Alþýðublaðið - 16.11.1962, Blaðsíða 15

eftir
Cornelius De Greef hlaut að
hafa skilið um hvað samtalið fjall
aði, því að hann fór að iða.
„Nú ætlið þér að spyrja mig,
livers vegna ég liafi ekki sagt
neitt á þessum tíma. Fyrst skul
uð þér muna, að þetta kom okk
ur ekkert við. Félag okkar er
lilutafélag og Samuel nokkur
Marsh á meirihluta hlutabréf-
anna.
„Yið sölsuðum þessi bréf ekki
undir okkur. Þau höfðu ' verið
lögð í banka í hans nafn, því
eina, sem við vissum um, og
arðurinn var frystur jafnharðan
sem liann var útborgaður.
„Frú Marsh hefur reynt að
gera okkur erfitt fyrir. Hún
hehnt aði peninga hástöfum með
að minnsta kosti þrjá lögfræð-
inga að talsmönnum.
„Þeir urðu allir að viður-
kenna, að afstaða okkar væri
rétt.
„Að því er við kemur því að
segja þeirri frú „Marsh er ekki
Marsh, og þér eruð því ekki frú
Marsh . . “ þá hljótið þér að við
urkenna, að það var ekki í okk-
ai' verkahring.
„Yið höfum beðið, lögreglu-
stjóri. Þér sjáið, að við höfura
hegðað okkur rétt.
„Hitt ér svo dómstólanna. Ég
býst við, að það sé yðar að kom-
ast að því hver Samuel Marsli
var og hvers vegna hann hvarf.
„Þegar við vitdm það,' mun
Cornelius mæta í réttinum með
bækur okkar og þá byrjum við
gð tala.“
Hann dró vasaklút upp úr vasa
sínum, þurrkaði sér vandlega og
burstaði af jakkanum vindlaösku,
sem á hann hafði fallið.
„Hafið þér meðferðis skýsluna,
sem ameríska skrifstofan gaf.“
Costermans talaði á flæmsku
við Cornelius, sem opnaði skjala
töskuna, og lá á hnjám hans, og
tók upp gula möppu.
„Þetta er ljósprentanir. Þér
Georges Simenon
„Þó að ég talaði, svaraði hann
tæplega."
„Var hann menntaður maður?“
„Hann hafði hlotið menntun."
„Hvers konar menntun?"
„Það veit ég ekku Hann talaði
nokkur tungumál reiprennandi".
„Hvaða mál?“
„Frönsku . . . “
„Með engum hreim?"
„Með alls engum hreinm.
skiljið, að við gátum ekki sleppt
frumritunum úr höndum okkar.
Þarna munuð þér finna svörin frá
lögreglustöðinni í Santa Cruz á-
samt staðfestum þýðingum á ýms
um öðrum skjölum."
„Segið mér, Monsieur Coster-
mans, hve mikils virði var hlut-
ur Marsh í fyrirtækinu?"
„Um tvær milijónir belgískra
franka í upphafi. Þér getið séð
hvað það þýðir í dag. Þegar mál
ið kemur fyrir dómstól, munum
við leggja fram reikninga okkar
og þá munuð þér sjá, að fé það,
er stendur á reikningi Marsh,
verður miklu meira en fimmtíu
milljónir."
„Hefur hann aldrei reynt að
nálgast þetta fé eða hluta af
því?“
„Aldrei.“
„Hafði hann ekki séð um á með
an hann var í Kongó, að sjálf-
krafa væri greitt fé til konu sinn
ar og dóttur?"
„Ekki sjálfkrafa. Hann var
vanur að skrifa okkur og segja
okkur að senda svo eða svo háa
upphæð í reikning frú Marsh í
París, London eða annars stað-
ar.“
„Svo að hún hefur ekki fengið
neitt frá félaginu síðan 1933?"
„Rétt er það.“
„Þekktuð þér Samuel Marsh
vel? Ef yður er sama, skulum
við halda áfram að kalla hann
því nafni, þar til annað betra
kemur í leitirnar.“
„Það er auðveldara, er það
ekki? Já, ég þekkti hann vel.
