Alþýðublaðið - 13.11.1962, Blaðsíða 16

SÖFNUNIN HELDUR ÁFRAM
SÖFNUNIN handa hungru'uu börnunum í Alsír heldur áfram, á hverjum degi berast AljiýffublaSinu gjaf-
ir víðs vegar a5. Og á hverjum degi berast fregnir um, að hinir og þessir, bæSi í fyrirtækjum í Reykjavík
og á stöSum úti á landi hafi tekiS upp hjá>jálfum sér aS fara af staS meS söfnunarlista.
AlþýðublaSið flytur öllum slíkum vinum hungruð i barnanna þakkir og dáist að dugnaði þeirra og góð-
vilja. Það hefur eins og kunnugt er engin skipulagning verið gerð til fjáröflunar. Söfnunin hefur bara
- orðiS til af sjálfu sér vegna góðs vilja — og góður vilji er máttugur.
AlþýSublaSið mun í þessari viku, sennilega á fmmtudag, skýra frá- hvsrnig söfnunarfénu verSur
' varið til þess að hjálpa hungruðu börnum í Alsír.
STEFNA RÍKISSTJÓRNARINNAR
ŒG£ÍItfD
43. árg. — Þriðjudagur 13. nóvember 1962 — 250. tbl.
Sagöi Gylfi Þ. Gíslason viðskiptamálaráðherra á AlÞingi í gær
ÞAÐ ER brýn nauðsyn fyrir
Islendinga að tengjast Efna-
hagsbandalagi Evrópu á ein-
hvern hátt sagði Gylfi Þ. Gísla-
son viðskiptamálaráðherra á
alþingi í gær. til þess að
tryggja vifískiptahagsmuni
þjóðarinnar og til þess að þjóð-
in einangrist ekki frá þeim
þjóðum Vestur-Evrópu, er við
höfum átt mest samskipti við.
Ráð'herrann sagði, að full aðild
kæmi ekki lil greina, en annað'
hvort yrði ísland að sækja um
aukaaðild eða þá að gera tolla-
samning við bandalagið.
Ráðherrann skýrði frá þessu
á fundi sameinaðs þings í gær,
en þá flutti hann tveggja tíma
skýrslu um stefnu ríkisstjórn-
arinnar í Efnahagsbandalags-
málinu.
í upphafi skýrslunnar rakti
viðskiptamálaráöherra þróun-
ina í viðskiptamálum Vestur-
Evrópu frá stríðslokum. Hann
drap á stofnun OEEC eftir
stríðið og Marshallaðstoðina og
það nýja efnahagssamband, er
hófst með myndun kola- og
stálsamsteypunnar 1952 og
leiddi til myndunar Efnahags-
bandalags Evrópu 1957. Ráð-
herrann sagði, að markmið
OEEC hefði verið að miðla
Marshallaðstoðinni og að af-
nenia höft á viðskiptum milli
landanna. Kvað hann þa'ð hafa
tekizt að mcstu á fyrri helm-
ingi síðasta áratugs. Hins veg-
ar hefði OEEC ekki látið toll-
málin til sín taka, en það væri
aftur höfuðverkefni EBE að
brjóta niður tollmúrana milli
aðildarríkja bandalagsins.
Viðskiptamálaráðherra sagði,
að Bretar hefðu í fyrstu tekið
þátt í undirbúningsviðræðum
í sambandi við myndun EBE,
en síðan horfið frá því að taka
þátt í myndun bandalagsins.
Er Rómarsáttmálinn hefði verið
undirritaður 25. marz 1957
hefðu aðildarríkin verið þessi:
Frakkland, Þýzkaland, Italía,
Holland, Belgía og Lúxenxborg.
En nú ættu Bretar í viðræðum
við' EBE og væru allar líkur á
því að niðurstaða þeirra við-
ræðna yrði sú, að Bretar
gengju í bandalagið. Og ef svo
færi mundu sennilega flest eða
öll önnur ríki Vestur-Evrópu
ganga í bandalagið í einu eða
öðru formi. ísland gæti því
ekki einangrað sig frá því
mikla og nýja samstarfi Vestur
Evrópu þjóðanna, sem nú væri
í sköpun. Ráðherrann sagði:
„Það' er sannfæring mín, að í
rauninni skipti nú ekkert meira
máli fyrir framtíð okkar en ein-
mitt það hveniig okkur tekst
til í þessu efni, að okkur takist
að finna réttan meðalveg milli
einangrunar og of náinna
tengsla við umheiminn, milli
stöðnunnar og of skjótra breyt-
inga.
Viðskiptamálaráðherra sagði,
að íslendingar hefðu tekið þátt
í viðræðum innan OEEC urn
myndun stórs fríverzlunarsvæð
is, en þær viðræður hefðu ekki
borið árangur. En í sambandi
við Efnahagsbandalag Evrópu
teldi íslenzka stjóniin þrennt
nauðsynlegt: 1) að gera athug-
anir innan lands á því hver á-
hrif ’ stofnun Efnahagsbanda-
lagsins og stækkim þess hefði á
uSanríkisviðskipti Islandsj, fi Jt
að fylgjast með framvindu
málsins í V-Evrópu og 3) að
kynna ríkisstjórnum sexveld-
anna og ráðamönnum EBE
vandamál íslands og sérstöðu.
