Alþýðublaðið - 26.10.1962, Síða 12

NÝTT UM
HAFRANN
SÓKNÍR
MANCHESTER, Bretlandi:
BREZKUR vísindamaður sagði
nýlega frá miklum framförum í
hafrannsóknum á fundi hafrann-
sóknafræðinga í Bretlandi. Rann-
sóknir þessar geta haft mikla þýð-
ingu fyrir fiskveiðar almennt.
Sagði hann að undanfarna món-
uði hefði veiúð unnið að rannsókn
á dvalarsvæðum svifs, en það er
fiskáta, og hefðu aðalsvæðin þeg-
ar verið kortlögð.
Hinar miklu átutorfur í Atlants-
hafinu eru á stöðugri hieyfingu.
en með hjálp 25 alþjóðlegra rann-
sóknarskipa, hefur verið hægt að
fylgjast nákvæmlega með ferðum
þeirra.
Fundizt hefur geysimikið álu-
'svæði við Suður-Græuland. og
sagði vísindamaðurinn, að þnð
táknaði að þar væru mikil mið,
sem ekkert væri farið að snerta
við

rt, n'j ut>r n-MPo oven oer
pORZTAdiNPB - GrVM‘$ £T
Nú skutur.i við fá yfirlit yfir fyrirtækið —
réttið mér spor.járn.
— Ef ég má koma með eina uppástungu,
þá væri ánægjulegra fyrir ykkur að fá hnetu
brjót. . . .
Sá heidur að hann sé fyndinn!
En þú varst ekki nógu snjall til að láta það
eiga sig að merkja demantakassana með
krossi!
V/TTI6T HOVeO, HVA' ? MEH 00 VAR /KKE
SNEDIG NOK T/L AT LAÞE VÆRE MEOAT KiZVÚSE
OE (ASSER AF, SOM O/AMANTERNE U66ER / /
■JE6 MÁ KOMME
ET FORSLA6, FAR
THE 6LÆ0E AFEN
OEKNÆKKER,,,
Rússneskt ævisitýri:
Ókunni maöurinn
frá Indlandi
mar kóngur. „Ég get ekki ímyndað mér, að Diuk
Stepanovich geti komið með nokkuð sambærilegt“.
Diuk Stepanovich kom inn í sama bili. Hann
var líka í skikkju með gull- og silfurþráðum. Skórn
ir hahs og húfan voru aisett dýrmætum steinum,
og skikkja hans var fest saman með myllum, sem
voru fugíar og drekar. Þegar harin snart myllurn-
ar flögruðu fuglarnir um og sungu yndislega, og
aæreiMMMMEaaag'wwiir Mi,|iranigMaBMMBBEawBaaBBBmB8gwirTiiii"fll¥T!wa3asi^rrrgiiir,w rm
1
drekarnir spuðu eldi og brennisteini. Og þeir
gleymtu sveinana og meyjarnar á myllum Churi-
los.
„Þú hefur sigrað, Diuk Stepanovich“, sagði
Valdimar kóngur. „Þú færð þessar þrjátíu þús-
und rúblur“.
„Ég kæri mig ekkert um peninga“, sagði Diuk
Stepanovich. „Þeir eru mér einskis virði“.
Og hann keypti grænt vín fyrir rúblurnar og
veitti öilu fólkinu í Kiev.
Chtxrillo Plenkovich varð æfareiður, en hinar
hetjurnar, sem voru orðnar langþreyttar á monti
hans syrgðu ekki, að hann tapaði veðmálinu. En
Diuk Stepanovich hélt heimleiðis á gæðingnum sín
um, og sást aldrei framar við hirð Valdimars kon- I
ungs.
Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
vatnsins varð honum ómögu
legt að lifa á þurru landi.
Þannig fór fyrir mér. Eg lief
lært að lifa sem vondur mað
ur. Þú sérð og sUilur allt Ju
an og því sást þu í dag að
jafnvel þú og fjölskyldan
býr eklii lengur i hjarta mer
Ég var ákveðinn þá að lifa
aðeins fyrir mitt nýja líf.
Ég er enn jafn ákveöinn.
Ekkert getnr breytt þeirri
ákvörðun minni.“
„En ef faðir minn, móðir
mín, Vinsente, Fedro og
ég féllum þér öll tii fóta og
sárbændum þig?“
„Jafnvel ekki þá megi guð
fyrirgeíi mér.“
„Ó,“ sagði Juau, „ og mcgi
guð fyrigefa mér því jafnvel
ég skil þig. Þú ert frjáis
maður. Því þú fyígir beinni
braut og William Benn er
leiðarstjarna þín á vegi liins
illa“
,,Ricardo,“ katlaði manns
rödd.
„Farðu,“ sagði Rieardo.
„Læknirinn er að koma.
Hann er djöfuíl í manns-
mynd og sjái hann tár i aug
um mér skilur hanu livað heí
ur skeð. Særðu mig ekki
meira taktu liehlur pening-
ana og segðu pabba og
mömmu að ég komi bráöum
aftur með fullan pott af
gulli.“
„Ó, Rieardo,“ sagði hinn
drengurinn. „Skildu gullið
að baki og komtlu einn.“
15. Ráðleggingar læknisins
Þegar lækirinn kom til
Ricardos sagði hann: „Þekk
ir þú mann • með loðnar
augnabrúnir og ör á annarri
kir,n?“
„Ég veit það ekki. Ef til
vill.“
„Þar er maður þcssu lík
ur heima lijá Mancos. Hann
vill tala við þig. Þnr er víst
bezt að þú talir við hann ef
hann þekkir þig.“
„Hvernig getur liann
þekkt mig?, spurði drengur-
inn, „þegar hann spurði um
| Mancos?“
„Rétt er það. Mér finnst
hann tala tveim tungum.
Það er víst rétt að ég segi
honum að þú getir ekki hitt
Iiann í dag. Ekki fyrr en á
morgun — annað kvöld l.d.?‘
„Því ekki það?“
Læknirinn fór og þegar
hann kom til baka starði
Ricardo á bækur sínar. Ilann
gat ekki lesið orð.
Humphry Cíausan læknir
var vanu'i að koma sér að
efninu nmsvifalai’st og liann
sagffi: „Þér er boðii í kvöld
verð þangað scm verða fáir
mexíkanar en margir amerí
kanar.“
„Mér líst illa á það,“ svar
aði Ricárdo. „Þar sem að-
eins eru hvítir meiin — þá
haga þeir sér eins og þeir
líti niður á mexíkana."
12 26. október 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