Alþýðublaðið - 13.11.1962, Blaðsíða 12

ATHENU: Hinn splunkunýi bíll var stolt eig-
andans og sönn gleði. Verksmiðjueigandinn
Uimperakis elskaði bílinn sinn, en bíllinn kom
honum samt að lokum í hendur lögreglunni.
Uimperakis var að pila póker í húsinu númer 7
við Mentorosgötu í Athenu. Þaðan sem hann
sat gat hann haft auga með bílnum niðri á göt-
unni. Þá alit í einu birtust vandræðin í líki hins
32 ára gamla vörubílstjóra George Makridis.
Hann var að koma heim á stóra vörubílnum síp-
nm. Það var lítlð pláss til að parkera. Hljóðið í
vörubilnum fékk Limperakis til að þjóta á fæt-
ur. Hann leit út og sá vörubílstjórann reyna að
troða bílnum £ stæði hættulega nærri hinum
glæsilega farkosti hans sjálfs. Hann kallaði á
vörubílstjórann og skipaði honum að stanza.
George heyrði ekkert fýrir vélarhljóðinu, og hélt
ótrauður áfram. Þá tók Limperakis upp skamm-
byssu og skaut George. Hann sagði þegar hann
var handtekinn: Ég ætlaði bara að stöðva hann
áður en hann keyrði á bílinn minn.
HVORDAN v/osre
GANbsreRNe, at dez
VAR DIAMANTEQ MED
/ DEN MASK/NS ? >
DET ER ÞET, V/
SKAl m AT ,
FtNDE (JD AF /
DEK EK KUN VAIM0DDER / DE
KASSER - SEND DEM T/L 6K0NTTÖRV£r
06 SÆL6 DEM - -JE6 ER TRÆT AF .
DENNE HER LE6 /
IASTRUMMET ER TOMT -
ÍÆSSEDE / DE ANDRE
KASSER UD ?
SAMTIDI6 / SPANIEM
Hvernig vissu glæpamennirnir að það
voru demantar í ferðinni?
Það er einmitt það sem við ætlum að
Það eru aðeins valhnetur í þessum köss-
um, — farið með þá til grænmetissala og selj
ið þá — ég er orðinn þreyttur á þessum
skollaleik!
Samtímis á Spáni. Flutningsgeymslan er
tóm — scttuð þið hina kassana út?
komast að.
Grískt ævintýri
að bjóða upp kött. Fanginn sneri sér að vörðunum
og sagði: „Ég cr með fáeina skildinga á mér. Þeir
koma mér að litlu haldi í fangelsinu. Leyfið mér
að kaupa köttinn. Hann getur orðið mér til skemmt
unar í einmanalegum fangaklefanum/£
Hermennírnir voru góðhjartaðir menn og þeir
leyfðu fanganum að kaupa köttinn og hafa hann
með sér í fangelsið.
Það var mikill músagangur í fangelsinu, og féll
12 13. nóv. 1962 - ALÞÝÐUBIAÐIÐ
það að sjálfsögðu í kramið hjá kettinum, sem undi
sér við það alla daga, að leika sér að músunum og
belja sig út með þeim, sem hann náði í.
En dag nokkurn náði kötturinn í foringja mús-
anna, og lék sér eins og venjulega að músinni, áður
en hann gæddi sér á henni. En nú komu mýsarnar í
halarófu íil fangans og sögðu. „Ef kötturinn þinn
lætur foringja okkar lausan, skulum við gera alit,
sem þér viljið.“
..Komið hingað með töfraspegil kóngsins“,
sagði maðurinn eftir andartaks umhugsun, „og ég
skal sjá svo um, að kötturinn minn láti foringja ykk
ar lausan.“
„Við skulum fara strax“ hrópuðu mýsnar. Mað
urinn tók svo músaforingjann af kettinum og sagð
ist mimdu láta hann lausan strax og þær kæmu
með spegilinn.
^JkMÍs
Unglingasagan-
BARN LANDA-
MÆRANNA
Það er ekkert sem angrar
mann meira en að vita að
hann hefur hagað sér illa
og komið lítilmaanlega fram
og nú var Ricardo nóg boðið
Hann leit -á herra Ranger:
„Kona yðar liefur móðgað
mig og svívirt,“.sagði hann,
„En hún er kona Ég held
að þér séuð karlmaður —
aan.k. vona ég að svo sé “
Svo hvarf hann á brott,
en það fór ekki hjá því að
síðustu orð frú Ranger
fylgdu honum út úr herberg
inu: „Hann er esturnaðra."
20. Ricardo leggur af stað.
Það var kroppinbakurinn
Lew sem flutti Benn frétt-
irnar og eftir að samþykki
hans var fengið var þeim
ekkert að vanbúnaði. Leiðin
var löng og erfið og lands-
lagið slíkt að Ricardo leit á
Lew og sagði:
„Við finnum hann aldrei
hér.“
„Ef við ekki finnum bann
kemur hann til okkar,“ svar
aði Lew. „Þarna er hótelíð ‘
I Hótelið líktist engri einni
byggingu heidur var engu
líkara en þrem f'órum hús-
um hafði verið hent í hrúgu.
Margir menn sátu á svölum
hússins og stór negri spil-
aði á litia harmonikku. Eng
inn þóttist sjá Ricardo þeg
Iar hann gekk inn i forsalinn.
Við afgreiðsluborðið stóð
kona. Kona sem hótelstjóri í
slíkri borg! En hún var slík
kona að hún hefði heníað
vei sem fangelsisvörður.
Hún leit rauðum augum á
Ricardo.
„Hvað vilt þú?“ og hún
rétti fram gestabókina.
„Gott kvöld,“ sagði Ric-
ardo.
Þá hló liún. „Svo þ'ú ert
einn af þeim fínu,“ sagði hún
og þreif gestabókí.ri til sín
og leit á nafnið sem hann
hafði skráð þar.
„Eins eða tvaggja manna?“
„Tveggja manna."
HíVrt vísaði houum lcið
upp þröngan stiga og fór með
hann inn í líiið og óhreint
herbergi.
„Hvernig er þetta?"
„Það getur gíngið.“
„Það væri lík.i annað
hvort! Þetta er eina lausa
herbergið.“
Svo fór hún út og skellti
hurðinni að haki sér Lew
kom meS faragurinn að
vörmu spori. „Það er ma Sur
í barnum sem vill tala við
þig,“ sagði hann. „Ég ska!
vísa þér til vegar Þú átt að
segja nei, þú viijir ekkert.“
Þeir fóru niður á barinn. Að
baki barborðsins stóð feit-
laginn rjóður maður en
lengst úti í horni stóð maður
með mikið yfirskegg.
„Komið þið sælir dreng-
ir,“ sagði barþjónninn.
Rödd hans liljómaSi kun
uglega í eyrum Ricardos en