Breiðablik - 01.12.1906, Blaðsíða 1

BREIÐABLIK.
Mánaðarrit til stuðning-s íslenzkri menning.
FRIÐRIK J. BERGMANN
. RITSTJÓRI.
I. Ár. DESEMBER 1906. Nr. 7.
FÖGNUDUR LÍFSINS.
AG N AÐ AR-hátíði n
mikla líður enn yfir
oss. Hún á að gjöra
fögnuð lífsins meiri
í sálum vorum.
Lífið er fögmiður. Lífið í eig"-
inleg'um skilning'ier unaður, yndi
og" sæla. Það er sátt, friður, jafn-
vægi. Það er óþreytandi starf og
áframhald.
Lífið er kærleikur, samúð, til-
beiðsla, lotning. Tungumál þess,
fagnaðarsöngur með fullkomnu
samræmi. Fyrirgefning, líknsemi
og samúðarþel eru förunautar
þess.
Það er voldugt eins og sól, sem
rís að morgni. Unaðslegt eins og
blóm, sem réttir bikar mót sólu.
Frjálst eins og ástmey, sem býður
elskuhuga sínum faðm sinn. Sak-
laust eins og hvítvoðungur, er
brosir við brjóst móður. Fult af
von og þrá eins og síðasta and-
varp deyjanda manns, sem felur
sig í hendur þess.
I fullkominni mynd eigum vér
það ekki hér. Það er vafið skýj-
um og skuggum. Stunurogand-
vörp blandast saman við fagnaðar-
söng þess. Dauðinn er förunaut-
ur þess. I þeim heimkynnum þess,
sem vér þekkjum, virðist það oft
og tíðum statt í dauðans hættu.
En í þeirri hættu vex það og
dafnar. I fangbrögðum við óvin
sinn vex því máttur og megin.
Það sýnist falla að velli, en hefir
þó unnið sigur.
Lífið er eilífur sigur — eilíf
framför, — eilífur þroski.
Þess vegna fylgir því fögnuður
svo mikill. Hið dýrlegasta af öllu
sem til er, er að lifa, —að finna til
þess, að eitthvað af ætlunarverki
lífsins hvílir á herðum vorum,
skilja, að líf liggur við, að vér
leysum það trúlega af hendi, —■