Alþýðublaðið - 03.01.1963, Qupperneq 2

I Rltstjórar: Gísli J. Ástþórs'ion (áb) og Benedikt Gröndal,—AðstoSarritstjóri
Bjiirgvm Guðmuncisson. •- Fróttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. — Símar:
j 14 900 - 14 902 — V4 903. Auglýsingasími: 14 906 — Aðsetur: Alþýðuhúsið.
j — Prentsmiðja Æiþýðublaósjns, Hverfisgötu 8-10 — Áski-iftargjald kr. 65.00
i á mánuði. í laus.isóm kr. 4.00 eint. Xitgefandi: Alþýðuflokkurinn
STJÓRN OG ÁRFERÐI
LANDSFEÐUR OKKAR, formenn stjómmála
! ílokkanna, skrifuðu tvoldugar yfirlitsgreinar um
j áramótin og lýstu ástandi þjóðmála hver frá sín-
■ 'um bæjardymm. Hefur varla komið óbreyttum
ílesendum á óvart, að stjómarandstaðan sér lítið
aema einræði og innlknun, óstjóm, upplausn og
: vandræði, en stjórnarsinnar telja ástandið að flestu
' leyti traust og gott.
Að þessu sinni ræddu formennimir óvenju-
' lega mikið um árferði. Telja stjómarandstæðingar,
1 að allt gott sé að þakka góðu árferði, en allt illt
vegna siæmrar stjórnar. Jafnframt bera þeir á
! stjórnina, að hún eigni sér allt, sem ivel gengur, en
; feenni slæmu árferði um hitt, sem illa fer.
Það hlýtur að vera þægilegt fyrir stjómmála
rmenn að eiga í pokahominu svo handbærar skýr-
íngar, þar sem afkoma Íslendinga er enn mjög háð
ííðarfari og aflabrögðum. Hins vegar veit alþýða
landsins, að það hefur enn ekki verið fundin upp
1 sú efnahagsstefna, sem gerir okikur óháða nátt-
? úruöflunum, og hver stjóm verður að bera afleið
1 ingar árferðis til góðs eða ills. Núverandi ríkis-
etjórn hefur í þeim efnum reynt bæði súrt og sætt,
'pví fyrstu ár hennar voru jafn erfið og hin síð-
^ rastu hafa verið hagstæð.
Eitt er mjög athyglisvert í þessum efnum. Nú-
' verandí stjóm hefur, eftir að árferði hatnaði, gert
iráðstafanir til að þjóðin eyði ekki öHu jafnóðum,
_ heldur leggi eitthvað fyrir til að mæta andstreymi
<og tryggja búskapinn betur en áður. Þetta hefur
Jiún gerí innanlands með því að hvetja til stór-
1 aukins sparifjár með vaxta- og fjármálapólitík
' sinní, og’ um árangurinn verður ekki deilt. í öðru
'lagi hefur stjórnin safnað gjaldeyrisvarasjóði, sem
nú nemur um 1000 milljónum, og veitir þjóðinni
' ómetanlegan styrk og öryggi.
Þ^ssar ráðstafanir eru eitt hið bezta og skyn-
samlegasía, sem ríkisstjómin hefur gert. En svo
■ merkilega bregður við, að einmitt þetta ræðst stjórn
arandstaoan mest á. Það hefur komið góðæri fyrr,
meðal annars á stjómartímum framsóknarmanna,
en þeir hafa aldrei séð ástæðu til að reka þjóðar-
Íoúskapinn á þennan skynsamlega og ábyrga hátt.
Það má þjóðin eiga víst, að komist framsóknar-
;! menn og kommúnistar til valda, mundu þeir fljót-
j fega eyðileggja þennan árangur, og er það ærin á-
6tæÖú íil áð halda þeim ábyrgðarlausum enn um
j sinn.
Enda þótt stjórnarandstaðan gangi með dökk
gleraugu á nefinu og sjái ekkert nema svart, veit
: 'þjóðin, áö áldrei hefur eins mörgu fólki’ liðið eins
vel í .andinu og síðastliðið ár„
^ 3. janúar 1963 - Af.ÞYÐUBLAO'Ð
HANNES
Á HORNINU
★ Eftirtektarverðar ræð-
ur um áramótin.
★ Vilhjálmur Þ. gerist
bergsögull.
★ „Tilbúið undir tré-
verk“.
r Allt í lagi segir
★ Erlingur.