Eg sá hann nokkrum sinnum í
viku í fimm ár, og við bjuggum
í sama kofa í nokkra mánuði”.
„Hvers konar maður var
hann?“
„Hann talaði ekki mikið."
„Var hann sterkur?“
„Sterkari en maður hefði hald
ið af að liorfa á hann. Hann hafði
mikla vöðva, þó að maður tæki
varla eftir þeim.“
„Virtist hann dapur, sorgmædd
ur? Fékk hann þunglyndisköst?”
„Hann var hvorki dapur nó
glaður né þunglyndur. Hann
þarfnaðist ekki nokkurs manns.
Stundum eyddum við heilum
kvöldum, án þess að segja orð.“
„Þér lika?“
Miklum árongri náð
Framh. af 16 síðu
Emil sagði, að framlög rikisins til
trygginganna mundu verða 434
millj. árið 1963 en árið 1959 hefðu
þau numið 101 millj. En með öðr-
um framlögum yrðu heildarfram-
lögin 833 millj. næsta ár og sæist
bezt af því liversu gífurleg tekju-
jöfnun ætti sér stað mcð trygging-
unum.
Emil sagði, að stjórnarsamvinn
að hann talaði líka
Ensku, auðvitað. Ég komst að því an hefði tekizt vel. Alþýðuflokk-
urinn hefði komið fram góðum
málum í tíð stjórnarinnar, mál-
um, er flokkurinn hefði ekki get-
að komið fram utan stjórnar svo
sem endurbótum á tryggingunum.
Þá sagði Emil, að ríkisstjórnin
hefði náð miklum og góðum á-
rangri á sviði efnahagsmálanna.
Hagur þjóðarinnar út á við hefði
síórbatnað, sparifjármyndun hefði
aukizt og hagur ríkissjóðs batnað.
Iíins vegar hefði ekki tekizt að
stöðva að fullu verðbólguþróun-
ina, og væri þar verkefni, sem
leysa þyrfti.
Kuldaskór
fyrir kvenfólk.
af tilviljun
tyrknesku."
„Spönsku?"
„Reiprennandi."
„Las hann rnikið?"
„Ég sá hann aldrei lesa neitt,
nema blöðin.“
„Og hann talaði aldrei um fjöl-
skyldu sína, eða æsku, eða skóla,
eða háskóla?"
„Nei.“
„Hvað talaði hann um?“
„Ég hef þegar sagt yður það;
hann talaði ekki. Hann eyddi
mestum tíma sínum með ungum | Emil sagði, að AlþýðuHokkur-
negrastelpum, og hann átti hellt j inn hefði verið stofnaður til þess
kvennabúr af þeiin. Hinir inn- að berjast fyrir þá er fátækastir
fæddu höfðu jafnvel gefið honum hefðu verið og 'erfiðast hefðu átt
uppnefni, sem beindist að fýsn-
um hans ög vissu líkamseinkenni,
sem ýmsir mundu hafa státað
af.“
„í stuttu máli, þá hafið þér
ekki hugmynd um, hvaðan hann i
kann að hafa verið?“
„Já, herra minn.“
„Þér hafið ekki minnstu hug-
mynd um þjóðerni hans?“
„Ekki hina minnstu. Ég býst
við, að það verði auðvelt að kom
ast að því nú. Það var þess
vegna, sem ég óttaðist, að hann
kynni að verða grafinn of fljótt
og sendi yður skeytið.“
„Búizt þér við að verða nokkra
daga í París?“
„Aðeins þangað til á morgun.
Cornelius liefur áríðandi störf-
um að gegna í Antwerpen, og að
því er mér sjálfum við kemur,
þá verð ég að sökkva mér af al-
vöru niður í þetta mál. Banda-
stjórinn á von á mér á morgun.“
„Þér eruð sem sagt ekki alveg
viss um, að þér liafið hegðað yð
ur samkvæmt lögum?“
„Það er Corneliusar mál. Við
komumst að því í réttinum. Að
því er mér viðkemur, þá hef ég
engar áhyggjur."
