Breiðablik - 01.01.1910, Blaðsíða 15

BREIÐABLIK
127
Konunni fanst hann hafa öldungis rétt
fyrir sér. Ehki þurftu þau aö fara að taka
að sér umskifting. þenna, og hún lét hest-
inn stíga fáein spcr áfram. En hjartalag
hennar var fult viðkvæmi i og ástúðar,
og alt í einu var henni eigi unt að halda
lengra. ,,Nei, það er þó barn, þrátt
fyrir alt,”,sagði hún.
,,Eg get eigi látið það verða hér úlf-
um að bráð. Þú verður að fá mér kró-
ann”.—” Það dettur mér ekki í hug,”
sagði maðurinn. ,,Það fer vel um hann,
þar sem hann er”.—”Ef þú fær mérhann
eigi nú, verð eg að fára hingað í kveld
og sækja hann,” sagði konan. ,,Það
sýnist ekki vera nóg, að tröllskessan
hefir tekið barnið mitt” sagði hann. Hún
hefir líka hverft huga konu minnar.”
En um leið tók hann þó barnið upp og
rétti konu sinni, því hann unni henni vel
og var vanur að gera henni alt til geðs.
Daginn eftir var fregnin um slysið
komin um alla sóknina og roskið fólk og
ráðsett flýtti sér á heimili tóndans til að
leggja ráð. ,,Sá, sem fær umskiftirg í
hús sitt,skal lemja hann hvern d; g digiu
priki,” sagði einhver hinna gömlu. —
,,Hví skyldi maður fara svo illa með
hann?” sagði konan. Víst er hann
ógeðslegur, en ekkert ilt hefir hann að-
hafst”.— ,,Jú, ef maður ber hann, þang-
að til fer að blæða, kemur tröllskessan
seinast í skyndi, hendir inn barninu, sem
hún hefir tekið, en fer með sitt. Eg veit
um marga, sem svo hafa farið að til að
heimta börn sín aftur.”— ,,En þau börn
hafa aldrei orðið langlíf,” sagði önnur
gömul kona og bóndakonan hugsaði
með sjálfri sér, að þá aðt'erð gæti hún
eigi haft.
Um kveldið, er bóndakonan var ein í
stofunni með umskiftinginn, vaið hún alt
í einu gripin svo sterkri þrá eftir sínu
eigin barni.að hún réð sér ekki. ,,Kanske
eg ætti nú að reyna það, sem verið var
að ráðleggja,” hugsaði hún með sjáfri sér,
en hún kom sér ekki fyrir með það.
í því bili kom maður hennar inn í stof-
una með prik í hendi og spurði eftir um-
skiftingnum. Konan þóttist skilja, að
hann ætlaði að fylgja ráðum hinna gömlu
kvenna og lemja umskiftinginn, til þess
þau fengi eigið barn sitt aftur. ,,Það er
mátulegt hann gjöri það,” hugsaði hún.
,,Eg er svo heimsk. Eg gæti aldrei
fengið af mér að slá saklaust barn”.
En naumast var bóndi búinn að leggja
í barnið einu sinni, er konan æddi fram
og greip um arm honum. >)Ber þú
hann ekki, ber þú hann ekki !” bað hún
hann. ,,Þú vilt víst ekki fá barnið þitt
aftur,” sagði maðurinn og reyndi að
losast.— ,,JÚ víst vil eg fá þaðaftur, en
ekki með þessu móti,” sagði konan.
Maðurinn hóf upp hönd sína til nýs
höggs, en áður þ ið féll,hafði konan kast-
að sér yfir barnið svo höggið af prikinu
kom í bak henni. ,,Guð hjálpi þér !”
sagði maðurinn, ,,nú skilst mér, að þú
ætiir að fara svo að, að barnið okkar verði
í tröllahöndum all t æfi.” Hann stóð kyr
og beið, en konan lá grafkyr fyrir framan
hann og verndaði barnið. Þávarpmað-
urinn prikinu frá sér og gekk í bræði út
úr stofunni. Síðan undraðist hann, að
hann skyldi eigi hafa komið fram ásetn-
ingi sínum, þrátt fj rir konu sína, en það
var eitthvað, sem hindraði hann, þegar
hún var nærri. Hann gat ekki gert
henni neitt á móti skapi.
Nokkurir dagarliðu í sorg og söknuði.
Það sem konunni féll verst og jók mest
harma hennar var, að hún skyldi verða
að sjá um umskiftinginn. Hans vegna
varð hún svo mikið út að taka, að það
svifti hann nærri því þrótti til að harma
eigið barn sitt.
,,Eg veit sannarlega eigi, hvað eg á
að gefa umskiftingnum aðeta,”sagði hún
morgun einn við mann sinn. ,,Hann
bragðar ekkert, sem eg gef honum”.—
,,Það ei engin furða,” sagði maðurinn.
,,Þú hefir líklega heyrt, að tröll eta ekk-
ert annað en froska og mýs”.—>,En ekki