HAFA FORYSTUMENN þjóðar-
innar gengið á skóla í ræðu-
mennsku á s.l. ári? Mér datt þessi
spurning í hug efíir að ég hafði
hlustað á forsætisráöherra og for-
seta um áramótin. Ég lield að óhætt
sé að fullyrða, að þetta hafi verið
einar hinar snjöllustu áramótaræð-
ur, sem ég hef heyrt af vörum for-
seta og forsætisráðherra. Vitan-
lega lærum við öll með aldrinum,
forystumennirnir alveg eins cg
við hin.
VrLHJÁLMUR Þ. GÍSLASON
hefur nú flutt annál ársins allt frá
upphafi. Ég get líka varla hugsað
mér að láta annan gera það. ÞaS
stóð einu sinin til að Vilhjálmur
ætlaði að hliðra sér hjá því, en
ekki varð úr og var það gott. Sum-
ir hafa fundið að því, að annállinn
væri, af vörum Vilhjálms, of slétt-
ur og felldur, hrukkulaus og segði
fátt, en ekki hefur mér fundizt
það.
HINS VEGAR varð ég dálítið
undrandi á þVí, að í þetta sinn var
Vilhjálmur óvenjulega skorinorð-
ur, lagði inokkurn dóm á ýms atvik
og straumbrigði í lífi þjóðarinnar
— og dró alls ekki af. Menn eiga
þessu ekki að venjast af honum,
og það kom því þægilega á óvart.
Enginn vænir Vilhjálm um dóm-
hörku, sleggjudóma eða annarleg
sjónarmið í garð manna eða mál-
efna. Þess vegna er tekið eftir því,
þegar hann segir sína skoðun hisp-
urslaust, en það gerði hann nú í
fyrsta sinn.
MAÐUR ÆTLAST alltaf til
góðrar skemmtunar í útvarpinu á
gamlárskvöld. Útvarpsráði er þetta
ljóst, en erfitt er að afla gaman-
efnis hér. Nú hafði Svavar Gests
verið fenginn til að sjá um megin-
efni kvöldsins. Hasnn birti okkur
smámyndasafn, sem liann nefndi:
„Tilbúið undir tréverk". Upphaf-
lega var getið ýmissa, sem kæmu
við sögu — og voru það allt sam-
an, eða að mestu fulltrúar iðnaðar-
stétta.
ÞAÐ KOM ÞVÍ nokkuð á óvart,
að aðeins tveir „pípulagninga-
menn“ komu við sögu, aðrir ekki
— og ekkert minnti á „tilbúið utid-
ir tréverk" nema nafnið eitt. Nafn-
ið var því rangt og alveg út í loft-
ið. Hins vegar var þessi tveggja
klukkusunda dagskrá skemmtileg
og nokkuð fjölbreytt, efnið sitt úr
hverri áttinni og margir ágætir
listamenn, þar á meðal Brýnjólfur
Jóhannesson og Guðmilndur Jóns-
son, komu fyam í henni.
ERLINGUR SEGIR að flest hafi
farið vel á gamlárskvöld. Þó
sprengdu strákar götumæla, slysa-
varnastofan var troðfull •— og
þangað komu ölóðir og slasaðir
menn — og læknar og lijúkrunar-
konur urðu að hafa lögregluþjóna
sér til hjálpar. En þetta er ef til
vill ekki tiltökumál á gamlárs-
kvöld. Samt sem áður gæti ég trú-
að því, að þeir séu allmargir, sem
gangi heldur niðurlútir og skömm-
ustulegir þessa daga — og fram-
eftir mánuðinum, að minnsta kosti
þeir, sem lögregluþjónar urðu að
taka af heimilum frá konu og börn-
um vegna ölæðis og ofsa.
Hannes á horninu.
Gjöftil kvennadeild
ar SVFI á ísafirði
Isafirði í gær.
HINN 29. des. færði Alexand-
er Einarsson frá Dynjanda í Leiru
firði Kvennadeild Slysavarnafé-
Iagsins á ísafirði kr. 5000,00 að
gjöf til minningar um foreldra
sína, Engilráðu Benediktsdóttur
og Einar Bæringsson, en um þess-
ar mundir eru 100 ár liðin frá
fæðingu þeirra.
Einar á Dynjandá var mikilvirk-
ur athafnamaður á sinni tíð, og í
mörg ár hreppstjóri í Grunnavík-
urhreppi. — Birgir.