Alþýðublaðið - 09.12.1962, Blaðsíða 15

Ég spurði hvort Skonrok gæfi
nokkrar upplýsingar um hvernig
mætti þekkja hann.
,,Nei,“ svaraði Henry. „Eg er
búinn að lesa allt skeytið fyrir
þig-“
„Hvernig heldurðu, að þú mun
ir þekkja hann?”
„Eg veit það ekki.”
„Á ég að koma meö þér?“
„Hreint ekki. Hann segir ,ein-
ir’ og ég vil ekjci byrja samninga
umleitanir illa. Við gerum ekki
slíkt hjá Ivor Meredith.”
„Jæja, borðaðu þá hádegismat
með mér á eftir á RAC og segðu
mér allt,“ sagði ég.
Um leið og ég var búinn í
vinnunni um kvöldið, fór ég til
að skoða staðinn. Hann var alls
ekki eins og ég hafði búizt við.
Sennilega hafði einhverntíma ver
ið grastó milli Duke Street og
Balderton Street, sem liggja sam
síða. En framfarirnar höfðu ver-
ið þarna að verki. Nú var garður
inn hálfniðurgrafið verkstæði raf
veitunnar. Garðurinn er um fimm
tíu sinnum tuttugu fet að flatar-
máli og í honum miðjum er smá
tjörn með stöðnuðu vatni, en fá-
einir bekkir meðfram brjóstrið-
inu í kringum hann. En það sér
ekki á stingandi strá þar. Inn í
garðinn er gengið upp þrep á
hverju horni hans. Fyrir ofan
þrepin stendur þessi tilkynning:
R E G L U R
Þessi garður er opinn almenn-
ingi frá kl. 9 að morgni til sól-
seturs, þar til öðru visi verður
ákveðið. Engum iðjulausum
manni undir áhrifum áfengis, ó-
hreinum eða lúsugum er leyfi-
legt að nota garðinn.
Ekki má flytja hér neina ræðu,
ávarp, sýningu, upplestur eða
neitt slíkt.
Eftirfarandi athafnir eru bann-
aðar í garðinum, leikir, áflog,
rifrildi, deilur, fjárhættuspil,
veðmál, spil með spilum eða ten
ingum, hróp, söngur, leikfimi,
klifur í trjám, rimlum eða brjóst
riði.....
Hver sá, er skemmir trén,
runnana, plönturnar, sætin, gos-
brunninn eða nokkurn hluta
garðsins, eða brýtur einhverja
ofangreindra reglna verður sótt-
ur að lögum.
Er ég las þetta, var ég stundar-
korn gripinn að nýju óttanum um
að þetta væri allt saman eitt-
hvert flókið grín. Því að færi
einn ungur bókaútgefandi að
ganga fyrir hvern mann í garðin-
um að spyrja hann, hvort hann
væri Skonrok, virtist mjög lík-
legt, að a. m. jc. ein reglnanna
væri brotin. En sennilega liafði
Skonrok ekki lesið tilkynnin-
una — það eru ekki allir jafn-
hrifnir af skriffinnamáli. Og það
gátu legið allt aðrar ástæður til
þessa stefnumóts. Staðurinn var
kjörinn til þess, sem sennilega
var tilgangur Skonroks. Hann var
nægilega lítill og lítið sóttur —
a.m.k. fyrir hádegi, bjóst ég vlð,
til að tveir ókunnugir menn með
sama markmið gætu fundið hvor
annan án mikils umstangs. Tré-
bekkirnir voru nægjanlega langt
hverjir frá öðrum til að ekki
heyrðist á milli þeirra það, sem
sagt var, en hins vegar hlaut
hver sá, sem stóð úti á auða
svæðinu að vera hverjum manni
augljós. Neðan af götunni var
ómögulegt að sjá nokkum þama
uppi, sem ekki hallaði sér bein-
línis fram á brjóstriðið, og svo
gat Skonrok farið burtu um
hvert sem var af fernum þrep-
um og horfið í mannfjöidann á
götunum á nokkmm sekúndum.
Ég varð að gefast upp við hug-
mynd, sem ég er hræddur um
að ég hafði verið að leika mér.
að, um að hlusta eða a. m. k.
horfa á viðtalið.
Svo að það var ekkert að gera
þess háttar maður”.
„En hann var það ekki?”
„Nei, alls ekki”.
„Nú, hvemig leit hann þá út?”
Maður verður að vera þolin-
móður við Henry. Hann hafði
hætt að tala til að halda mjög
alvarlega ráðstefnu með þjón-
ustustúlkunni um valið á matn-
um. Þegar því veigamikla máli
var lokið, sneri hann sér að
mér og spurði:
„Getur þú lýst manni, ég á við,
ef hann er ekki skrítinn á neinn
liátt? Ég get það ekki. Ekki getur
lögreglan það heldur, ef út í það
er farið, þegar hún þarf að finna
morðingja eða eitthvað svoleið-
is. Um 170 sentímetrar ;á hæð,
líkamsbygging venjuleg.'fjörutíu
til fjörutíu og fimm ára.gamall,
fölleitur, nauðarakaður."
Er þetta Skonrok?" spúrði ég.
„ Já, nákvæm lýsing.“
„Hún mundi líka verða ná-
kvæm um heila tylft af mönnum
hér inni.“ sagði ég.
„Það er einmitt það sem ég á
við.“ svaraði Henry, eins og mað
ur sem komið hefur fram með
athyglisverða skoðun.