„Getið þér sagt mér, hvar þið
ætlið að búa?"
„Á Hotel des Italiens á Búle-
vörðunum. Ég bý alltaf þar.“ (
Hann gleymdi, að lögreglustjór
inn hafði þegar afþakkað vindil
og bauð aftur fram veslcið sitt.
Siðan fór hann, virðulegur og
montinn með Cornelius á hælun
Lögreglustjórinn stikaði inn f
herbergi leynilögreglumannanna
og valdi sér mann.
„Laus?“
„Já, lögreglustjóri".
„Eltið þessa tvo menn, sem
voru að fara frá mér. Þeir geta
• ekki verið komnir niður ennþá.
En annars ætla þeir að búa á
Hotel des Italiens."
Hann fór aftur inn í skrifstofu
sína, áhyggjufullur og fýldur,
því að hann hafði varla nokkurt
starfslið á þessum tíma érs, og
hann sá fyrir, að líkið á Quai
de la Toumelle átti eftir að gera
honum lífið brogað.
Kuldaskór
fyrir karlmenn.
Kuldaskór
fyrir börn.
Skóval
Eymundssonar
kjallaranum.
uppdráttar og flokkurinn hefðl
alla tíð verið trúr því hlutverki :
sínu. Mikill og góður árangur
hefði einnig náðst á því sviði a? ^
bæta kjör þeirra er höllum fæu'
hefðu staðið í lífsbaráttunni. Mörgf
þeirra mála, er Alþýöuflokkurinu
hefði barizt fyrir í upphafi og
mætt hefðu mikilli andstöðu hefðu
náð fram að ganga og þættu nú
sjálfsögð.
Emil sagöi, að það væri nú eitt
höfuðverkefnið að varðveita og
tryggja þann góða árangur, er
náðst hefði. Hann sagði, að AI-,
þýðuflokkurinn mundi berjast
fyrir því að bæta lífskjör laun-
þega og vinna að því að alþýðait
fengi réttlátan liluta af afrakstri
erfiðis síns.
í setningarræðu sinni minntist
Emil nokkurra flokksmanna, er
láíizt hefðu sl. tvö ár og unnið
hefðu gott starf fyrir flokkinn.
Emil minntist þessara manna: Er-
lings Friðjónssonar fyrrv. al-
þingisinanns frá Akureyri, Jóns
M. Árnasonar verksmiðjustjóra
frá Akureyri, Hallgríms Jónas-
sonar yfirkennara Hafnarf., Guð-
Sæmundssonar fyrrv. Fram-
kvæmdastjóra ASÍ, Páls Sveins-
sonar yfirkennara Hafnarfj., Guð-
jóns Gunnarssonar, framfærslu-
fulltrúa Hafnarfj., Ingimundar
Einarssonar vkm., Þórhallar Vil-
hjálmssonar, skipstjóra, Sæunnar
Þórarinsdóttur, Þykkvabæ, Krist-
jáns Guðmundssonar, Eyrarbakka,
Margrétar Sigurþórsdóttur, Vest-
mannaeyjum, Steinunnar Ólafsd.,
Hafnarf., Jóngeirs Eyrbekk Hafn-
arf., og Kjartans Ólafssonar múr-
arameistara. Þingheimur reis úr
sætum til þess að votta hinum
látnu virðingu sína.
Er Emil hafði sett þingið tófe
Sigurður Guðmundsson formaður
SUJ til máls og flutti þinginu
kveðjur SUJ.
Afgreidd voru kjörbréf 29 fé-
laga. Þingforseti var kjörinkr
Bragi Sigurjónsson Akureyri,
fyrsti varaforseti Ragnar Guðleifii1■,
son, Keflavík, og annar varafor-
seti Eggert G. Þorsteinsson
Reykjavík. Ritarar voru kjörnir
Jóhann Möller, Siglufirði, o g
Björgvin Brynjólfsson, Skaga-
strönd. Bj. G.
GRANNARNIR
Mamma sagði, að berhergið mitt væri fullt af drasli. Eg er
búin að skrúfs frá krananum.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 16. nóv. 1962 1$