Alþýðublaðið - 18.12.1962, Blaðsíða 12
Unglingasagan:
Jú, I>aS komu nokkrir kassar af velhnct- leiS til grænmetissalans — heildsali keypti þá valhnetur?
nm hingaS inn, en, óséSa. 15 franka fýrir kassann af þessum valhnet-
Hvar eru þær? Ef þeir eru farnir, eru þeir á Þakka þér. HvaS hafiS þér gefiS fyrir þessar um.
WT
V -..
:
: ;
iipi
IIwéWí-
E R S K Y R T A. "H 1 N N A V A N D L ÁT U
S í S AU S T.Ú R STRÆT i
Austurstræti, Eymundssonar-kjallara Laugavegi 100
Auglýsingasímj
A1 þýðublaðsins
er 14906
BARN LANDA-
MÆRANNA
mín sök. „Ég neyddi hann
tii aS segja mér aS þú hefur
verið á rangri braut síðan
þú yfirgafst liús mitt. Ég
skipaði honum aS segja mér
hvar þú værir. Við fórum
aliir hingaS. HvaS er þýðing
armeira en að bjarga þér
frá að vera vondum? Við
hættum að vinna og komum
hingað.“
„Komuð þið gangandi alla
þessa leið?“ veinaði Ric
ardo.
„Heldur Þú að ég hafi get
að notað múldýr, sem keypt
voru fyrir bloðpeninga?“
spurði essrekinn. „Ég gaf
múldýrin. Ég hef líf mitt á
ný eins staddur og ég var.
Því ekkert gott hlýst nokkru
sinni af illu.“ .
„Ég hef aldrei heyrt ann
að eins,“ sagði Ricardo. „Ju
an þú hlustar á mig þó hinir
geri það ekki. Og þú Pedro,
vilt þú hlýða á orð mín?“
„Já,“ sagði stóri maður-
inn. „Þú varst bróðir minn
og ég hlusta á þig.“
„Ég er enn bróðir þinn,
sagði hann hrcinskilnings ■
lega. „Þú skilur mig ekki.
Stúlkan hún — “
„Ég sá ástina sem skein
úr augum hennar“, sagði
Antono Perez“, ég skildi allt.
Þú ætlar að kvænast henni
og hún er rík — mjög rík“.
„Þess vegna varð ég að
afneita ykkur“, sagði Ric-
ardo. „Þið hljótið að skilja
mig. En þið hélduð að ég
vildi afneita ykkur og
gleyma ykkur. Það skal
aldrei vérða. Meðan blóðið
rennur I æðum mér gæti ég
ekki gleymt ykkur. Þcgar
ég er ríkur verðið þið rík
ir. Þið skulið fá allt sem þið
girnist. Ég klæði móðir okk
ar í silki og demanta. Ég
verð að afneita ykkur í dag,
ég varð að kalla ykkur — “
„Fjárkúgara — “ urraði
Vincente.
„Uss“, sagði Pedro* „Fað
ir okkar á að svara“.
„Hvað finnst þér Pedro?“
spurði essrekinn.
„Ég er hvorki vitur né gam
all“, sagði Pedro blátt á-
fram, „ég verð að gera það
sem þú segir mér að gera
og hugsa. En ég sá mjög
fagra konu. Hún er líka rík.
Því skildi Rieardo ekki gift
ast henni? Ég vil ekki eyri
af peningunum hans. Og á
hann ekki jafn mikinn rétt
til nafsins Mancos eins og
til Percz. Enginn veit hvers
son hann er“
„Þetta er þín skoðun“,
sagði essrekinn. „Vincente?“
„Ég man eftir því hvern
ig hann hæddist aö okkur og
kallað okkur fjárkúgara“
sagði Vincente. „Ég brenn í
skinninu — “
„Uss“, sagði Pedro. „Bróð
ir okkar var að tala þá til að
bjarga sér og verða fær um
Í2 18. des, 1962 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