„Hvernig er hárið á honum á
litinn?“
„Sá manninn aldrei berhöfð-
aðan.“ Alvarlegt andlitið á.Henry
ljómaði skyndilega af brósi, eins
og skólapilts. „Hefurðu heyrt þá
nema bíða — kvöldið, nóttina, söguf María drottning var að
næsta morgun - þar til Henry ganga um á fæðingardeild. Hún
kæmi til hádegisverðar í RAC. sá barn með hárautt hár og
Ég heyrði til hans, áður en ég spurði móðurina, hvort hárið á
sá hann, því að hann hefur frem- föður barnsins væri eins. Og hún
ur skerandi rödd. Hann var að sagði-“
heiisa yfirdyraverðinum, sem „f guðs bænum haltu þig að
hann virtist þekkja vel. Ég veif-
aði til hans og hann kom hlaup-
andi upp stigann. Hann leit út
eins og hann væri nýkominn úr
baði og frá hárskera, eins og '
hann gerir alltaf. Kringlótt and-
litið á honum er fáránlega ung-'
efninu. Tekurðu þetta ekki alvar-
lega? Heldurðu að Skonrok sé
að plata?“
,jÉg held ekki að Kexkaka sé
að plata,“ svaraði hann. „Ég bað
hann að segja mér aðalramma
frásögu sinnar — annars gæti ég.
úljkitin
’• Kíi'sia
•••nftsöln
stnft

legt, og stór augun í honum virð- ekki rætt um útgáfu. Hann gerði
ast. enn stærri vegna óvenju-,_ það, og sagan hljómaði sönn, þó
stórra gleraugna. Einu merki að hún væri furðuleg. En, nei ég
þess.að hann sé kominn yfir þrí- ' tek þetta ekki alvarlega.”
tugt eru þau, að hann er kominn_ .„Hvers vegna ekki?“
með koúvik. „Það yrði ekki góð bók.“
„Leiðinlegt, að þú skyldir þurfá ~ „Segðu mér söguna,“ sagði ég.
að bíða, gamli minn“, sagði hann. - Henry var I óða önn að taka
„í þessu tilfelli er þér fyrirgef beinin úr kolanum sínum, svo að
ið, því að ég býst við, að það- - ég varð að bíða í nokkra stund
þýði. að þú hafir eitthvað að eftir svari.
seg.ia mér”. „Skonrok var á skipi með mér
„Já, ég hef það. En eigum við skilst að hafi verið að reyna að
að fara beint inn og borða? Ég' komast undan Japönum Ég held,
verð að komast fljótlega aftur á' að þetta hafi gerzt í ársbyrjun
skrifstofuna — miðvikudags- 1942, en þeir voru á siglingu vest
fundur”. ur um Indlandshaf, þegar þeir
„Hvernig leit hann út?” spurðivoru skotnir niður eða rákust á
ég um leið og við vorum setztir, tundurdufl — allavega sökk skip
„Ekki eins og ég bjóst við”, ið mjög fljótt. Allir, nema þessi
sagði Henry. fjögur, virðast hafa drepizt eða
„Hverju bjóstu við?” -rdáið fljótlega. En Skonrok & Co
„Ég veit það eiginlega ekkl, • komust einhvern veginn af á
En af öllu þessu tali um að vera fleka.“
kominn heim aftur og með all- „Fjórtán vikur?”
kálf, hélt ég, að hann hlyti að „Já, það er ein af veiku hlekkj
hafa fundið gull í Ástralíu unum í sögunni”, sagði Henry.
„Hann sagði, að það væri ekki
hægt að búast við smáatriðum,
þegar línan í auglýsingunni
kostaði sautján shillinga, og
hann viðurkenndi eiginlega, að
það, sem hann setti í auglýsing-
una, hefði aðallega verið beita
fyrir útgefendur. Mér geðjaðist
ekki að því. Nei, ég get ekki í-
myndað mér, að það geti orðið
góð bók”.
„Ég skil ekki enn, hvað þú
hefur á móti þessu?” sagði ég.
„Líttu á málið frá þessu sjón-
armiði. Áður en nokkuð væri
sent í prentsmiðjuna, yrðum við
að kanna staðreyndirnar. Ef þær
reyndust ekki réttar, væri málið
náttúrulega úr sögunni. En jafn-
vel þó að þær væru réttar, eins
og ég held, að þær séu í þessú
tilfelli, væri það þá ekki of mil&i
ið af svo góðu, eða öllu heldur
illu?” ' ■
„Hvað í ósköpunum áttu við?’!*
Henry horfði fast á mig.
„Fjórtán vikur — níutíu og-
átta dagar og nætur á fleka.
Hvers konar bók yrði það? Eitt
hafsvæði er öðru líkt. Ilugsaðu
þér endurtekningarnar. Og ann-
að atriði. — þrír menn og kona
— menn geta ekki verið í ein-
rúmi á fleka, skal ég segja þér.
Þetta gæti orðið stutt hryllings-
saga. En ekki heil bók”.
„Ég hefði nú haldið, að smá-
hrollvekja væri ekki óseljanleg”,
muldraði ég, en Henry hélt á-
ILMA vðrur
r x r m
i joia-
baksturinn
B rúnkökukr y dd
Hunangskrydd
AILrahanda
Engifer
Kardimommur
Paprika
Múskat
Negull
Pipar
Matarsódi
Hjartarsalt
Eggjagult
Súkkat
Möndlur
Hnetu'kjamar
Bökunarhnetur
Kókósmjöl
Skrautsykur
Vianillusykur
Lyftiduft
Matarlím
Jarðarberjasulta
Hafið listann með yður þegar þér kaupið í
JÓLABAKSTURINN.
Efnagerðin
ILMA
ALÞÝGUBLA0IÐ - 9. des. 1962 |£