Alþýðublaðið - 18.12.1962, Blaðsíða 2

f
í
lí
&
Cltstjórar: Gísll Astþórsscr (áb) og Benedikt Gröndal.—AðstoSarrltstjórl
•Jt .'gvin GuSmundssrn. •- Fréttastjóri: Sigvaldl Hjálmarsson. — Símar:
14 900 - 14 102 - 14 903. Auglýsingasími: 14 906 - ASsetur: AlþýSuhúslS.
— Prentsmiöja A þýöutrlaSsins, Hverfisgötu 8-10 — Askriftargjald kr. 65.00
0 mánuði. 1 lausasölu kr 4.00 eint. Htgefandi: Alþýðufiokkurinn — Fram-
kv.'emca.stjóri: Asgeir Jóhannesson.
VINNUÞRÆ LK UN
ATVINNUVEGIR íslenzku þjóðarinnar hafa
lengi verið með þeim hætti, að fólk varð að vinna í
skorpum, þegar gaf á sjó og fiskur veiddist eða
þurrkur var í sveitinni. Þess á milli voru óhjá-
ikvæmileg hlé og vinna mun léttari. Af þessu stafar
geta ökkar og vilji til mikilla afkasta á skömm-
wm tima, ogivar lítið við því að segja, meðan góðar
ihvíldir komu á milli.
Þó kom fyrir, að hinir gömlu vinnuhættir
leiddu til óþolandi þrælkunar. Þegar tæknin færði
jpjóðinni fyrstu vélrænu atvinnutækin, vildi loða
við tilhneiging til að krefjast óhóflegra framlaga
af mönnunum, sem við þau störfuðu. Þannig fór á
togurunum, unz þjóðin reis upp undir merkjum
jafnaðarmanna og vökulögin voru samþykkt.
N ú er svo komið, að bátaflotinn veiðir síld
anestan hluta ársins, og verkafólkið verður að
leggja á sig óhóflega langan vinnudag til að ná í
aflann og gera hann útflutningshæfan. í landi er
oftirspurn eftir vinnuafli til bygginga og hvers
Ikyns íramkvæmda svo mikill, að sterk tilhneig-
ing er til takmarkalítillar eftirvinnu.
Þessí þróun er geigvænleg. Því eru takmörk sett
Ihve lengi verkamaður getur unnið, án þess að hann
skaði heilsu sína, eyðileggi getu sína til að hafa
nokkra teljandi ánægju af lífinu og jafnvel
skemmi sitt eigið heimilíslíf, er hann dettur út af
örmagna við heimkomu að kvöldi.
Lífskjör þjóðarinnar hafa óneitanlega batnað
veruiega síðustu ár. Hiver maður hefur mun meiri
tekjur en fyrir nokkrum árum og meiri kaupmátt
þrátt íyrir verðhækkanir. Þetta er sanngjörn heiid-
amiðurstaða, þótt hún sé þannig, að margir hafi
«ninna og margir meira en meðaltalið. Hins vegar
<sr þaö gömul staðreynd, að við hvert skref sem lífs
Ikjör manna þokast upp á vi<ð, fara óskir þeirra og
kröfur upp tvö skref. Takmarkið hækkar.
Það hlýtur að verða næsta verkefni þjóðarinn
ar að bæia lífskjör sín með því að koma á skapleg-
uim vinnutima, sem ekki gengur á höfuðstól heils-
unnar cða skemmir heilbrigt félags- og fjölskyldu
Jlíf. Með allri tækni nutímans og skipulagsfræðum
hlýtur þetta að vera hægt. Vandamálið er þó eng-
an veginn auðleyst. Margar stéttir hafa hvergi
uærn víðunandi kaup fyrir eðlilegan vinnudag og
verða að leggja á sig mikla eftirvinnu. En svo hafa
menn tilhneigingu tíl að strita að næturlagi, þótt
viðbótartekjurnar geri þeim vafasamt gagn.
sem því líður er heill þjóðarinnar í veði.
• • •
svo kemur
pað
Sömu góðu vörurnar — Sama lága verðið Meira úrval — Betri
búðir — Meiri vinnugleði — Sífelld þjónusta — Betri þjónusta.
HVAÐ VANTAR í HÁTÍÐAMATINN ?
HANNES
A HORNINU
★ Mosaikmynd íslands-
sögunnar.
★ Stórviðburðirnir og
mannlífið sjálft.
★ Merkir íslendingar og
Ferðarolla Magnúsar
Stephensens.
FÁTT MUN íslendingum nauð-
synlegra en að þekkja sögu sína
nokkurn veginn til hlítar. Maður
getur Iesið íslendingasögu og
fengið heildarmyndina skýra, en
sjálfa söguna, innviði hennar,
straumana í hrenni, fær maður því
aðeins að maður lesi hana vel og
vandlega um fólkið í landinu.
Það væri rangt að lialda því fram,
að þessari sögu liefði ekki verið
gerð nokkur skil, það sýna allar end
urminningabækurnar, seni skrif-
aðar hafa verið og gefnar út á
liðnum áratugum, en Veraldar-
saga Sveins frá Mælifellsá var ein
hin fyrsta þeirra í nýjum stíl. I'á
bók samdi Sveinn gamli (í Sölu-
turninum)* sjálfur — og hún var
ekki verri fyrir það. Ilið sama má
segja um sögu Sigurðar á Bala-
skarði, fyrra bindið, þá sögu
samdi klakaklárinn sjálfur.
BÓKFELLSÚTGÁFAN GAF út
Merka íslendinga í fjórum bindum
en hlé hefur verið ó þcirri útgáfu
um sinn. Þarna var að finna raun-
verulegar íslendingasögur, persónu
sögur, sem um leið spegluðu iíf
þjóðarinnar. Nú hefur þessi úf-
gófa hafizt lianda að nýju og gefið
út nýjan flokk Merkra íslendinga
— og einhvern veginn finnst mér
að þetta bindi sé forvitnilegast
þeirra allra. Það mun stafa af því,
að ég vildi fá meira, og fannst
eitthvað á skorta í myndamunstur
íslandssögunnar þó að fjógur bindi
væru komin. Þarna birtait tvær
ævisögur, sem aldrei hafa verið
birtar áður.
gáfufyrirtækið sent frá sér litla
og fagra bók. Manni finnst hún
lítil, en hún reyndist ótrúlega
drjúg við lestur. Þetta er Ferða-
rolla Magnúsar Stephensens kon-
ferensráðs og doktors til Kaup-
mannahafnar, dvölinni þar 1825—.
1826. Magnús Stephensen var einn
af forystumönnum þjóðarinnar,
fæddur 1762 dáinn 1833, mikið
glæsimenni, djarfur í sókn og
vörn fyrir þjóð sína, en hefur aldr-
ei verið leiddur nógu ljóslegá
fram í sögunni — og veidur því
fyrst og fremst, að hann var einri
af fyrstu sáðmönnunum, en lifði
ekki að líta uppskeruna augum.
ÞETTA ER GÓÐ BÓK og hinrf
Framh. á 15. síðu
EN AUK ÞESSA hefur sama út-
Allar helztu málningar-
vörur ávallt fyrirliggj*
andi. |
i ■. ■ . i
I
Sendum heim
Helgi Magnússori & Co? I’
Símar: 13184 — 17227.
£ lf ' 'fiés. 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