Ráðherrann sagði að í maí
1961 hefði rík’sstjórnin leitaö
samráðs við helztu útflutnings-
saintök í landinu og hefðu síð-
an verið haldnir fundir með
fulltrúum þessara samtaka til
þess að kynna þeim viðhorf
málanna. Þá skýrði ráðherr-
ann frá viðræðuxn íslenzkra
l’ulltrúa við fulltrúa EBE er-
lendis. Sagði ráðherrann, að í
öllum viðræðum fulltrúa Is-
lands ytra við fulltrúa sex-
veldanna og EBE hefði verið
gei-ð' ítarleg grein fyrir þeim
GVLFI Þ. GÍSLASON.
vandamálum, sem stofnun EBE
og stækkun þess hlyti að hafa
í för með rér fyrir utanríkis-
viðskipti islands og skýrð nauð-
syn okkar á því að halda við-
skiptatengslum okkar við EBE-
svæðið. En engar tillögur hefðu
verið gerðar af íslands hálfu
um það, hvernig ráða mætti
fram úr þessum vanda, en á
hinn bóginn hefðu komið fram
af hálfu aðildarríkja EBE og
framkvæmdastjórnar banda-
lagsins ýmis atriði, er miklu
máli skiptu við mat þeirra leiða
er til greina kæmu. Ráðherr-
ann kvaðst geta fullyrt, að lijá
öllum aðilum, er rætt liefði
verið við hefði komið fram
mikill skilningur á vandamál-
um íslands og þeirri sérstöðu,
er íslendingar hlytu að lxafa
Framh. á 5. síðu
/
nadei
að leysast?
SEINT í GÆRKVOLDI lxafði ríkisstjórninni ekki borizt svar frá
læknunum við tílboði fcvi, sem hún lagði frarn síðastiiðinn laugardag.
Var búizt við þvi i dag, og má nú ætla að læknadeilan sé til Iykta
leidd. Læknarnir mmiu Iiafa fallizt á tilboðið í höfuöatriðum, en þó
sett nokkur skilyrði, sem Arinbjörn Kolbeinsson, formaður Læknafé-
lagsins sagði í gær í viðtali við Alþýðublaðið, að væru hvergi nærri
nein meginatriði.
Baldur Möller, ráðuneytisstjóri, sagði í gær, að svar læknanna hefði
fyrst farið til Læknafélags Reykjavíkur og síðan til stjórnar Banda-
Iags starfsmanna rÍKis «<g liæja, sem þyrftu að taka einhverja afstöðu
til málsins. Hann sagr'i, að viðbrögð Iæknanna væru flóknari og um-
fangsmeiri, vieldur en ríkisstjórnin hefði gert sér vonir um.
Höfuðskilyrðið, sem iæknarnir munu hafa sett, er að launahækkunin
reiknist frá og mr.il 1. ágúst, í stað þess að hún komi til framkvæmda
nú. Þá vilia þeir jafnfromi að hún nái einnifi til yfirlæknanna, svo
launamisræmi verði ekki úeðlilegt. Þeir munu einnig fara fram á
ýms önnur atriði.
Eins og áður ei sagt, lagði ríkisstjórnin fram tilboð til lausnar
deilunni síðastliðirn laugardag. Var þar gert ráð fyrir að læknunum
myndi nú þegar .reiknast þau kjör, sem um kynni að semjast milli
BSRB og rikisstjórnarinnar eða ákveðin yrðu af kjaradómi.
Þá er einni gert ráð fyrir, að aðrir ríkisstarfsmenn myndu ekki
hljóta samsvarandi launr.hækkun fyrr en 1. júlí 1963, enda lýsti
BSRB yfjr samþykki sínu í sambandi við það atriði, Stjóm BSRB
samþykkti á fund! sírium á. laugardag, að senda fólögum ríkisstarfs-
manna tiiiögu, og féi sijórnin formanni bandalagsins að mæla með
því, að stjórnir féiaganr.a samþykktu tillöguna fyrir sitt leyti. Tillag-
an var á þessa leið:
„Til að greiða fyrir að unnt sé að ráða bót á neyðarástandi því,
sem skapast hefur vegna deilu sjúkrahúslækna og ríkisstjómarinnar,
samþykkir stjórn Bandalaps starfsmánna ríkis og bæja að gera ekki
kröfu fyrir 'iönd annarra starfsmanna ríkisins um, að væntanlegir
kjarasamningur eða úrskurður kjaradóms öðlist fyrr gildi en lög nr.
55/1962 um kjarasamninga opinberra starfsmanna ákveða, þótt ríkis-
stjórnin .samþykki að greiða sjúkrahúslæknum laun fyrr samkvæmt
væntanlegum kjarasamningi eða dómi“.
Að fenginni umsögn fé.'aganna samþykkti stjórn BSRB framan-
greinda átyktun og tilkynnti heilbrigðismálaráðherra það.
IEins c.g fyrr ser-ir haíði ríkisstjórninni ekki borizt svar frá iækn-
unum seint í gærkvcldi, en búizt vsr við þvi í dag, -sg mvn ríkis-
*stjórnin taka ákvörðun í dag, eða eins fljótt og unnt er.