Breiðablik - 01.01.1910, Síða 4
BREIÐABLIK
116
lagði út í orustu fyrir frelsi svert-
ing-ja.
Suðurríkjamenn vitauðu í bölv-
an Kanaans, sem gerði hann að
æfinlegum þræli bræðra sinna
(iMc)27)og í bréfið til Filemonsog
lýsti yfir því, að þrældómur væri
eftir skýlausum orðum ritningar
guðleg stofnan og að það væri
óguðleg vantrú, að skoði þræla-
hald glæp eða siðferðisbrot.
Ekkert af öllum þessum mis-
skilningi er ritningunni að kenna.
Hún er vissulega saklaus. En
það er heimsku mannanna að
kenna, henni og engu öðru.
Og það er kenningin um óskeik-
ula bók, sem öllum þessum harm-
kvælum hefir valdið. Hana hafa
mennirnir smíðað sjálfir og spunn-
ið úr heila sér. Hún finst hvergi
í ritningunni.
Eigi kemur heldur kristninni
saman um, hvaða bækur eða rit
eigi þar heima.
Á fyrstu öld höfðu söfnuðirnir,
sem kristni hötðu tekið, gamla
testamentið eitt að biblíu.
Á annarri og þriðju öld var
nýja testamentið óákveðið safn
kristilegra rita.
Á fimtu öld urðu jafnvel apó-
kryfisku bækurnar, einkum eftir
kirkjuþing í Trident, einn hluti
biblíunnar í kirkju Vesturlanda.
Fnrnkirkja G/ðinga áleit g imla
testamentið ónóg, nema það hefði
hinar mnnnlegu erfikenningar
við að styðjast.
Gyðingakirkja nýrri tíma styðst
við gamla testamentið í sambandi
við hina munnlegu erfikenningu
(Tóra sebeal), sem nú hefir verið
færð í letur og nefnist T a 1 m u d.
Ýmsar bækur garnla og nýja
testamentisins eru enn álitnarvafa-
samar af fróðustu mönnum kirk-
junnar.
Grísk-kaþólska kirkjan byggir
eigi á hebreska textanum, heldur
á grískri þýðingu.
Rómversk-þaþólsk kirkja bygg-
ir alt á latneskri þýðingu— Vul-
gata, eftir Hieronymus og telur
apokrýfisku ba'kurnar jafngildar.
Flestar mótmælenda kirkjurnar
byggja á hebreska og gríska frum-
textanum, en hafna apokrýfisku
bókunum.
Eigi kemur kirkjudeildunum
heldur saman nm neina algilda
biblíuskýring.
í rómversk-kaþólskri kirkju
verður öll biblíuskýring að vera í
samræmi við kirkjufeðurna yfir-
leitt. Hún vitnar í sameiginleg-
an vitnisburð feðranna (unanimis
consensus patrum), sem er ekki
til, og óritaðar erfikenningar, sem '
margar eru prestadiktur.
Mótmælenda kirkjurnar áskilja
sér, að dómgreind einstakling-
anna fái að ráða,án þess að beygja
sig fyrir nokkuru ytra valdi.
Grísk-kaþólska kirkjan fylgir
fram þeirri fremur óákveðnu reglu,
að öll biblíuskýring verði að lúta
valdboði hennar.
Werenfels ritaði orð, er aldrei
gleymast, þegar óskeikulleiki bibl-