýðublaðið - 10.10.1962, Blaðsíða 12

ENGLENDINGAR hafa nú séíf sltt óvænna ogr
og hafa tekiff upp herferff mikla, sem skal hafa
það markmiff, aff kenna minnsta kosti einum á
hverju heimili í gervöllu landinu, hvernig á aff
veíta særffum manni affstoff, lífga úr dái o. s.
frv., ef til þess kynni aff koma. Sú er staffreynd
in aff alltof fáir í Bretlandi kunna að veita slíka
lijálp áffur en til affstoffar næst, og oft hefur
vankunnátta á þessu sviði kostaff mannslíf. Rann
sóknir Breta hafa einnig leitt það í ljós, aff fleiri
siys verffa í heimahúsum og við heimilin en út á
ipj—TIlTrUraTl—f------1 mnHa
vegum, t. d. í fyrra urffu dauðsföli á vegum úti
6.908, en á heimilum rúm 8 þúsund, — og er þá
affeins reiknaff meff dauðsföllum af völdum
slysa.
Bretar hafa ráðiff Douglas Fairbanks til að
veita herferð þessarri forystu, en þaff kom í Ijós
við fyrirspurn aff hann kunni ekkert til hjálpar
í viðlögum sjálfur, — svo að nú veröur hann
að taka til hendinni og fara að læra listina áður
en hann kennir liana!
\.,FOg J£d HaR PÁ FORNBM-
MEl-SBN, ATPENNE TVR
eUVER UOT MERE DRAMA-
TIEK END DE FORE6ÁENDE
PE MÍSER, PER /NDEHOÍPER
D/AMANTER, ER /WERKJET MSD
ET KRYDS,,, DET VAR MASKE
EN /DÉ MED EN 0M6RUP- j.
PER/N6,,, l/
Gangi þér vel! hafa demanta inni að halda . . . Kannski ein- ingu, því ég hef á tilfinningunni, aff þessi
Þeir kassar, sem eru merktir meff krossi, hver tilgangur liafi verið meff þeirri skipt- ferð verði sögulegri en liinar.
FYRIR LíTLA FOLKIÐ
D
Rússneskt ævintýri:
i
LITLA, BLÓÐ-
RAUÐA BLÓMIÐ
„Vertu sæl, ástin mín, vertu sæl“, hrópaði hann.
„Þú skalt aldrei sjá mig hér afur. Leitaðu mín í
f jarlæga landinu að baki hinna dökku skóga, þang
að er óralöng leið og þú slítur járnskóm áður en þú
fyndir mig, Ó, ástin mín“.
Yngsta systirin heyrði þessi orð og varð ákaflega
hrygg; hún horfði harmi lostin á ljósa fálkann Fen-
ist, er hann flaug yfir tré skógarins iangt burt í
fjarlægð. Um morguninn fór hún að heiman til að
leita hinnar skínandi ástar sinnar, á fótunum hafði
hún járnskó. Kún fór yfir hinar miklu gresjur Rúss
lands og gegnum alla stóru skógana, þar til hún
kom að lágum kofa. Hún drap á trédyrnar og hróp
aði: „O, veitið mér hæli í myrkri nóttinni, ég grát
bæni yður“.
Gömul kona opnaði fyrir henni og b'auð henni
næturgistingu. Hún spurði hvert unga stúlkan
væri að fara.
„Ég er að leita að Fenist, bjarta fálkanum“, svar
aði stúlkan. Um morguninn gaf gamla konan henni
gullna kúlu og sagði: „Taktu þessa kúlu. Eltu hana,
hvert sem hún fer. Þá finnurðu þann, sem þú elsk-
Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
blásinn eins og blaðra. —
Hvernig ertu í höfðinu?”
Ricardo leit varkárnis-
lega á stóra manninn Hann
var'aff reyna að ganga úr
skugga um livort hann væri
aff hæffast aff sér. William
Benn virtist lesa í hug hans
því hann sagffi: „Þú ert aff
brjóta heilann um hvaff ég sé
aff hugsa um. Ég skal segja
þér þaff drengur minn. —
Strákar eru líkir breima-
ketti. Þeir þurfa að vera úti
á kvöldin. Og þannig fór fyr
ir mínum unga vini Ricardo.
Hann fór út aff ganga. Hann
kom aftur skömmu síðar og
þegar hann kveikti á lamp-
anum sá hann aff hann var
ekki einn í lierberginu.. —
Sumir drengir hefðu veinaff
og stokkiff til dyra. Aðrir
hefðu jafnvel hent sér út um
gluggann. En tígrisdýriff
stekkur á dýr, sem eru meff
hávaffa í holu þcss. Þaff spyr
ekki fyrr en seinna. Oð því
var þaff sem Ricardo réffist á
mig. Er þaff rétt? Hann sá
mig ekki fyrr en um sein-
an. Er þetta rétt Ricardo?”
Ricardo settist fram á
rúmstokkinn, hann var enn
ringlaður eftir höggiff, en
hann var að jafna sig. „Já”,
sagffi hann, „þetta er rétt
Þaff var einhver í horninu.
Ég varð hræddur”.
„Og þar með erum viff
kvittir”, sagði hinn. „Ég fyr-
irgef þér fyrir aff ráffast aff
mér með hníf og þú fyrir-
gefur mér fyrir að rota þig.
Er það rétt?”
„Já”, sagði Ricardo.
„Og réttlátt?”
„Já”, svaraffi drenguriim.
„Og hvorugur er reiffur?”
Ricardo leit beint framan
í Ijótt andlit húsbónda síns.
„Hvernig á ég aff vita þaff?”
spurði hann. „Hvernig veít
ég hvaff þér hugsiff?”
„Er þaff allt og sumt?”
spurði maffurinn. „Ég segi
þér að ég er þér ekki reiff-
ur. Hvaff segirffu þá?”
Rieardo hikaði Hann
skildi aff hann hafði dregiff
lygina um of á langinn. „Ég
veit baff ekki”, svaraffi liann.
„Þú hlýtur aff skilja það”,
sagöi stóri maðurinn, „aff
hefði ég ekki rotaff þig hefff-
ir þú stungiff mig meff linífn
um”.
Ricardo sagði ekki orff.
„Þú hlýtur að vita, aff ég
er ekki úr járni gjör”, hélt
maffurinn áfrarn máli sínu.
„Nei’”, svaraffi Iticardo
vélrænt.
„Viff skuluin slcppa því í
hili. Þaff er annað sem viff
ættum frekar aff ræffa. Ég
sagði þér aff vera kyrrum í
herbergi þínu”.
Ricardo gat ekki svaraff.
„En þú hlýddir mér ekki.
Þú fórst út um gluggann. Ég
skil það vel.
12 10- október 1962
:.i ' -
ALÞYÐUBLAÐIÐ
' - Uió'AjtiuU i 'nJ/V